ما مستقلیم

بالاخره بعد از گمانه‌زنی‌های فراوان، رئیس‌جمهور لیست 17 نفره وزرای پیشنهادی خود را تقدیم مجلس کرد. به نظر شما با ترکیب کابینه‌ای که مشخص شده، دولت دوازدهم نسبت به دولت یازدهم در یک سطح قرار دارد؟ تقویت شده یا تنزل کرده است؟

 به نظر من دولت دوم آقای روحانی نسبت به دولت قبلی به لحاظ میانگین سنی که در گذشته شاهد بودیم، حدود 3، 4 سال کاهش پیدا کرده است و جوان‌تر شده است. از جمله بحث‌هایی که می‌توان در مورد این کابینه عنوان کرد، فراجناحی بودن کابینه است که افراد معتدلی انتخاب شده‌اند که در واقع در جناح‌بندی به راست و چپ تقسیم‌بندی نمی‌شوند. ویژگی متمایل کابینه دوازدهم از کابینه یازدهم این است که افرادی انتخاب شده‌اند که خود از وزارتخانه‌های مربوطه هستند. به‌عنوان مثال در دولت یازدهم وزیر آموزش و پرورش از وزارت علوم بود ولی الان وزیر پیشنهادی از آموزش و پرورش به مجلس شورای اسلامی معرفی شده است یا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزیر ارتباطات از ساختار همین وزارتخانه‌ها انتخاب شدند. در واقع رئیس‌جمهور سعی کرد تا از داخل وزارتخانه‌های مربوطه وزرای پیشنهادی و همکاران خود را برای حضور در دولت آینده انتخاب کند. معتقدم چنین رویکردی در انتخاب وزرای پیشنهادی باعث می‌شود که نیروهای هر وزارتخانه احساس نزدیکتری به وزیر نشان دهند. از دیگر ویژگی‌هایی که باید به آن اشاره کرد این است که تلاش شد افراد کارآمدتر و توانمندتری انتخاب شوند که این مساله مورد ارزیابی مجلس نیز قرار می‌گیرد تا کسانی که این توانایی را داشته باشند، برای حضور در دولت دوم آقای روحانی رای اعتماد بگیرند و ان‌شاءالله با انرژی بیشتر و ایده‌های جدید به مشکلات کشور رسیدگی کنند.

بررسی اظهارنظرها و دیدگاه‌های فعالان سیاسی و اعضای فراکسیون‌های مختلف مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد که اصلاح‌طلبان از نوع چینش کابینه دوازدهم رضایت ندارند و اعلام دغدغه و نگرانی می‌کنند. به نظر شما این انتقاد و انتظارهایی که از جانب نیروهای جریان اصلاحات مطرح می‌شود وارد است یا خیر؟

 دوستان اصلاح‌طلب شاید انتظارشان بر این بود که افراد سرشناس‌تر و به نوعی چهره‌تر از جریان اصلاحات برای حضور در کابینه دولت دوازدهم انتخاب شوند ولی الان هم از افراد اصلاح‌طلب در داخل کابینه دوم آقای روحانی حضور دارند اما شاید آن افراد چهره شاخص اصلاح‌طلب نباشند. این نکته را هم جا دارد اشاره کنم که دولت آقای روحانی، دولتی اعتدالی است یعنی رئیس‌جمهور افراد متعادل و معتدل را برای همکاری در دولت آینده برگزید. به همین خاطر معتقدم دستگاه اجرایی برای 4 سال آینده به صورت فراجناحی عمل می‌کند. پس صرفا اعضای کابینه آینده از تشکیلات و مجموعه اصلاح‌طلبان انتخاب نشد بلکه افرادی که با دولت همسوتر هستند، انتخاب شدند.

 به نظر شما سهم‌‌خواهی از طرف اصلاح‌طلبان یا سایر جریان‌های سیاسی در موضوع انتخاب اعضای کابینه دولت آینده صورت گرفت؟

 اصلا آقای روحانی توجهی به مباحث سهم‌خواهی نداشت و به سهم‌خواهی‌ها پاسخ مثبت نداد. آقای رئیس‌جمهور خود گزینه‌هایی را از قبل در نظر داشت ولی اینکه کسی با فشار و ایجاد حساسیت قصد سهم‌خواهی داشته باشد را بعید می‌دانم و در مجموع معتقدم در انتخاب اعضای کابینه دولت دوازدهم چنین اتفاقی نیفتاده است.

