رفتار دولت روحانی با اساتید دانشگاه چگونه بود؟

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: این روزها مسئولان دولت قبل از حسن روحانی تا علی ربیعی منتقد شیوه مواجهه با اساتید دانشگاه‌ها در دولت رئیسی شده‌اند. فارغ از قضاوت آنچه این روزها در دانشگاه‌ها می‌گذرد اما بد نیست که مروری داشته باشیم بر نوع رفتار و مواجهه دولت قبل با اساتید دانشگاه‌ها.

پس از مدتی از روی کار آمدن دولت یازدهم خبرهایی از فشارهایی از بیرون از دانشگاه بر دانشگاهیان منتشر شد و مشخصا این فشارها در ابتدا بر دانشگاه علامه وارد آمد. مسئولان دولت یازدهم به طور سازمان‌سافته دست به مهره‌چینی زدند و اساتیدی را روانه این دانشگاه کردند که همسو با نظرات دولت بودند. طی هشت سال دولت روحانی بسیاری از تبعیض‌ها میان اساتید موافق و منتقد دولت وجود داشت تا در نهایت دولت در ماه‌های پایان عمرش یعنی اواخر دولت دوازدهم موج بسیاری از اساتید نزدیک به اصلاح‌طلبان را روانه دانشگاه‌ها کرد تا به نوعی ردپایی از خودش باقی بگذارد.

یکی از اعضای هیات علمی دانشگاه علامه در آن زمان در گفت وگو با خبرگزاری «فارس» ضمن انتقاد این رفتار دولت روحانی با اساتید دانشگاه گفته بود: «من معترض به وضعیت فرهنگی دانشگاه بودم. مثلا می‌گفتیم چرا در پذیرش دکترا رتبه 70 را می‌آورید در کلاس می‌نشانید ولی رتبه هفت را نادیده می‌گیرید، ولی متأسفانه برای ما پاپوش درست می‌کنند! مسؤولان دانشگاه تعدادی افراد معلوم‌الحال را به عنوان استاد به دانشگاه آورده‌اند بعد به ما تهمت می‌زنند».

این استاد دانشگاه تأکید می‌کرد‌ که یکی از تخلف‌ها در دانشگاه در مبحث ریاست یا مدیریت برخی دانشکده ها است که افراد مصلح را کنار گذاشتند و افرادی را سر کار آوردند که کار دیگران را به نام خودشان زده‌اند را سر کار آورده‌اند. این‌ها در جذب هیات علمی، پست‌های خالی دانشکده را به سرعت با افرادی که با آنها همراه بودند پر کردند و ما در جریان قرار نگرفتیم، فقط هر روز دیدیم به هم تبریک می‌گویند که فلان استاد آمده است»

دولت روحانی به نوعی دنبال لشکرکشی و تغییر ترکیب اساتید به نفع تفکر اصلاح‌طلب بود و در مقابل اساتید منتقد خود را در اقلیت قرار داده بود تا حدی که به گفته اساتید در دانشگاه اساتیدی که قدیمی و افراد سرشناس حوزه‌های علوم انسانی بودند و گرایش اسلامی و انقلابی داشتند را به بهانه‌های مختلف کنار می‌گذاشتند.

مسئولان دانشگاه‌ها در دولت گذشته به اعتقاد بسیاری از اساتید تلاش‌های بسیاری را برای کنار گذاشتن اساتید متعهد انجام دادند. یکی از اساتید دانشگاه علامه در این باره می‌گفت: «حدود هشت‌سال آنقدر در دانشگاه تحت فشار بودیم که واقعا نمی‌توانستیم نفس بکشیم. برخی اساتید که سواد کافی هم ندارند هر کاری دلشان می‌خواهد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردند و ارتقاء می‌گرفتند».

در آن زمان جمعی از دانشجویان دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه هم با انتشار بیانیه‌ای در اعتراض به اقدام مسئولان دانشگاه علامه طباطبایی در خصوص برخورد با اساتید انقلابی تأکید کردند: «علوم انسانی یکی از عرصه‌های حساس فعالیت‌های علمی و علوم ارتباطات در زمره تأثیرگذارترین رشته‌های آن است. غفلت و بی‌توجهی در این زمینه‌ها و در کنار رواج منابع و مضامین غیر بومی و رواج اندیشه‌های غربی که تنها از توسعه این رشته‌ها جلوگیری می‌کند باعث یأس و ناامیدی فعالان، اساتید، دانشجویان و پژوهشگران این عرصه نیز می‌شود. تأکید به فرمایشات مقام معظم رهبری راهگشاست. یکی از محورهای اصلی بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با اساتید و دانشجویان در سال‌های اخیر بحث علم است به طوری که ایشان ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ در دیدار با اساتید دانشگاه تهران فرمودند: علم، قدرت است. البته ۸ خرداد امسال نیز در دیدار اساتید، امید را یک شرط اساسی برای پیشرفت دانستند و تأکید کردند امروز یک جریانی در داخل و خارج کشور برای دمیدن روح یأس به جای دمیدن روح امید وجود دارد. به زعم ما جمعی از دانشجویان دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، ردپای این جریان در دانشکده ما مشهود است».

در دانشگاه شریف هم وضع به همین شکل بود. به گفته بسیاری از دانشگاهیان در مهم‌ترین موارد مسئولان وقت دانشگاه مهدی گلشنی استاد ممتاز دانشگاه شریف و جعفر آقایانی چاوشی، استاد تاریخ و فلسفه علم  دانشگاه صنعتی شریف را به بهانه‌های واهی کنار گذاشتند. حکمی که به گفته بسیاری از دانشگاهیان براساس سیاسی‌بازی ابلاغ شده بود. تصمیم ریاست دانشگاه برای حذف گلشنی البته واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت و بسیاری از دانشجویان، تشکل‌های دانشگاهی و اساتید طی نامه‌ای به وزیر علوم وقت خواستار تجدید نظر در این باره شدند که البته نتیجه‌ای نداشت.

با این اوصاف بسیار عجیب است که چه طور روحانی و ربیعی خود را در قامت منتقد وضعیت دانشگاه‌ها قرار می‌دهند و می‌کوشند گذشته خود را به دست فراموشی بسپرند. شاید باید به آنها گفت اگر هر کسی بتواند منتقد وضع موجود در دانشگاه‌ها باشد، حتما شما نمی‌توانید زیرا هیچکس عملکردتان را فراموش نمی‌کند.