حرف های دردناک رضا رویگری اشک همه را درآورد | گلایه تند رضا رویگری از مردم برای چیست؟

رضا رویگری بخاطر بیماری اش، حاشیه های زیادی ایجاد کرده است. رضا رویگری به تازگی با امیرمحمد متقیان دیدار کرده است. رضا رویگری به تازگی با انتشار فیلمی از خودش در فضای مجازی مردم را نگران کرد. رضا رویگری از وضعیت معیشیتی خود بسیار ناراضی بود. رضا رویگری با همکاری بازیگران صاحب خانه و پرستار شد. رضا رویگری از همسر جوانش جدا شد. 

رضا رویگری گفت: چند مرتبه کلیپ‌های اینستاگرامی با اینفلوئنسرها ساختم که مردم انتقاد کردند و گفتند تو که نقشی مانند کیان را در مختارنامه بازی کردی نباید سراغ بازی در این کلیپ‌ها بروی؛ بر این اساس پس از آن درخواست‌ها را قبول نکردم.

این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه برای من نقش‌ها مانند دستمزدها کوتاهتر شده است، اظهار کرد: بیماری‌ام‌ خیلی به من صدمه زده است و هنگامی که تلویزیون نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم‌ اگر سالم بودم کدام نقش‌ها را به من می‌دادند. البته مزد زحمت‌های من را مردم در کوچه و خیابان با محبت‌هایشان می‌دهند و همین برایم کافی است.

وی افزود: شب‌هایی که نقش جدیدی که می‌دانم ارزش دارد را به من‌ پیشنهاد می‌دهند تا صبح خوابم‌ نمی‌برد، چراکه می‌ترسم مقابل دوربین بروم اما نتوانم‌ آن چیزی که مردم از من توقع دارند را برآورده کنم و استحقاق ایفای آن نقش را نداشته باشم.

رویگری در خصوص وضعیت این روزهایش تصریح کرد: روزهای خوبی ندارم اما نسبت به گذشته کمی بهتر هستم. برخی مسئولان بعضی اوقات به من سر می‌زنند اما از هنرمندان خبری نیست. البته همه گرفتار هستند و توقعی از آن‌ها ندارم که با من تماس بگیرند یا به دیدنم‌ بیایند.

این بازیگر در خصوص فعالیت‌ هنری‌اش نیز بیان کرد: به تازگی یک فیلم تحت عنوان اقتصاد سیاه در اصفهان بازی کردم و برای ایفای نقش در یک سریال نیز به مشهد آمده بودم.

رضا رویگری حالِ این روزهایش را خوب توصیف می کند و می گوید که بیشتر اوقات فراغتش با تلویزیون سپری می شود. وقتی از او می پرسیم آقای رویگری بهتر هستید؟ با مکث می گوید: الحمدالله خیلی نسبت به قبل بهترم. به لطف خداوند هنوز نفس می کشم اما دلگیرم.

این هنرمند پیشکسوت پس از گذراندن روزهای پرحاشیه، حالا روزهای نسبتا آرامی را پشت سر می گذارد. رویگری در گفت و گویی با ایسنا می گوید: همچنان مشغول استراحت هستم. یکسری دوستان هستند که همیشه به من لطف دارند و کنارم هستند اما دوستان سینمایی و تلویزیونی گویا دیگر ما را از یاد برده اند؛ حتی تماس تلفنی که ساده ترین راه احوالپرسی است هم انجام نمی دهند.

او درباره اوضاع جسمی اش هم اظهار می کند: خداراشکر تا حدودی می توانم راه بروم و در کل خیلی بهتر از گذشته ام اما پاهایم خیلی یاری نمی کند. گاهی برخی دوستانم لطف می کنند و مرا بیرون می برند و اوقات فراغتم بالاخره می گذرد اما اغلب تلویزیون تماشا می کنم و گاهی هم اگر کتاب به درد بخوری اطرافم باشد مطالعه می کنم.

رویگری سپس در پاسخ به اینکه آیا توانایی رفتن مقابل دوربین را دارید؟ می گوید: من تا زمانی که صورت و چشمانم کار کند می توانم مقابل دوربین بروم اما پاهایم خیلی یاری نمی کنند؛ با این حال تا آخر عمرم توانایی کار کردن دارم و دلم می خواهد برای مردم کشورم خدمت کنم و همان رضا رویگری گذشته باشم. اتفاقا اخیراً یک فیلم سینمایی به من پیشنهاد شده است و شاید اگر خدا بخواهد به اصفهان بروم و آن را کار کنم.

