صف‌کشی مخالفان و موافقان لاریجانی در جبهه اصلاحات

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: محمدعلی وکیلی اخیرا گفته است: «اگر اصلاح‌طلبان روزی به این نتیجه برسند که حضور نتیجه‌بخش در انتخابات داشته باشند، حتما ائتلاف یک اصل خواهد بود. فکرکردن به عدم ائتلاف در چنین شرایطی موضوعیت ندارد زیرا ائتلاف تنها راه نتیجه بخشی است؛ مگر اینکه گروهی به حضور سمبلیک اعتقاد داشته باشند و بگویند حالا که جریان اصلاح‌طلب شانسی در نتیجه انتخابات ندارد پس به صورت سمبلیک به شکل صد درصد اصلاح‌طلبانه در انتخابات حضور یابند و لزومی ندارد به سمت ائتلاف بروند». او در ادامه صراحتا اعلام می‌کند که حمایت اصلاح‌طلبان از علی لاریجانی مناسب است: «وقتی شرایط به گونه‌ای است که بدنه اصلاح‌طلبی حتی به دنبال انتخاب گزینه از میان اصولگرایان شناسنامه‌دار است، رفتن به سمت گزینه نیمه اصلاح‌طلب، نیمه‌اعتدالی مثل لاریجانی جواب روشنی دارد».

این سخنان وکیلی در حالی بیان می‌شود که طیفی از اصلاح‌طلبان اولا با ادامه سیاست ائتلافی به شدت مخالفند و ثانیا نظر مساعدی بر شخص لاریجانی ندارند؛ به طوری که بارها در مصاحبه‌های خود گفته‌اند که لاریجانی یک نیروی اصلاح‌طلب نیست و ضرورتی به حمایت از او وجود ندارد. البته حزبی مانند کارگزاران سازندگی بی‌تمایل به حمایت از او نیست و اخیرا فائزه هاشمی گفته بود که دبیرکل این حزب یعنی کرباسچی مدافع سرسخت لاریجانی است؛ هرچند در بین کارگزارانی‌ها هم بر سر حمایت یا عدم حمایت از لاریجانی اختلاف وجود دارد و حسین مرعشی، سخنگوی این حزب گفته بود که حمایت از لاریجانی در دستور کار نیست مگر آنکه شرایط خاصی رخ دهد. گرچه موضع کارگزاران در قبال لاریجانی مبهم است اما احزابی مانند اتحاد ملت و اعتمادمالی یا حتی مجمع روحانیون مبارز به صراحت حمایت از لاریجانی را نفی کرده‌اند و گفته‌اند که استمرار ائتلاف به صلاح نیست.

اما جدای از مواضع حزبی آنچه شاید برای اصلاح‌طلبان تعیین‌کننده باشد، تصمیم نهاد اجماع‌ساز باشد؛ تشکلی انتخاباتی که وظیفه جمع‌بندی و تصمیم‌سازی انتخاباتی برای این دوره از انتخابات در جبهه اصلاحات را برعهده دارد. در بند یکم مصوبه تأسیس این تشکل که از سوی شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان صادر شد آمده است که اصلاح‌طلبان در انتخاباتی رقابتی، آزاد، در تراز قانون اساسی و با نامزدی اصلاح‌طلب وارد میدان می‌شوند. بر اساس این بند بسیاری از اصلاح‌طلبان می‌گویند که هیچ راهی برای ائتلاف وجود ندارد و هدف اصلاح‌طلبان فارغ از هر نتیجه‌ای ورود با نامزد کاملا اصلاح‌طلب است. البته بر سر واژه اصلاح‌طلب هم ابهام وجود دارد و مشخص نیست منظور از اصلاح‌طلب، پایگاه جناحی و حزبی افراد است یا آنکه تفکر و روحیه اصلاح‌طلب کفایت می‌کند. با چنین ابهامی هم درباره لاریجانی و به خصوص ظریف این اختلاف نظر میان اصلاح‌طلبان به وجود آمده است که آیا می‌شود از چنین نیروهایی حمایت کرد یا نه؟ علی لاریجانی رسما اصلاح‌طلب نیست و صرفا برخی اصلاح‌طلبان می‌توانند او را نیرویی نزدیک به اصلاح‌طلبان معرفی کنند و ظریف هم از نظر تشکیلاتی در هیچ یک از جناح‌ها تعریف نمی‌شود اما برخی مانند مرعشی باور دارند که تفکرات او خاصه در حوزه سیاست خارجی اصلاح‌طلبانه است.

به هر روی به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان برخلاف ادعای سفت و سخت خود مبنی بر رعایت اصل حمایت از نامزد اصلاح‌طلب می‌توانند در بازی سیاسی خاص خود نیروهایی غیر اصلاح‌طلب را به جای اصلاح‌طلب به مردم معرفی کنند؛ همین موضوع دست‌مایه این تحلیل است که آنها از پیشتر نامزد اصلی خود را معین کرده‌اند و آن علی لاریجانی است و همه تحرکات سیاسی و انتخاباتی اخیر برای به تحرک‌درآوردن سرمایه اجتماعی‌شان به نفع او است تا نزدیک انتخابات از علی لاریجانی رونمایی کنند؛ تحلیلی که البته تا کنون مورد پذیرش اصلاح‌طلبان قرار نگرفته است.