عارف، بیم اصلاحات و امید اصولگرایان
با نزدیک شدن به زمان ثبت نام داوطلبان انتخابات مجلس یازدهم به نظر می‌رسد که اصلاح‌طلبان بیم محدود شدن گزینه‌هایشان به عارف هستند، در حالی که اصولگرایان از حضور وی استقبال می‌کرده و انتظارش را می‌کشند.
به گزارش پایگاه خبری کاوش، با نزدیکتر شدن به تاریخ ثبت‌نام داوطلبان انتخابات مجلس یازدهم، در طیف اصلاح‌طلب و اصولگرا بیش از پیش در مورد گزینه‌های احتمالی و آرایش انتخاباتی طرف مقابل دقت به خرج داده و پیوسته در حال بررسی سناریوهای گوناگون و پیامدهای ممکن آن هستند. اینکه هریک از افراد و چهره‌های رقیب چه وزنی برای جلب آراء دارد و تا چه میزانی با کار تبلیغاتی، می‌توان بر سبد رای وی افزود یا از آن کاست.
یکی از چهره‌هایی که بررسی سود و زیان حضور وی در انتخابات با نام اصلاح‌طلبان برای هردو سوی رقابت انتخاباتی جذابیت خاصی دارد، محمد رضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس دهم است.
عارف همچنان مصمم به حضور در قدرت
وی که مدتی است هدف انتقادات شدید بخش‌های گوناگون جبهه اصلاحات قرار گرفته است، رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان نیزهست و در انتخابات گذشته اثر بسیاری در تدوین فهرست امید داشت. فهرستی که شیوه عملکرد و رفتار آن در مجلس مورد اعتراضات بسیاری واقع قرار گرفته و نه تنها نخبگان و اهل سیاست، بلکه حتی افکار عمومی ومردم عادی نیز از منش این فراکسیون رضایت نداشته و از رای دادن به آن اظهار پشیمانی می‌کنند.
در این شرایط بسیاری بر این باورند که حضور دوباره عارف در انتخابات مجلس یازدهم می‌تواند بسیار زیان بار بود و حتی ضربه نهایی بر پیکره نیمه جان آبروی اصلاحات باشد. از سوی دیگر خود عارف گویا نظر متفاوتی دارد، وی که پیوسته به منتقدان اصلاح‌طلب خود درباره انتقاد و اعتراض، هشدار می‌دهد، نه تنها عملکرد فراکسیون امید را بد ارزیابی نمی‌کند، بلکه بر این باور است که مشکل اصلی ائتلاف اصلاح‌طلبان با اعتدالیون و اصولگرایان میانه رو بوده است و اگر اندک کاستی نیز در کارنامه فراکسیون اصلاح‌طلب مجلس وجود دارد به خاطر همکاری نکردن و به بیانی خیانت همین افراد بوده است.
بر همین اساس عارف شعار ائتلاف ممنوع را سرلوحه مشی سیاسی خود قرار داده و اعلام کرده است که تنها با نامزدهای اصلاح‌طلب تایید صلاحیت شده در انتخاب شرکت می‌کنیم، حتی اگر فهرست‌ها پر نشوند که البته این مواضع به معنی آن است که عارف نه مشکلی در عملکرد خود و نه مانعی بر سر راه نامزدی خود می‌بیند.
اصلاحات نگران باقی مانده اعتبار عمومی
اما همه اصلاح‌طلبان این‌گونه به داستان نگاه نمی‌کنند و نگرانی‌های بسیاری هم از بابت نامزدی عارف با نام اصلاح طلبان دارند که به روش‌های مستقیم و غیر مستقیم آن را بیان می‌کنند.
حزب کارگزارن سازندگی از جمله این گروه‌هاست و کرباسچی و مرعشی در راس این حزب پیوسته در تلاشند تا به نوعی دست کم عارف را از بالای فهرست به پایین آن انتقال دهند و یا عبدالله ناصری که از نزدیکان خاتمی است با انتقاد از رویکرد عارف در شورای سیاست‌گذاری اصلاحات وی را فاقد قاطعیت و توان لازم می‌داند.
حزب اتحاد ملت نیز گاهی مانند اظهارات شکوری راد اصلاح‌طلب بودن عارف را از بیخ و بن منکر می‌شود و گاه مانند مواضع تاجرنیا زمان را برای دعوا با عارف مناسب نمی‌داند، اما با اشاره وضعیت و نگرانی‌هایی که از سوی شورای نگهبان وجود دارد، اظهار می‌کند که اگر مساله شورای نگهبان حل شود «آقای عارف یک گزینه در کنار چند گزینه خوب دیگر برای سرلیستی خواهد بود.» که معنای آن هم همین است که عراف چندان دلخواه این حزب نیست.
محمد خاتمی هم هرچند اظهار نظر مستقیمی ندارد، اما از مواضع اطرفیان وی به نظر می‌رسد که او نیز چندان با روش و منش عارف همسو نیست.
رایزنی اصلاحات با شورای نگهبان برای تن ندادن به گزینه عارف
همه این موارد و بسیاری موارد دیگر حاکی از آن است که اصلاح‌طلبان از بابت نامزدی و سرلیستی عارف نگرانند، از اینکه کارشان با شورای نگهبان به جایی برسد که چاره‌ای جز امثال عارف برای انتخابات نداشته باشند و ناچار شوند که ته‌مانده آبروی اصلاحات را نیز خرج مرد ساکتشان کنند، چرا که تقریبا مطمئن هستند، که مردم تهران در هیچ شرایطی نام عراف را روی برگه رای نخواهند نوشت.
از همین روست که آنها همه توان خود را صرف رایزنی با شورای نگهبان کرده‌اند تا شاید بتوانند، چند چهره مناسب‌تر را وارد گود انتخابات کرده و از دردسر به نام عارف خلاصی یابند.
اصولگرایان در گود انتخابات منتظر عارف
اصولگرایان نیز که از یک سو تقریبا اطمینان دارند که چهره‌های محبوب‌تر و مردم‌پسندتر اصلاح‌طلبان از سوی شورای نگهبان تایید صلاحیت نخواهند شد و از سوی دیگر نیز از میزان ناامیدی و رویگردانی جامعه نسبت و عارف و دوستان آگاهی دارند. بنابراین آنها هم از رای نداشتن عارف مطمئن هستند و هم از حضور وی در انتخابات استقبال می‌کنند.
به نظر می‌رسد که جریان راست کنش خود را در دو جهت سامان داده است، یکی ایجاد فضا برضد اصلاح‌طلبان فعال‌تر و نسبت دادن امور خارج از چارچوب به آنها تا شورای شورای نگهبان را تحت تاثیر قرار دهند و دیگری ساختن موج بزرگی از انتقادات به سوی عارف تا زمانی که وی وارد رقابت انتخاباتی می‌شود، دیگر توانی برای مبارزه باقی نمانده باشد.
دیدگاه تان را بنویسید