گفتوگوی «مثلثآنلاین» با احمد بخشایش اردستانی
رئیسی احمدی نژاد می شود؟
احمد بخشایش اردستانی گفت: آقای رئیسی نمیخواهد عدالت را گفتمان خود قرار دهد زیرا شبیه به آقای احمدینژاد میشود و میکوشد مردمیبودن گفتمانش باشد.
گروه سیاست مثلثآنلاین: شاید مهمترین چالش سید ابراهیم رئیسی بازیابی اعتماد مردم به دولت است. او در شرایطی دولت را تحویل گرفته است که ناامیدی گستردهای بر بخشهای زیادی از مردم حاکم است و عمدهدلیل هم وضعیت نابسمان اقتصادی است. حالا دولت رئیسی با چه گفتمانی میتواند باعث ایجاد رضایت عمومی شود؟
احمد بخشایش اردستانی، فعال و تحلیلگر سیاسی درباره این موضوع به «مثلثآنلاین» گفت: «معمولا گفتمانها حاصل یک فرایند است که سازوکار خودش را در سازمانها نشان میدهد. اگر مطالبهای در کشوری عمومی شود، متعاقبش نهادسازی هم میشود. میبینیم که در دولت آقای هاشمی بر توسعه توجه ویژهای میشود و سازمان برنامه و بودجه ایجیاد میشود. در دولت آقای خاتمی مصرف فربهتر میشود، در دولت آقای احمدینژاد بر موضوع عدالت توجه میشود و در دولت آقای روحانی هم وزارت خارجه فربه میشود و از زمان روحانی است که میبینیم نوعی شکاف در سیاست خارجه ایجاد شد و برجامیها و غیربرجامیها پدید آمدند».
او ادامه داد: «همه اینها در حالی است که آقای رئیسی گفتمان خاصی ندارد. او میخواهد که گفتمانش مردمیبودن باشد اما این مردمیبودن موضوع موسعی است که مشخص نیست دایرهاش چیست. حالا ممکن است همین گفتمان هم تغییر کند زیرا دیدیم که رهبر انقلاب خطاب به دولتیها گفتند تصمیمات باید به پیوست عدالت باشند اما آقای رئیسی نمیخواهد عدالت را گفتمان خود قرار دهد زیرا شبیه به آقای احمدینژاد میشود. توسعه سیاسی و سازندگی هم که برای خاتمی و هاشمی بود. روحانی هم که با دیپلماسی خود و دولتش را معرفی کرد».
این فعال سیاسی بیان کرد: «آقای رئیسی میداند که حتی رأیی که آورد ناشی از خستگی مردم از نیروهایی بود که هشت سال کشور را با بحران روبهرو کردند. مردم تصور کردند که دیگر نمیشود به افرادی که شبیه به روحانیاند مانند آقای همتی اعتماد کرد و رئیسی هم میتواند اقتصاد را رونق ببخشد و به همین دلیل به او رأی دادند».
بخشایش اردستانی در پایان گفت: «آقای رئیسی با علم به اینکه مردم او را خواستهاند تا مشکلاتشان را حل کند، گفتمان خود را مردم قرار داده است اما باید دید این موضوع در عمل تا چه حد میتواند به یک گفتمان واقعی تبدیل شود».