۸۰درصد نوجوانان در جهان بی‌تحرک هستند!

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ پایگاه خبری "ایندیپندنت" توضیح داد که این گزارش نتیجه مطالعاتی است که این سازمان طی سالهای 2001 تا 2016 میلادی در 146 کشور جهان درباره میزان فعالیت بدنی 1.6 میلیون دانش‌آموز 11 تا 17 ساله انجام داده است.

سازمان جهانی بهداشت همواره تأکید داشته است که یک ساعت فعالیت بدنی در روز، برای پیشگیری از ابتلا به بیماری و بهبود سطح سلامتی نوجوانان ضروری است اما مطالعه داده‌های جمع‌آوری‌شده نشان داد که 81 درصد نوجوانان دانش‌آموز جهان در سال 2016 میلادی یا به‌عبارتی دیگر 85 درصد از کل دختران و 78 درصد از کل پسران دانش‌آموز جهان، به این توصیه عمل نمی‌کنند!

بر اساس این تحقیقات، یکی از دلایل بی‌تحرکی نوجوانان «پیشرفت تکنولوژیک» است که رفتار آنها را تغییر داده و فعالیتشان را در مقایسه با گذشته بسیار کمتر کرده است؛ ناامنی رو به رشد در جوامع نیز از دیگر دلایلی بوده که حتی رفتن نوجوانان به مدارس با پای پیاده یا با دوچرخه را دشوار کرده است.

یکی دیگر از دلایل اقبال کم نوجوانان به فعالیت بدنی، تمایل بیشتر آنها به مطالعه بوده است؛ به همین دلیل سازمان جهانی بهداشت به معلم‌ها پیشنهاد می‌کند که دانش‌آموزان را با «روش‌هایی سرگرم‌کننده» تشویق به انجام فعالیتهایی همراه با جنب‌وجوش و تحرک بیشتر در طول روز بکنند.

تعداد نوجوانانی که در روز حداقل یک ساعت هم برای تحرک و فعالیت بدنی وقت کافی نمی‌گذارند، در کشورهای مختلف متفاوت است؛  این تعداد برای مثال در بنگلادش 66 درصد و در کره جنوبی 94 درصد از کل نوجوانان این کشورهاست.

هند از جمله کشورهایی است که این مشکل در آن کمتر دیده می‌شود و گمان می‌رود یکی از دلایل آن، استقبال گسترده مردم این کشور از ورزش "کریکت" است؛ کشورهای دیگری مانند بنگلادش، سنگاپور، تایلند و ایرلند از این لحاظ وضعیت بهتری نسبت به دیگر کشورها دارند.

در دوره زمانی مورد مطالعه یعنی 2001 تا 2016 میلادی، شمار پسران دانش‌آموزی که فعالیت بدنی کافی نداشتند، اندکی کاهش یافته و از 80 درصد به 78 درصد رسیده است اما در این زمینه، هیچ بهبودی در آمار دختران دانش‌آموز دیده نمی‌شود؛ بر اساس این گزارش، تنها در چهار کشور، دختران دانش‌آموز فعال‌تر از پسران هستند؛ این چهار کشور عبارتند از "تونگا" ، "ساموآ" ، "زامبیا" و "افغانستان".

مطالعات سازمان جهانی بهداشت همچنین نشان داد که در تمام کشورهایی که نرخ بی‌تحرکی دانش‌آموزان آن بالاست، هیچ ارتباط آشکاری میان گروههای درآمدی آن کشور و فعالیت بدنی ناکافی دانش‌آموزان وجود ندارد.