دوست داشتم بیشتر به من سر بزنند

این هنرمند صحبتش را اینگونه ادامه می دهد: نمی خواهم گله کنم اما حرف و سخن زیاد است. آدم از یکسری افراد بیشتر توقع دارد اما خبری از آنها نیست. درک می کنم که همه گرفتارند ولی دلم می خواست دوستان بیشتر به من سر می زدند و با هم صحبت می‌کردیم اما متاسفانه گویا همه گرفتارند. ان شاءالله برای هیچکس بیماری نباشد به خصوص برای آنهایی که دوستشان داریم اما کسانی که مریض احوالند همیشه چشمانشان به در است تا کسی به دیدنشان بیاید. متاسفانه درِ خانه ما خیلی باز نمی شود و فقط دوستانی که همیشه به من لطف دارند و اطرافم هستند را هر روز می بینم. من همه را دوست دارم اما درک می کنم که گرفتاری ها هم زیاد است.

رضا رویگری در پایان در پاسخ به اینکه برای مردم و کشور ایران چه آرزویی دارید؟ چنین می گوید: آرامش بزرگترین آرزویم برای مردم و کشورم ایران است و اینکه از لحاظ اقتصادی مردم وضعشان بهتر شود، سلامت باشند و شادی را حس کنند. برای کشورم هم سرفرازی و آبرو آرزو می کنم.

بیوگرافی رضا رویگری

رضا رویگری در سال ۲۶ دی ماه ۱۳۲۵ در منطقه تجریش در تهران به دنیا آمد. تنها فرزند خانواده بوده و یک پسر دارد و یک نوه دختر دارد، دوران مدرسه و دبیرستان را در همان تجریش به پایان رساند. او به خلبانی علاقه مند بود و دوبار امتحان داد ولی قبول نشد. سپس به نقاشی روآورد و با نمایش «ویس و رامین» به کارگاه نمایشی پیوست. او در جشنواره های نانسی، ورشو و چند شهر آلمان و آمریکا نمایش هایی را اجرا کرده است. بازی در سریال های تلویزیونی را با سریال «محله بهداشت» شروع نمود. با فیلم «عقابها» به کارگردانی زنده یاد خاچیکیان به سینما آمد و ۲۸ فیلم سینمایی بازی کرد و برای کارهای خود آهنگسازی نیز کرد. او در چند نمایشگاه نقاشی در ایران و آمریکا شرکت کرد و یک کنسرت نیز در سال ۱۹۹۶ در آمریکا برگزار نمود.

مصاحبه اختصاصی با رضا رویگری

اگر به شما بگویند یک هنرمند را که مجموعه خوبی از صدا و تصویر است نام ببرید بی‌برو برگرد یاد رضا رویگری می‌افتید. رویگری چه در دهه شصت که جوان اول سینمای ما بود و چه حالا که خودش در گذار از شصت و چند سالگی‌اش قرار دارد همیشه مرد خوش‌تیپی بوده که همه می‌خواستند مثل او باشند. کیان ایرانی سریال مختار این روزها حالش خوب نیست.

آنچه او را بیش از بیماری آزار می‌دهد روزهای کم‌کاری‌اش است و روزهای دوری از بازیگری یا به قول خودش آن شکل از بازیگری که دوستش دارد. راستش صحبت کردن با بعضی چهره‌ها بهانه نمی‌خواهد چون همیشه طراوت و تازگی ناب خودشان را دارند و اگر آن طرف ماجرا مرد خوش‌صحبتی چون رویگری باشد که دیگر این گفت‌وگو رنگ‌وبویی دلنشین‌تر هم پیدا می‌کند.

یک قانون نانوشته در دیدار با رویگری وجود دارد با این مضمون که «اگر کنار او بودید و به شما خوش نگذشت، ایراد از شماست!» مصاحبه با او و همسر محترمش تارا کریمی که این روزها همراه‌ترین یار زندگی این ستاره است سرشار از ناگفته‌هایی است که نظیرش را شاید تا به حال در مصاحبه‌های دیگری از آنها نخوانده‌اید. پاسخ همه کنجکاوی‌های شما در دل این چند صفحه با جواب‌های رک، صادقانه و بی‌رودربایستی رویگری و همسرش داده شده است.

