معمای یک توافق غیر منتظره ؛ ایران و آمریکا و الکاظمی

القدس العربی چاپ لندن نوشت: دولت مصطفی الکاظمی به موافقت دو دشمن لجوج، ایران و آمریکا دست یافت و حتی واشنگتن متعهد شد که معافیت واردات انرژی از ایران را به مدت ۱۲۰ روز دیگر برای عراق تمدید کند. در ادامه دولت‌های غربی دیگر نظیر بریتانیا و کانادا نیز از موضعگیری آمریکا تبعیت کردند و ایران، از طریق وزیر خارجه خود و سفیرش در بغداد، ایرج مسجدی، تشکیل دولت را به الکاظمی تبریک گفت.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: دولت جدید الکاظمی همچنین با تبریک‌های سریعی از سوی دیگر دولت‌های منطقه و دولت‌های عربی مواجه شده و تایید سازمان ملل را نیز به دست آورد. این در حالی است که پس از دست یافتن الکاظمی به موافقت دو حزب سنی و کردی، اجماع آراء بین احزاب شیعه، دشوار بود، به این دلیل که اغلب نمایندگان پارلمان عراق از بین احزاب شیعه هستند. علاوه بر اینکه شیعیان در قالب حشد الشعبی، قدرت نظامی را نیز در خاک عراق در دست دارند.

موفقیت الکاظمی در دست یافتن به موافقت پارلمان عراق، نشاند دهنده آن است که معادله موازنه بخشی در تشکیل دولت‌ها در عراق، وجود دارد و آن، موافقت ایران در وهله اول و سپس، موافقت ایاالت متحده است. با اینکه موافقت پارلمان عراق مساله بسیار مهمی برای توازن بخشیدن بین تشکل‌های مختلف در عراق بوده و منافع و درگیریها، نقش‌های محسوسی را در این میان ایفا می‌کند، اما توافق ایران و آمریکا، امری است که مسیر را برای توافق نمایندگان مجلس عراق و سپس، توافق منطقه‌ای و جهانی، هموار می‌کند.

توافق ایران و آمریکا در این مورد، طبعا به معنای توقف درگیری‌های آن‌ها نیست، همانطور که حزب الله عراق، با تهدید مستقیم الکاظمی، این مساله را به صراحت بیان کرده است. همانطور که ادامه فشار آمریکا بر تهران، نشان دهنده ادامه درگیری‌ها بین این دو است و آخرین مورد این درگیریها، استفاده دونالد ترامپ از حق وتوی خود در مورد مصوبه کاهش اختیارات او در شعله ور کردن جنگ با ایران است.

سه عامل در شکل گیری دولت جدید عراق، تاثیر داشتند، اولین آنها، ترور سردار سلیمانی توسط ایالات متحده است، کسی که فرمانده عملیات افزایش نفوذ ایران در منطقه بود. دومین عامل، انتفاضه مردمی عراقی‌ها علیه نظام این کشور و سومین، شیوع بیماری کرونا بود که باعث تضعیف قدرت اقتصادی و سیاسی ایران از یک سو و تضعیف قدرت اقتصادی و سیاسی ایالات متحده از سوی دیگر شد.

ترور سردار سلیمانی موجب برانگیخته شدن موجی از درگیری‌های طوفانی در عراق و آب‌های خلیج فارس شد و این درگیریها، از حیث شدت به نحوی بود که واشنگتن و تهران را تا لبه جنگ سوق داد. علاوه بر اینکه انتفاضه مردم عراق، سهم زیادی در تغییر توازن‌ها داشت و یک بحران سیاسی طولانی مدت را ایجاد کرد که باعث استعفای دولت عادل عبدالمهدی شد. در ادامه، شیوع کرونا، توازن‌ها را بار دیگر تغییر داده و دشمنان سرسخت یعنی ایران و آمریکا را بر آن داشت تا در خصوص پیروزی الکاظمی در تشکیل دولت موافقت کنند. این در حالی است که پیش از این عراق شاهد دو تلاش شکست خورده در زمینه تشکیل دولت بود.

با وجود موفقیت الکاظمی در تشکیل دولت و علیرغم تمام وعده‌هایی که به مردم داده است، به نظر می‌رسد بیشترین اقدامی که می‌تواند انجام دهد، حفظ این «آتش بس» موقتی است.

تشکیل دولت الکاظمی بار دیگر به ما یادآوری کرد که سیاست تنها امتداد جنگ‌ها به شکل‌های مختلف بوده و پابرجایی آن، نوعی از دمیدن حرارت به پیکر بی جان توافق ایران و آمریکاست، آن هم زمانی که تمام جهان درگیری یک بیماری خطرناک است.