الیزابت وارن، نامزد دموکرات‌ها؟

مثلث/ امیرحسین مهدوی: سه نفر از میان دموکرات‌ها اکنون بیش از همه روی صحنه فعال هستند؛ کسانی که از نظر ذهنی و فرضی می‌توانند رئیس‌جمهور شوند و امکان آن برایشان متصور است. نخست جو بایدن، معاون‌اول باراک اوباما، دیگری برنی سندرز، سناتور و کاندیدای مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری سال جمهوری و نفر سوم نیز جان کری. 

در مورد دو شخص نخست یعنی بایدن و سندرز، نظرسنجی‌های مستقل تایید می‌کند که اگر امروز انتخابات برگزار شود، می‌توانند ترامپ را شکست دهند. اما در مورد کری هنوز نظرسنجی‌ای انجام نشده است. زیرا در آمریکا سابقه ندارد که یک فرد شکست‌خورده در دور نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری دوباره بخواهد در انتخابات حضور داشته باشد، لذا برای فرد شکست‌خورده احتمال رسیدن به دور نهایی خیلی پایین است. کری یک‌ بار در سال 2004 در برابر جورج بوش پسر در رقابت‌های نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری شکست خورد. 

از دیگر سو یک تناقض یا پیچیدگی در میان دموکرات‌ها وجود دارد مبنی بر اینکه، سندرز و بایدن و حتی کری، چهره‌های دموکراتی هستند که شانس‌های خوبی برای رقابت‌ انتخاباتی دارند منتها تمام‌ این افراد در سال 2020 یعنی سال برگزاری انتخابات بالای 75 سال سن خواهند داشت. این یک موقعیت عجیب و بی‌نظیر در آمریکا خواهد بود. همچنین ترامپ نیز دومین رئیس‌جمهور مسن آمریکاست و در دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 2020، 73 سال سن خواهد داشت. در نتیجه این مسئله تا حدودی انتخابات را عجیب کرده و اگر ترامپ 73 ساله نیز برای دور دوم کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، رقابت میان افراد بسیار مسنی خواهد بود که یک پدیده انتخاباتی است. البته امروز محبوبیت این افراد بالاتر از ترامپ است اما باور عمومی این نیست که این افراد سن بالای دموکرات رقیب ترامپ باشند. 

بنابراین امروز در آمریکا و در این یک سال وقت مفید برای مشخص‌شدن کاندیداها، همه به دنبال آن هستند که یک چهره دموکرات زیر 60 سال معرفی شود. 

اگر در برهه فعلی در نظرسنجی‌ها مردم، دموکرات‌هایی چون بایدن و سندرز را مقابل ترامپ انتخاب می‌کنند به این دلیل است که حس مثبتی نسبت به آنها دارند و در نظرسنجی‌ها علاقه خود را به آنها ابراز می‌کنند. اما در زمان انتخاب نهایی این نگرانی وجود دارد که شرایط سنی آنها باعث شود که از میزان رای‌دهندگان دموکرات‌ها کاسته شود. 

مانند اتفاقی که در دوره هیلاری کلینتون شاهد بودیم. البته این بدان معنا نیست که این افراد حامی دموکرات به ترامپ رای خواهند داد اما اگر یک کاندیدای مسن در رقابت‌های نهایی حاضر شود، احتمالا از آرای دموکرات‌ها کاسته خواهد شد. 

رئیس‌جمهوری که در 75‌سالگی کاندیدا شود رای‌دهندگان را به این فکر وا‌می‌دارد که آیا وی می‌تواند دوره‌اش را به پایان برساند یا خیر. البته این قانون در آمریکا که معاون‌اول و رئیس‌جمهور با هم از مردم رای می‌گیرند کمکی به این موضوع است. یعنی اگر یک معاون‌اول‌20‌ سال جوان‌تر همراه رئیس‌جمهور انتخاب شود تا حدودی تسلی‌خاطر برای مردم آمریکاست. 