 وقتی دیدگاه‌ها و نظرات سیاسیون کشور رصد شد، صحبت‌هایی هم در مورد رویکرد حزب اعتدال و توسعه وجود داشت. برخی‌ها می‌گفتند این حزب توانسته در چینش کابینه آینده اعمال نفوذ بیشتری داشته باشد و کابینه را به نحوی با نگاه خودش چینش کند. در این رابطه چه نظری دارید؟

 خیر این طور نیست. حزب اعتدال و توسعه در ابتدا کاندیدای خودش را در دوره گذشته پیشنهاد کرد ولی به هر حال اعضای کابینه از حزب اعتدال انتخاب نشدند. نگاه حزب اعتدال و توسعه درباره مساله چینش کابینه می‌تواند در مقام مشورت باشد. همان‌طور که آقای دکتر روحانی با افراد زیادی مشورت کرده است. رئیس‌جمهور برای انتخاب همکارانش گروه‌ها و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی را در مقام مشورت قرار داد اما اینکه حزب اعتدال و توسعه اعمال نظر کرده باشد، خیر چنین چیزی نبوده و قطعا حزب اعتدال سهم‌خواهی نداشته است.

 گفته می‌شود نظر خود آقای روحانی این بوده که به اصلاح‌طلبان میدان زیادی داده نشود و در مقابل سعی کرده جناح آقای لاریجانی را در دولت تقویت کند، این دیدگاه را تایید می‌کنید؟

 بعید می‌دانم چنین رویکردی دنبال شده باشد. بر فرض آقایان رحمانی فضلی و زنگنه در دولت قبل بوده‌اند و در دولت دوازدهم هم هستند. پس بعید می‌دانم که افراد یا گروه خاصی سهم بیشتری برده باشند یا به قول شما سهم‌خواهی بیشتری گرفته باشند.

به نظر شما همین نزدیکتر شدن آقای واعظی به آقای روحانی از چه زاویه‌ای قابل تحلیل است؟ طبق آنچه اعلام شده آقای محمود واعظی در دولت دوازدهم مسئول دفتر رئیس‌جمهور خواهد بود، آیا این یک امتیاز ویژه برای حزب اعتدال و توسعه محسوب می‌شود و می‌توان گفت از این طریق امتیازاتی متوجه حزب می‌شود؟

 حزب اعتدال و توسعه در انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم آقای روحانی را به‌عنوان کاندیدای خودش انتخاب کرد و از داخل حزب پیشنهاد داد. طبیعتا آقای روحانی به‌عنوان فرد امین مطرح هستند و آقای واعظی را به‌عنوان شخصی که قابلیت مدیریت دفتر ایشان را داشته باشد، تشخیص داده و به همان نسبت به نوعی می‌توان گفت که ارتباط و اعتماد بیشتری به آقای واعظی داشته که انتخابش کرده است.

 به نظر شما چرا آقای روحانی یک نفر از شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه را به‌عنوان نزدیکترین فرد به خود تشخیص داد؟ آیا آقای روحانی تمایل دارد که حزب اعتدال و توسعه را برای آینده سیاسی خودش بیشتر تقویت کند چون اصلا این حزب به‌عنوان حزب آقای روحانی شناخته می‌شود؟

 حزب اعتدال و توسعه یک حزب ریشه‌دار است و در بیش از 20 سال سابقه فعالیت، اعضای بسیار سرشناسی را در خود داشته است. آقای واعظی هم در گذشته هم مطرح بوده‌اند. آقای دکتر نعمت زاده، آقای مهندس ترکان، آقای نوبخت و غیره افراد شناخته شده‌ای هستند که در تشکیلات حزب حضور دارند. بنابراین این طور نیست که فکر کنیم حزب اعتدال و توسعه، حزب غیرشناخته شده‌ای است. حتی در دوره‌ای که مرحوم آیت‌الله هاشمی کاندیدا شد، حزب اعتدال و توسعه از ایشان حمایت کرد بنابراین حزب ناشناخته‌ای نیست ولی طبیعتا وقتی یک حزب در عرصه سیاسی کشور موفق می‌شود، مردم هم با آن مشی و گفتمان حزب اقبال بیشتری نشان می‌دهند بنابراین امروز حزب اعتدال و توسعه مشی اعتدال را دارد و گفتمانش، گفتمان اعتدال است. طبیعی است وقتی مردم به گفتمان اعتدال اعتماد بیشتری کرده‌اند، به همین گفتمان که سخن دولت است رای داده‌اند. به هر حال آقای دکتر روحانی هم به همه این آرا احترام می‌گذارد و تلاشش بر این بوده که کابینه‌اش را کابینه اعتدالی که اعضایش مشی اعتدالی دارند و به دور از تندروی‌ها حرکت می‌کنند، انتخاب کند. حالا افراد منتخب رئیس‌جمهور می‌خواهند در هر طیف، جناح و گروهی باشند اما چون در این گفتمان و مشی هستند، در کابینه جای گرفته‌اند. آقای دکتر واعظی هم همین شرایط را دارا است؛ ضمن اینکه آقای روحانی شناخت بیشتری هم از آقای واعظی دارد و از مجموعه گفتمان اعتدالی است.

