آقای ترامپ، یهودیان ایران به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنند

​ بعد از اسرائیل، ایران بزرگترین جمعیت یهودیان را در منطقه دارد و قابل توجه است که در کشوری که دشمن اصلی اسرائیل به شمار می‌رود، یهودیان در کنار همسایگان مسلمان خود زندگی صلح‌آمیزی دارند. اگر بخواهیم درباره تاریخ مشکلات یهودیان در ایران سخن بگوییم نباید فراموش کنیم مشکلاتی که یهودیان در ایران متحمل شدند در مقایسه با رنج یهودیان در دوران تفتیش عقاید اسپانیا، برنامه‌های پیش از جنگ جهانی دوم اروپای شرقی، هولوکاست و تاریخ تفتیش عقاید یهودیان در سایر کشورهای خاورمیانه، از جمله عراق و یمن، رنگ‌ می‌بازد.
همچنین باید تجربه یهودیان ایران در چارچوب شرایط امروزی کشورهای اطراف نیز توجه کرد. ایران در مجلس خود یک کرسی برای نماینده یهودیان و دو کرسی برای نمایندگان مسیحیان (متناسب با جمعیت هریک از اقلیت‌های مذهبی) در نظر گرفته است. این درحالی است که عربستان سعودی، متحد نزدیک آمریکا، ساخت کنیسه یا کلیسا را ممنوع کرده است.

در اواخر دهه 1940 و اوایل 1950 میلادی اکثریت یهودیان ایران تصمیم گرفتند به کشور تازه‌ تاسیس اسرائیل مهاجرت نکنند و فقط 8 هزار از 100هزار یهودی ایران را ترک کردند. در حالی‌که تقریبا تمام جمعیت یهودیان یمن به اسرائیل منتقل شدند و در آنجا به عنوان یهودیان سیاه مورد تبعیض‌های شدید قرار گرفتند، از جمله این که کودکان آنها ربوده شده و در اختیار یهودیان اروپایی قرار می‌گرفتند.
همچنین در مقایسه با وضعیت فلسطینیانی که در کرانه باختری و تحت کنترل نظامی اسرائیل زندگی می‌کنند، امروزه یهودیان در ایران از حمایت و حقوق بیشتری برخوردارند.
مجید رفیع‌زاده، کارشناس آمریکایی – ایرانی مسائل سیاسی، می‌گوید برخی از یهودیان در ایران ماندند چون به دلیل سالخوردگی توانایی تحمل مشکلات سفر و سرپا کردن خانه جدید در یک کشور خارجی را نداشتند. در پاسخ به رفیع‌زاده باید گفت که یهودیان امروز ایران در زمان انقلاب 40 سال جوان‌تر بودند. متاسفانه او زندگی سیاسی یهودیان ایران را نفی و ارزش‌های جامعه یهودیان را فقط به فردگرایی و مادی‌گرایی محدود می‌کند و طول و عمق تاریخ غنی آنها در ایران را تنزل می‌دهد. در حالی که رفیع‌زاده و سایرین بر این باور هستند که یهودیان ایران زندگی‌شان را با رنج سپری می‌کنند، من باور دارم که آنها ماموریت و اراده بیشتری دارند تا با مشارکت در تلاش‌های جامعه مدنی، جامعه‌شان را اصلاح کنند.
پافشاری دولت آمریکا بر این که اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه تهران به نفع مردم ایران است به شکلی قابل اثبات، اشتباه و نادرست است. کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ از ورود داروهای حیات‌بخش و فناوری‌های حیاتی به ایران پیشگیری و تندروهای کشور را تقویت می‌کند. ایرانی‌هایی که به دنبال اصلاح حکومتشان هستند از این مداخله خارجی که اقتصادشان را فلج و دستیابی به اهداف حقوق بشر و اصلاحات پیش‌رونده را دشوارکرده است، رنج می‌برند.
درست مانند یهودیان آمریکایی که خواهان عدالت اجتماعی، حقوق مدنی، پیشرفت و اصلاح جهان هستند و حتی – خدای ناکرده – در صورت رسیدن ترامپ به دور دوم ریاست جمهوری نمی‌خواهند کشورشان را ترک کنند، یهودیان ایران هم امروز انتخاب کرده‌اند که در کشورشان باقی بمانند. چه بسا تمایل آنها برای ماندن در ایران به این دلیل است که آنها خود را با جامعه و جنبش‌های سیاسی ایران درهم‌تنیده می‌دانند و خود را به عنوان بخشی از تاریخ طولانی مخالفت با آمریکا، اسرائیل، بریتانیا و سایر اشکال امپریالیسم می‌بینند. شاید آنها می‌خواهند در فصل بعدی تاریخ ایران حضور داشته باشند، فصلی که در آنها خواهران و برادران مسلمان، مسیحی، بهایی و زرتشتیشان دست در دست یکدیگر، ایران و خاورمیانه‌ای را خواهند ساخت که همگی بتوانند در آن در آرامش زندگی کنند.

یهودیان ایران به هیچ عنوان قربانیان به دام افتاده نیستند. آنها فعالان سیاسی تمام عیاری هستند که تاریخ سیاسی غنی و در بین هموطنان پیرو سایر ادیان، همپیمانانی ارزشمند دارند. بنابراین ما چگونه می‌توانیم از آنها دفاع کنیم؟ به عنوان آمریکا‌ییان یهودی و غیریهودی ما باید خشمگین باشیم از این که چگونه دولت ترامپ جامعه مدنی ایران را به مخاطره می‌اندازد و تلاش‌های آنها برای دگرش را دشوار تر می‌کند.

برای تمام آنهایی که در ایران زندگی می‌کنند – مسلمانان، مسیحیان، یهودیان و دیگران – ما باید کنگره و هر کسی را که در ژانویه 2021 به کاخ سفید می‌رود وادار کنیم تحریم‌های غیرانسانی و ستمگرانه را بردارند، به توافق هسته‌ای ایران بازگردند و به سمت عادی‌سازی روابط گام بروند.

منبع: کامن دریمز / تحریریه دیپلماسی ایرانی