تاریخچه خیابان ولیعصر که شاید تا حالا نمی دانستید + اسرار و تصاویر

اگر بخواهیم یکی از خیابان های بسیار معروف شهر تهران را معرفی کنیم، آن جایی نیست جز خیابان ولیعصر. این خیابان شمال و جنوب تهران را به هم وصل می کند. خیابان ولیعصر تهران شاهد اتفاقات بسیار بزرگی بوده که همین امر باعث شده که افراد بسیاری در اینجا خاطره داشته باشند و برایشان خیابان جذابی باشد. در ادامه مطلب اسرار خیابان ولیعصر تهران به معرفی بیشتر خیابان ولیعصر می پردازیم، پس با ما همراه باشید تا بدانید که خیابان ولیعصر تهران کجاست.

معرفی

خیابان ولیعصر تهران با طول 18 کیلومتر، طویل ترین خیابان در ایران و خاورمیانه به حساب می آید که دو میدان تجریش و راه آهن را از شمال به جنوب به یکدیگر وصل کرده است. این خیابان جز آثار به ثبت رسیده در فهرست آثار ملی است که همین امر اهمیت آن را نشان می دهد. از افراد پیر تا جوان، در این خیابان خاطره دارند. در این خیابان کاربری های مختلفی وجود دارند که باعث می شود تا افراد بسیاری در روز به این قسمت از شهر بیایند. فعالیت و پویایی در خیابان ولیعصر بسیار بالاست و این امر باعث جذابیت بیش از پیش آن شده است. چنارهای خیابان ولیعصر این خیابان را به حدی زیبا کرده که می توان این خیابان را جز زیباترین خیابان های دنیا دانست. همچنین با مطالعه این متن خواهید فهمید که خیابان ولیعصر تهران کجاست.

گذشته خیابان ولیعصر تا به امروز

خیابان ولیعصر زمانیکه ساخته می شود، به نام جاده مخصوص پهلوی مشهور بوده و زمان ساخت آن از سال 1300 شروع می شود و بعدها جاده مخصوص پهلوی به خیابان پهلوی تغییر نام پیدا می کند. رضاشاه در سال 1300 شروع به خرید برخی از املاک در تهران کرد و در همین زمان، تصمیم به ساخت چنین جاده ای گرفت. در زمان ساخت این جاده، دستور ساخت نهر و کاشت درختانی در دو طرف آن داده شد. همان زمان با توجه به نوع خاک و آب و هوای تهران، درخت چنار را برای این خیابان در نظر گرفتند و برای آبیاری آن ها و پر کردن نهرها، دو حلقه چاه در سه راه زعفرانیه حفر شد. در کتاب شرح زندگانی من عبدالله مستوفی و همچنین مطلب خیابان ولیعصر تهران کجاست، آمده که فاصله بین هر دو چنار دو متر بوده و بین آن ها یک بوته گل سرخ کاشته بودند که با توجه به طول این خیابان، تعداد درخت های این خیابان به 18 هزار اصله می رسند. برخی دیگر معتقدند که این تعداد به 24 هزار اصله نیز می رسیده است. پای هر درخت را در زمستان 1319 تا یک و نیم متر کندند و در آن کود ریختند. بعد از آن قرار شد که بین تجریش و محمودیه برای تامین آب آبیاری درخت ها استخری ساخته شود که با توجه به رویدادهای سال 1320، چنین اتفاقی نیفتاد. در این کتاب و در بین اسرار خیابان ولیعصر تهران، دلیل ساخت این خیابان به دستور رضاه شاه را اتصال کاخ مرمر و کاخ سعدآباد به یکدیگر می گوید. قسمت بالایی این خیابان در سال 1307 توسط بلدیه سنگ فرش شد و در سال 1309 با پیشرفت در عرصه خیابان سازی، این خیابان قیرریزی شد و در سال 1311 آسفالت شد. تا سال 1320 مردم برای آنکه به تجریش بروند از جاده قدیم شمیران گذر می کردند و تا آن زمان جاده پهلوی، مختص افراد عادی نبود و تنها افرادی مانند نظامی ها، درباریان و سفرا اجازه عبور از آن را برای دیدار با شاه داشتند، اما در سال 1320 این جاده برای همه باز شد. جاده پهلوی در آن زمان شباهتی به خیابان های آن زمان مانند خیابان های شاهرضا و سپه نداشت. در این خیابان ها ساختمان های جدیدی وجود داشتند، اما در جاده پهلوی تپه ها و درخت های چنار در اطراف دیده می شدند. خیابانی که امروزه دیده می شود با جاده آن زمان تفاوت بسیاری دارد و در طی زمان، تغییراتی بر روی آن انجام شده تا به این شکل در آمده است. این خیابان هر سال دچار تغییراتی می شد و سال به سال پیشرفت می کرد. در راستای این پیشرفت ها و بین سال های 1320 تا 1330، تفریحگاهی برای کودکان به نام باشگاه قایقرانی در جایی بالاتر از تقاطع با خیابان انقلاب امروزی ساخته شد. در دولت قوام، در بین سال های 1325 تا 1326، تصمیم گرفته شد که در سمت راست خیابان پهلوی و در محدوده ای بین میدان ونک تا سه راه عباس آباد، جنگل بزرگی به صورت مصنوعی ساخته شود تا به تهویه هوا کمک بسیاری کرده باشند. انجام این پروژه به یکی از اساتید بسیار بزرگ در عرصه کشاورزی و جنگل کاری به نام مهندس کریم ساعی داده شد اما طی سیاست گذاری های اشتباه آن دوران و عواملی همچون بالا رفتن قیمت زمین ها و نبود بودجه این پروژه منتفی شد و به جای جنگل وسیع و پر رونقی که قرار بود در آن گونه های مختلفی از جانوران وجود داشته باشند، زمین ها توسط افراد دیگری خرید و فروش شد و تنها از این پروژه به این وسعت، پارک ساعی باقی ماند. زمانیکه خیابان پهلوی به شکل امروزی در آمد را می توان بین سال های 32 تا 55 دانست. در این سال ها، تغییرات بسیاری در خیابان پهلوی صورت گرفت و ساختمان ها و فروشگاه هایی در اینجا ساخته شد که از مهمترین آن ها می توان به تاسیسات تلویزیون دولتی ایران اشاره کرد که ارتفاع زیادی داشت. چهارراه ونک که به جایی پر از دزدی معروف بود، شکل میدان گرفت. در این دوران بود که در اطراف خیابان ولیعصر مردم شروع به ساخت خانه کردند و مکان هایی مانند سینما، کافه که به شهر حال و هوای مدرنی می داد، افزوده شد. نام خیابان پهلوی بعد از انقلاب به نام خیابان مصدق و بعد مدتی به خیابان ولیعصر تغییر پیدا کرد و همین امر از اسرار خیابان ولیعصر تهران به شمار می آید.