چرا خانه احزاب بانی گفت‎وگوی‌های سیاسی نشد؟

بحث و تبادل نظر بین احزاب در قالب «شورای گفت‎وگوی سیاسی برای هم اندیشی» خوب است. البته اگر خود احزاب این کار را می کردند بهتر بود؛ اما چون خود احزاب فعلا چنین ذهنتی ندارند، ورود وزارت کشور قابل تقدیر است که زمینه ای را فراهم آورد تا جناح های مختلف پهلوی هم بنشینند، صحبت و گفتگو کنند و نظرات خودشان را از نزدیک و به طور مستقیم با یکدیگر در میان بگذارند.

شاید برخی سئوال کنند احزاب با سلایق مختلف سیاسی چه صحبت مشترکی می توانند با هم داشته باشند؟ معتقدم آنها می توانند مسائل و منافع ملی را احصا و درباره آن صحبت کنند تا به وحدت نظر و اشتراک نظر برسند چراکه منافع ملی مافوق اهداف حزبی و گروهی است.

اما چرا خانه احزاب بانی این مسئله نشد؟ این هم روشن است چون خانه احزاب هر دفعه دست یک جناح می افتد! بنابراین جناحی دیگر کنار می رود، در چنین حالتی فضای گفتگو به وجود نمی آید. ولی اگر خانه احزاب شروع می کرد، بهتر بود؛ اما همین الان نیز که وزارت کشور بانی این کار شده باید از آن استقبال کرد. گرچه شاید نتایج ابتدایی این گفتگوها مقطعی باشد اما همین هم مثبت است. گروه ها و احزاب سیاسی بالاخره باید از جایی رقابت براساس نگاه به منافع ملی را تمرین کنند.

ترامپ و کلینتون در انتخابات اخیر آمریکا خیلی به هم پریدند ولی به محض آنکه ترامپ انتخاب شد، سریع کلینتون از او اعلام حمایت کرد و نتیجه انتخابات را پذیرفت ولی در سال 88 دیدیم چقدر مملکت با ضرر و زیان مواجه شد. به طوری که امور کشور قریب به دو سال معطل ماند و هنوز هم آثارش همچون حصر وجود دارد. اگر نامزدهای مغلوب سال 88 نتیجه انتخابات را می پذیرفتند، امروز اوضاع و احوال کشور طور دیگری بود.

معتقدم برای فرهنگ سازی گفت‌وگو میان جریانات و سلایق سیاسی، کار وزارت کشور خوب است؛ اما امیدواریم بعد این روند ادامه پیدا کند و به خانه احزاب منتقل شود چون وقتی اداره کار با تشکل های مردمی باشد پایداری اش بیشتر است.

شاید برخی بگویند که اکثر قریب به اتفاق احزاب، فصلی هستند؛ اما مساله اینجاست که احزابی هم که فصلی نیستند، پایگاه اجتماعی قوی ندارند. در این شرایط به تفاهم رسیدن آنها درموضوعات مربوط به منافع ملی چه حُسنی می تواند داشته باشد؟ جواب من این است که باید نسبی نگاه کرد، بعضی احزاب پایگاه اجتماعی ندارند و برخی دارند، وقتی احزاب جمع می شوند دو جناح سیاسی را تشکیل می دهند ولی به طور منفرد ضعیف هستند، آن هم به خاطر آنکه فرهنگ حزبی در ایران ضعیف است و احزاب وقتی تشکیل می شوند، بعد از مدتی بر اثر اختلاف و دودستگی انشعاب می کنند و در نهایت هم منحل می شوند. اما این وضعیت باید تغییر کند. کشوری که انتخابات مجلس، شوراها و ریاست جمهوری برگزار می کند، باید حتما به سمتی برود که احزاب فراگیر و سراسری و قوی داشته باشد.

*عضو هیأت موسس جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی

27214