«مثلثآنلاین» گزارش میدهد
نسبت پایداریها با دولت رئیسی چگونه خواهد بود؟
مهمترین چالش این روزهای سید ابراهیم رئیسی چیدمان کابینه است؛ کابینهای که انگار مدعی کم ندارد.
گروه سیاست مثلثآنلاین: مهمترین چالش این روزهای سید ابراهیم رئیسی چیدمان کابینه است؛ کابینهای که انگار مدعی کم ندارد؛ از جبهه پایداری گرفته تا حتی اصلاحطلبانی که بعد از چند تماس دفتر رئیسی با آنها تصور میکنند میتوانند در دولت سیزدهم هم جایی داشته باشند. اما تا اینجای کار رئیسی صرفا گفته است که بنا دارد از شایستگان استفاده کند اما به نظر میرسد که مسیر او چندان راحت نباشد زیرا این روزها جبهه پایداری به نوعی مابازای انصراف جلیلی را میخواهد؛ جلیلی که سالهاست خود را در قامت ریاستجمهوری فرض میکند و حامیانش تصور میکنند کنار کشیدن او امتیاز بزرگی بود که به رئیسی داده شد. به همین دلیل در چند وقت اخیر به شدت نام جلیلی به عنوان یکی از اعضای کلیدی کابینه خواه در جایگاه معاون اول یا وزیر امور خارجه مطرح میشود. این گزاره در حالی است که چند روز پیش هم مرتضی آقاتهرانی، یکی از اعضای جبهه پایداری که سابق بر این دبیر کل این طیف سیاسی هم بود، گفته است: «رئیسی تا به امروز جلسه ای با اعضای پایداری در این رابطه نداشته است ولی این طیف هم به شکل طبیعی همانطور که عمومی از همه خواسته شده بود افراد مناسب را برای کابینه معرفی کنند، چند نفر را معرفی کرده اند ولی تشخیص و انتخاب با خود رییس جمهور است».
محمد مهاجری، فعال و تحلیلگر سیاسی تحرکات پایداری را به نوعی تحت فشار قرار دادن رئیسی میداند و در گفتوگو با «نامهنیوز» گفته است: «بیشترین طیفی که برای حضور در دولت به آقای رئیسی فشار میآورد، جبهه پایداری است. آنها میخواهند مابازای کنار رفتن آقای جلیلی را دریافت کنند و از حالا شائبه معاون اولی جلیلی یا وزیر خارجه شدن او را مطرح میکنند تا بتوانند به آقای رئیسی فشار بالایی بیاورند که برای جلیلی جایگاه ویژهای در نظر بگیرند و به نوعی جلیلی را به رئیسی تحمیل کنند».
از سوی دیگر گزارهای هم مطرح است که اگر رئیسی بخواهد از تمام نیروها استفاده کند، طیفهایی از اصولگرایان بر او خرده خواهند گرفت؛ از جمله جبهه پایداری زیرا آنها از یک سو تشکیل دولت انقلابی را با نیروهایی مانند تکنوکراتها شایسته نمیدانند و از سوی دیگر اگر رئیسی چنین تصمیمی را اجرایی کند، عملا نقش پایداریها در دولت سیزدهم کمرنگ میشود. از طرفی در صورتی که حضور پایداریها در دولت رئیسی کمرنگ شود، این پرسش به وجود میآید که آیا در آینده جبهه پایداری را منقتد دولت رئیسی خواهیم دید یا آنکه آنها سکوت و حتی از رئیسی حمایت میکنند؟ هنوز مشخص نیست موضع جبهه پایداری در چنین شرایطی چه خواهد بود اما پر واضح است که اگر بخواهند نقش منتقد دولت رئیسی را به خود بگیرند، با هیچ منطقی قابل پذیرش نخواهد بود. به هر روی باید صبر کرد و دید که رئیسی در چیدمان کابینه چه تصمیمی میگیرد.
دیدگاه تان را بنویسید