زیرا معاون سیاسی، همان برنامه سیاسی رئیس‌جمهور را دنبال می‌کند و برای ادامه امور در صورت فوت احتمالی رئیس‌جمهور آماده است اما با این حال این مسئله نیز کمی عجیب است که مردم بخواهند به این فکر کنند که آیا ‌کاندیدایی عمرش قد می‌دهد که تا پایان دوره ریاست‌جمهوری‌اش خدمت ‌کند یا خیر. 

در نتیجه تصور من این است که افرادی چون بایدن، سندرز و کری می‌توانند سرمایه، توان و شتاب‌دهنده‌های خوبی برای ایجاد یک کمپین موفق میان دموکرات‌ها در انتخابات سال 2020 باشند. اما برای تعیین نامزد نهایی باید منتظر نتیجه انتخابات میان‌دوره‌ای نوامبر 2018 امسال باشیم. اگر نتیجه انتخابات مجلس نمایندگان و سنا مشخص شود از ابتدای سال میلادی 2019، چهره‌های کمتر از 60 سال در میان دموکرات‌ها احتمالا رخ نشان خواهند داد. 

چون دیگر چهره‌های مسن حزب دموکرات هیچ مزیتی در برابر بایدن،‌ سندرز و کری ندارند و اگر قرار باشد در باشگاه ‌70‌ساله‌ها قرار بگیریم، کسی نمی‌تواند جای آنها را بگیرد. 

در نتیجه کسی که در میان دموکرات‌ها مزیت داشته باشد باید تفاوت‌های معناداری با این افراد و همچنین شخص ترامپ که قطب مخالف است، داشته باشد. بر این اساس حتی شاید در دوره مقدماتی در میان دموکرات‌ها یک زن یا یک رنگین‌پوست کاندیدا شود. 

همچنین نکته دیگر این است که اگر رئیس‌جمهور مستقر خود را برای دومین‌بار کاندید کند از حزب جمهوریخواه احتمالا هیچ شخصی نخواهد توانست ترامپ را شکست دهد. 

درواقع در برابر ترامپ، جمهوریخواهانی قدعلم خواهند کرد، اما این اتفاق از لحاظ تاریخی خیلی بی‌سابقه است که از درون حزب جمهوریخواه کسی بتواند ترامپ را شکست دهد. همچنین امروز وضعیت ترامپ نسبت به زمانی که برای نخستین دوره کاندید شد، بهتر و مطلوب‌تر است. مگر اینکه طی 12 ماه آینده اتفاق خاصی در راستای میزان کاهش محبوبیت و حیثیت وی نزد هوادارانش روی دهد. 

در این میان مهم‌ترین شخصی که اکنون شاید بیش از دیگران نامش برای کاندیداتوری حزب دموکرات از میان افراد سن پایین مطرح است، خانم الیزابت وارن، سناتور ایالت ماساچوست است. وی 6 سال است که در سنا مشغول به کار است و در کنار سندرز، رهبر و مروج طرح‌های سوسیالیستی، بیمه‌های اجتماعی، ضدوال‌استریت، ضدانحصار بانک‌ها و یا طرح‌هایی به نفع بانک‌ها، درمان عمومی و آموزش ارزان بوده است.

یعنی از لحاظ دیدگاه سیاسی، وی به سندرز بسیار نزدیک است؛ البته از نظر سنی 10 سال از سندرز کوچک‌تر، پروفسور دانشگاه هاروارد و بسیار خوشنام است و اگر تصمیم به نامزدی بگیرد، گزینه‌ جدی‌ و مهمی خواهد بود. 

منتها اکنون دوره ایشان در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره سرآمده و خانم وارن به دنبال این است که مجددا به عنوان سناتور در ایالت خودش انتخاب شود. 

در این میان به نظر می‌رسد افراد نزدیک به سندرز در کنگره آمریکا اگر دوباره رای بیاورند بیش از آنکه روی جان کری متمرکز شوند احتمالا بر افرادی چون خود سندرز یا خانم وارن تمرکز خواهند کرد. 

