ایران یک کشتی جنگی بزرگ در رده رزمناوهای مطرح آمریکایی می سازد

میدل ایست نیوز: نیروی دریایی ایران اعلام کرده که قصد دارد نوع جدیدی از کشتی جنگی بسازد؛ یک ناوشکن که حدود 7هزار تن آب را جا به جا می کند و احتمالا می توان آن را در رده رزمناوهای مطرح آمریکایی و اروپایی قرار داد. اما ایران در چند دهه گذشته به دلایل متعددی از جمله کمبود منابع، در توسعه ناوگان دریایی خود ضعیف عمل کرده و احتمالا همچنان با محدودیت های مشابه مواجه است و از این رو، ناوشکن مگاتنی که رسانه ها با آب و تاب از آن نوشته اند، احتمالا به این زودی ها عملیاتی نخواهد شد.

در حال حاضر، بزرگترین رزمناوهای ایران رزمناوهایی هستند که حدود 1300 تن آب را جا به جا می کنند و همه آنها براساس یک طرح بریتانیایی متلق به دهه 1970 ساخته شده اند. خبرگزاری فارس اخیرا در گزارشی اعلام کرده که ناوگان دریایی ایران قصد دارد کشتی جنگی با طول حدود 90 متر با قابلیت حمل بالگرد موسوم به «سفینه» بسازد و از آنها برای در جنگاوری ساحلی نامتقارن و عملیات واکنش سریع استفاده خواهد شد. اما انتظار می رود که هر کشتی جدید ایرانی نمونه ای پیشرفته تر مبتنی بر همان طرح رزمناوها باشد که ناوگان دریایی ایران در 50 سال گذشته به آن متکی بوده است.

نیروی دریایی ایران در ماه اوت اعلام کرد که رزمناو دماوند پس از 18 ماه تعمیرات به ناوگان دریایی باز خواهد گشت. دماوند در ماه ژانویه سال 2018 به اسکله برخورد کرد که در نتیجه آن دو ملوان کشته شدند و کشتی هم به شدت آسیب دید. دماوند بخشی از ناوگان ایران در دریای خزر است. دریای خزر با سرزمین های ایران، روسیه، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان احاطه شده است. در صورت وقوع درگیری در خلیج فارس، کشتی های ناوگان خزر حقیقتا نمی توانند نقش مستقیمی در آن ایفا کنند. دماوند یکی از سه ناوچه کلاس موج در خدمات دریایی ایران است. طبق گزارش های منتشر شده، ایران 4 ناوچه دیگر از این کلاس را در دست ساخت دارد. ایران یک کشتی عملیاتی دیگر هم موسوم به سهند دارد که اندکی بزرگ تر از نمونه های کلاس موج است. ناوچه های کلاس موج نسخه های مهندسی معکوس شده کشتی های طراحی شده ایران توسط بریتانیا در دهه 1970 در کلاس الوند هستند که سه تای آنها هنوز در خدمات دریایی ایران کار می کنند.

7 ناوچه کلاس موج و سه کشتی الوند بزرگ ترین و قدرتمندترین کشتی های ناوگان دریایی ایران هستند. تهران این کشتی ها را تحت عنوان «ناوشکن» توصیف می کند، اما در استانداردهای دریایی بین المللی این کشتی ها در حقیقت رزمناو به شمار می روند. کشتی های کلاس موج و الوند همگی به رادار مجهز و با اسلحه و یک سری موشک های ضد هوایی و ضد کشتی با برد کوتاه مسلح شده اند. در قیاس، هر یک از حدود 70 ناوشکن آمریکایی که هر یک 9 هزار تن آب را جا به جا می کنند، بیش از 90 موشک ضد هوایی و ضد کشتی با برد بلند دارند.

اگر جنگی رخ دهد، نیروهای آمریکایی می توانند ناوگان کوچک نیروی دریایی ایران و کشتی های متعلق به شبه نظامی سپاه پاسداران را هدف بگیرند. در چنین شرایطی، جنگ احتمالا چندان طول نخواهد کشید چرا که ناوگان دریایی ایران پیشتر هم در درگیری با ایالات متحده و دیگر قدرت های غربی شکست خورده است.

بسیاری از کشتی های جنگی ایران در سال های 1980 تا 1988 در جریان جنگ خونین ایران و عراق هم جنگیده اند. حمله ایران به کشتی های باری که برخی بی طرف بودند و برخی عراق را تامین می کردند، خشم بین المللی را برانگیخت و آمریکا در سال 1987 درخواست کویت را برای برافراشتن پرچم آمریکا و فعالیت آنها به عنوان کشتی های آمریکایی پذیرفت تا امکان اسکورت دریایی این کشتی ها در خلیج فارس را فراهم آورد. عملیات آمریکایی ها از ژوئیه 1987 تا سپتامبر 1988 ادامه داشت و خسارت شدیدی به طرف ایرانی وارد آورد.

14 آوریل 1988 ناوچه یو اس اس ساموئل بی. رابرتز در حالی که یک تانکر را در خلیج فارس همراهی می کرد، با مین ایرانی برخورد کرد. یو اس اس اینترپرایز پس از آن یک حمله تلافی جویانه را رهبری کرد. ایران در ابتدا با حملات هوایی پاسخ داد، اما نهایتا ناوشکن های سهند و سبلان هم به درگیری پیوستند. ناوشکن سهند در جریان حمله آمریکا غرق شد و سبلان هم به شدت آسیب دید. ایران تصمیم دارد ناوشکن جدید خود را به یاد ناو غرق شده توسط آمریکایی ها در سال 1988 سهند نامگذاری کند.

منبع: نشنال اینترست / دیپلماسی ایرانی