 گفته می‌شود که آقای محمود واعظی حرف اول و آخر را در حزب اعتدال و توسعه می‌زند. باتوجه به اینکه رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور هم است قطعا او در وقت دادن‌ها و ارتباط دادن‌های افراد با رئیس‌جمهور کانال اصلی محسوب می‌شود، تاثیر این حضور چیست؟ آیا حضور آقای واعظی در کنار آقای رئیس‌جمهور حزب اعتدال و توسعه را با دولت همسوتر می‌کند؟

 خیر، این طور نیست که در حزب تنها یک نفر حرف بزند و بقیه سکوت کنند. حزب شورای راهبردی، شورای مرکزی و هیات اجرایی و ارکانی همچون دبیرکل و سخنگو دارد. بنابراین این طور نیست که یک نفر بخواهد حرف اول و آخر را در حزب اعتدال و توسعه بزند. در جلسات حزب اعتدال و توسعه مطالب بحث و مطرح می‌شود و مورد تجزیه و قرار می‌گیرد. سپس مورد رایزنی و رای‌گیری واقع می‌شود. به هرحال حزب اعتدال و توسعه مسیر خودش را طی می‌کند. اما انتخاب آقای دکتر محمود واعظی به‌عنوان رئیس‌دفتر رئیس‌جمهور وظایف خاصی را برعهده می‌گیرد که طبق آن وظایف ایفای مسئولیت می‌کند و خلاف آن قاعده عمل نخواهد کرد.

 نسبتی که حزب اعتدال و توسعه با جریان‌های سیاسی اصولگرا و اصلاح‌طلب برقرار می‌کند، چیست؟ به زعم برخی سیاسیون این حزب مثل حزب کارگزاران سازندگی است، به عبارت دیگر همان‌طور که حزب کارگزاران سازندگی تشکلی اصلاح‌طلب تلقی می‌شود، حزب اعتدال و توسعه نیز همین رویکرد سیاسی را دنبال می‌کند. در مقابل برخی نیز دیدگاه دیگری دارند، آنها معتقدند باتوجه به اینکه برخی از چهره‌های حزب اعتدال و توسعه به سمت آقای دکتر لاریجانی تمایل دارند، این حزب اصولگرا محسوب می‌شود. شما تعریف‌تان از مشی سیاسی اعتدال و توسعه چیست؟ چون یک زمان هم پیشنهاد ورود حزب اعتدال و توسعه به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان مطرح بود.

 خیر، حزب اعتدال و توسعه یک حزب مستقل است که جزو هیچ مجموعه و شورای دیگری نیست. شاید به صورت راهبردی در مقاطعی مثل مباحث انتخاباتی با مجموعه‌هایی همکاری داشته باشد ولی این همکاری استراتژیک یا راهبردی برای یک مقطع کوتاه است. حزب اعتدال و توسعه مستقل و قوی عمل می‌کند. در مورد گرایش اصلاح‌طلبی یا اصولگرایی این حزب هم باید بگویم اتفاقا خاصیت این حزب اعتدالش است. به هر حال آنجایی که یک فردی برداشت از اصولگرایی می‌کند، شاید افراد معتدلی را در مجموعه می‌بیند که نگاه اصولگرایی دارند و همین طور وقتی که احساس رویکرد اصلاح‌طلبی از حزب اعتدال و توسعه دارد شاید به این دلیل باشد که یک اصلاح‌طلب معتدل را در مجموعه دیده و طبعا برداشت کند که این حزب اصلاح‌طلب است. ولی مشی و مرامنامه این حزب اعتدال و توسعه، اعتدالی است و باید این مشی را نیز حفظ کند، بنابراین هر کسی برداشت خودش را دارد.

 یعنی بر همین اساس حزب اعتدال و توسعه پیشنهاد اصلاح‌طلبان را نپذیرفت؟

 خیر، چه پیشنهادی؟

 اینکه حزب اعتدال و توسعه هم در داخل شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان تعریف شود.

 خیر، حزب اعتدال و توسعه یک حزب مستقل است و همانطور که اشاره کردم شاید به صورت مقطعی همکاری‌هایی با اصلاح‌طلبان داشته باشد ولی اینکه بخواهد در آن جریان باشد خیر، این طور نیست. حزب اعتدال و توسعه مستقل عمل می‌کند.

 نسبت حزب اعتدال و توسعه با حزب کارگزاران سازندگی چگونه است چون برخی‌ها آنها را دوقلوهای حزبی توصیف می‌کنند؟

 خیر، حزب اعتدال و توسعه یک حزب مستقل است.