«مثلث‌آنلاین» گزارش می‌دهد:
روحانی از اختلافات اصلاح‌طلبان بهره می‌برد؟
روحانی از اختلاف اصلاح‌طلبان سود می‌برد و مایل نیست که جبهه اصلاحات به صورت متحد وارد انتخابات شود زیرا اگر چنین شود، جایی برای او باقی نمی‌ماند.
گره سیاست مثلث‌آنلاین: حسن روحانی در انتخابات مجلس خبرگان ثبت نام کرد و البته حزب نزدیک به او یعنی اعتدال و توسعه هم کار خود را به صورت جدی برای انتخابات مجلس آغاز کرده است. البته هدف روحانی از خبرگان شاید فقط نشستن بر صندلی این مجلس نباشد و به نظر می‌رسد او می‌خواهد با این اقدام اولا حیات سیاسی خود را حفظ کند و ثانیا اگر شد بار دیگر برای انتخابات ریاست‌جمهوری اقدام کند اما او برای تحقق همه اینها یک مانع جدی روبه‌رویش قرار دارد؛ آنکه روحانی هیچ سرمایه اجتماعی‌ای ندارد. در واقع نه حالا که عملکرد ضعیف دولتش پیش روی مردم است بلکه حتی همان زمانی که در انتخابات سال92 هم به میدان آمد به طور مستقل تقریبا هیچ رأیی نداشت. روحانی نیرویی بود که نه اصولگرایان تمایلی به حمایت از او داشتند و اصلاح‌طلبان حاضر به پذیرشش بودند و حتما اگر اصرار اکبر هاشمی رفسنجانی مبنی بر اینکه او نامزد اصلی اصلاح‌طلبان باشد و متعاقبش حمایت سید محمد خاتمی از او نبود، بی‌تردید او نمی‌توانست رئیس‌جمهور شود؛ چه آنکه در آن زمان محمدرضا عارف این قابلیت را داشت که نامزد نهایی اصلاح‌طلبان شود اما به اصرار هاشمی و خاتمی عارف کنار رفت تا روحانی در صحنه انتخابات پیش روی کند.
حالا وضعیت حسن روحانی بسیار بدتر از سال92 است زیرا هم مردم نسبت به او نگاهی منفی دارند و هم آنکه دیگر همه اصلاح‌طلبان به صورت یکپارچه از او حمایت نمی‌کنند و به نظر می‌رسد تحت هیچ شرایطی آن اجماع اصلاح‌طلبان بر محوریت روحانی به وجود نیاید زیرا بخش زیادی از اصلاح‌طلبان اذعان دارند که حمایتشان در سال‌های 92 و 96 از روحانی اشتباه بزرگی بود. افزون بر این به فرض محال هم اگر اصلاح‌طلبان بخواهند از روحانی و طیفش حمایت کنند خودشان و حتی خاتمی دیگر سرمایه اجتماعی سال92 را ندارند و عملا جامعه از اصلاح‌طلبان و خاتمی عبور کرده است.
در این شرایط اما روحانی نیاز به حمایت طیف‌هایی از اصلاح‌طلبان دارد. او می‌داند اگر اصلاح‌طلبان به وحدت کامل برسند، طیف‌های زیادی از جبهه اصلاحات راضی به پذیرش ائتلاف مجدد با طیف او نمی‌شوند؛ بنابراین اگر قرار باشد طیف چپ اصلاحات با احزابی مانند کارگزاران سازندگی به وحدت برسند، حتما در این وحدت انتخاباتی حسن روحانی و حزب اعتدال و توسعه جایی ندارد. با این وصف برای روحانی و اعتدال و توسعه‌ای‌ها مطلوب است که اصلاح‌طلبان با یکدیگر به وحدت نرسند تا روحانی در این بین ائتلاف و همگرایی خود را به وجود آورد و با او و حزبش یعنی اعتدال و توسعه با احزابی مانند کارگزاران و ندای ایرانیان به ائتلاف دست یابند.
روحانی به نوعی از اختلاف اصلاح‌طلبان سود می‌برد و چندان مایل نیست که جبهه اصلاحات به صورت متحد وارد انتخابات شود زیرا اگر چنین شود، جایی برای او باقی نمی‌ماند.