در روزهای گذشته دو بازیگر جدید جلوی دوربین فیلم سینمایی «پیرپسر» رفتند. رضا رویگری و فهیمه رحیم‌نیا بازیگران جدیدِ دومین ساخته‌ی سینمایی اکتای براهنی هستند.فیلم سینمایی «پیرپسر» به کارگردانی و نویسندگی اکتای براهنی و با تهیه‌کنندگی بابک حمیدیان مهرماه کلید خورد و فیلمبرداری آن همچنان ادامه دارد.

حامد بهداد، لیلا حاتمی، حسن پورشیرازی، محمد ولی‌زادگان، بابک حمیدیان، محمدرضا داوودنژاد، رضا رویگری، فهیمه رحیم‌نیا، وحید قاضی‌زاده، علی رحیمی، میلاد معیری، هژیر سام، امید محمدزاده، وحید رحمتی، شقایق فریادشیران، آرش آقابیک، مهسا باقری، میثم غنی‌زاده، مهری کاظمی، آذر محمدی، محمد برنج‌پور، غلام‌علی رضایی، عباس پرنیانی، بازیگران فیلم سینمایی «پیرپسر» هستند.

مدیرفیلمبرداری این فیلم ادیب سبحانی، طراح گریم بابک اسکندری، طراح صحنه آناهیتا تیموریان، طراح لباس آزاده قوام است و صدابرداری توسط وحید مقدسی انجام می‌گیرد.علی جناب در سمتِ برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان و همچنین گلنوش انتظامی با عنوان منشی صحنه اکتای براهنی را همراهی می‌کنند.

این روزها بیشتر از چه کسی دلگیر هستید؟

رضا: از اینکه سلامتی ندارم چون آدمی پرجنب و جوش بودم و این وضعیت خیلی آزارم می‌دهد. البته خدا را شکر حالا حالم بهتر است و خوب هم خواهم شد. گاهی شده دعوت به کار شده‌ و رفته‌ام اما بعد که وضعیت مرا می‌بینند منصرف می‌شوند و دیگر تماس نمی‌گیرند و این آزارم می‌دهد. دوست دارم به این آدم‌ها بگویم اگر رویگری کیان «مختارنامه» را می‌خواهید باید تمام سرمایه فیلم خود را به من بدهید. البته بخشی از دلگیری من مربوط به آدم‌هاست؛ منظورم مردم نیست چون مردم همیشه و همه جا واقعا به من لطف دارند؛ منظورم آدم‌هایی است که شایعات درست و پخش می‌کنند. شایعاتی مانند اینکه من مرده‌ام. حالا دیگر با گستره رسانه‌های اجتماعی هرکسی می‌تواند به راحتی این کار را بکند. گاهی هم خبر پخش می‌کنند که باز سکته کرده‌ام؛ در حالی که من فقط یک بار سکته کردم. خدا را شکر الان بهترم و همراه آقای احمدلو سریال کار می‌کنم.

رضا: دوستان محبت دارند اما از بعضی‌هایشان توقع داشتم دست‌کم زنگی به من می‌زدند. بعضی‌هایشان اصلا مرا یادشان رفته است. خدا نکند کسی به این بیماری دچار شود اما هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد اتفاقی برایش نمی‌افتد. من در یک لحظه این‌طور شدم. کسی انرژی مرا در سینما نداشت. حتی خود آقای میرباقری سر سریال «شاهگوش» به من می‌گفت تو در انرژی روی مرا هم کم کردی.

دوره درمان خود را سپری می‌کنید. . .

رضا: بله، فیزیوتراپی را ادامه می‌دهم. کارهایی مانند کاراتراپی و نوازش‌درمانی حتی طب سوزنی هم انجام می‌دهم که البته دردناک است ولی می‌ترسم آب بخورم چون مثل آبکش تمام تنم سوراخ شده است.

دلتان برای بازیگری تنگ شده؟

رضا: برای هیچ چیزی به اندازه بازیگری دلتنگ نیستم. البته نقش خوب؛ یعنی آن نقش و بازی‌ای را که دوست دارم. الان هم بازی می‌کنم اما نه آن‌طور که باید. حتی صدایم مشکل پیدا کرده و نه‌تنها نمی‌توانم بخوانم بلکه احساس بیان دیالوگی من نیز از بین رفته است.