چرا‌که همانطور که اشاره شد جان کری یک بار نامزد نهایی در برابر جورج بوش پسر بود و شکست خورد و در آمریکا سابقه نداریم که کسی با این موقعیت دوباره نامزد نهایی شود، لذا احتمال می‌رود ‌کری به عنوان یک عنصر فعال رئیس‌جمهورساز در صحنه حضور پیدا کند. 

به این موضوع نیز باید توجه کرد که پیش از شروع انتخابات‌های مقدماتی، در هر ایالت اعضای هر حزبی، نامزد حزب را انتخاب می‌کنند و در نهایت آن فرد در جمع نامزدهای دیگر نامزد حزب برای انتخابات خواهد شد، لذا از انتخاب مقدماتی تا مرحله رای‌گیری، یک شاخص مهم و تعیین‌کننده شانس پیروزی، بودجه و پولی است که آن کاندیدا می‌تواند برای ستاد تبلیغاتی‌‌اش جمع کند. افرادی مانند کری می‌توانند نقش مهمی در این رابطه ایفا کنند. در تاریخ انتخاباتی آمریکا نیز بارها شاهد بوده‌ایم که افرادی وقتی پولی برای ستاد جمع‌آوری می‌کنند اما با اقبال خوبی مواجه نمی‌شوند، این بودجه را به نامزد نهایی حزب اختصاص می‌دهند. 

لذا نقش بازی‌سازی کری خیلی مهم است تا بتواند پشت اسم خود پول جمع کند و به حزب دموکرات کمک کند. 

امروز این موضوع که چه کسی از میان دموکرات‌ها نامزد شود خیلی مهم نیست، بلکه این موضوع مطرح است که اشخاصی مانند کری، بایدن و حتی اوباما حمایت شامل امضا‌گرفتن از شخصیت‌های مهم و بودجه لازم را جمع کنند تا حزب دموکرات به صورت قوی در برابر نامزد جمهوریخواهان که احتمالا ترامپ خواهد بود، حاضر شود. 

در نتیجه اگر کری یا اشخاص دیگر دموکرات‌ها به مرحله نهایی نرسند، می‌توانند این سرمایه را در اختیار دیگر اعضای حزب قرار دهند تا آنها بدین طریق شاید به کاخ سفید راه پیدا کنند. در عین حال این دیدگاه باعث می‌شود که دموکرات‌ها در مرحله مقدماتی کمپین‌های موفقی ایجاد کنند و در کل پیام‌شان را بهتر به جامعه برسانند. 

با این تفاسیر در نهایت این احتمال می‌رود که افراد مهم دموکرات در نهایت از ظرفیت‌هایی که دارند برای حزب استفاده کنند تا در انتها روی یک کاندیدای مقبول‌تر به لحاظ سنی به توافق برسند و شانس حزب خود را برای پیروزی در انتخابات افزایش دهند. 

البته در نهایت اینکه چه کسی پیروز شود، به رای و نظر مردم آمریکا بستگی دارد و از اکنون نمی‌توان برای پیروزی یک شخص پیش‌بینی کرد. در مقطع فعلی حتی نظرسنجی نیز بی‌فایده است زیرا شاید چهره‌های جدیدی روی کار بیایند که باید روی آنها سرمایه‌گذاری شود و سپس گمانه‌زنی کرد که آیا وی می‌تواند به دور نهایی راه یابد یا خیر. 

باید توجه داشت که اوباما نیز زمانی که کاندیدا شد و سپس به کاخ سفید راه یافت، سابقه سیاسی خیلی بارزی نداشت و فقط دو سال سناتور بود. درواقع تمام شناخت مردم آمریکا از باراک اوباما در همان کمپین مقدماتی شکل گرفت. به همین دلیل نیز تاکید دارم که کمپین‌های مقدماتی تاثیر زیادی روی جلب آرای مردم دارند.