بوی شورای اول می‌آید

یک سابقه ذهنی بد‌ مردم از اصلاح‌طلبان درباره عملکرد و وضعیت حاکم بر شورای شهر اول دارند چراکه در آن دوران تنش‌های علنی و آشکاری بین گروه‌های مختلف این جریان سیاسی در شورای شهر وجود داشت. یادم می‌آید که اختلاف‌نظرها آن‌قدر شدید بود که اعضای شورای شهر دو گروه شدند؛ یک گروه اصلاح‌طلبان با سرگروهی حجاریان و گروهی هم طیف کارگزاران به سرگروهی عبدالله نوری مسائل را در حوزه مدیریت شهری دنبال می‌کردند. آنها اول آقای الویری را به عنوان شهردار انتخاب کردند اما از آنجا که درگیری‌های زیادی بین این دو گروه اصلاح‌طلب بود، آقای الویری بعد از ‌سه‌‌سال استعفا داد و بعد آقای ملک‌مدنی امور را به دست گرفت که او نیز مشکلاتی داشت.بعد که شورای شهر دوم تشکیل شد و کار دست اصولگرایان بود ثباتی را هم در داخل شورا و هم در حوزه مدیریت شهری شاهد بویم. احمدی‌نژاد دو سالی شهردار بود وقتی به پاستور رفت،اصولگرایان این شورا  12 سال جایگاه شهردار تهران را در اختیار داشتند، در این 14 سال هیچ اختلاف و تنش جدی داخل شورا رخ نداد.

امیدواریم تجربه‌های شورای شهر اول تکرار نشود. خوشحال نیستیم که امروز می‌بینیم تنشی در شورای شهر پنجم وجود دارد. همان ابتدای کار که نظرها به سمت انتخاب آقای نجفی به عنوان شهردار تهران رفت نسبت به توانایی‌ها و بیماری‌اش تردید وجود داشت. آن‌قدر فشار کاری روی شهردار زیاد است که آقای نجفی 7 ماه بیشتر دوام نیاورد و استعفا کرد.

اما در همین موضوع ساده پذیرش استعفا دیدیم که اصلاح‌طلبان چقدر موضوع را پیچیده کردند. بعد از یک ماه که موضوع را در دستورکار شورا قرار دادند، نپذیرفتند. آقای نجفی دوباره متن استعفای خود را تنظیم و برای شورای شهر ارسال کرد، در متن نامه نیز به نظر دکتر معالج‌ خود اشاره کرد که ادامه کار برایش ناممکن است.  پس اگر اعضای شورای شهر واقعا به دور از مسائل سیاسی نگاه می‌کردند باید همان بار اول استعفای آقای نجفی را می‌پذیرفتند. حتی وقتی برای بار دوم استعفای آقای نجفی در دستور کار شورای شهر قرار گرفت 5 نفر با این استعفا مخالفت کردند. این نشان می‌دهد که واقعا عده‌ای به مسائل سیاسی اولویت می‌دهند

تا رسیدگی به امور شهری.

امیدواریم هر‌چه سریع‌تر شهردار توانمندی فارغ از گرایش‌های سیاسی انتخاب شود تا در سه سال باقیمانده امور شهر معطل نماند. اعضای شورای شهر پنجم تهران برخلاف آنکه تلاش دارند دوران مسئولیت آقای قالیباف را یک دوران پرابهام و دارای مسائل مالی نشان دهند اما مردم این را نمی‌پذیرند. شهر تهران هرچه دارد از 12‌سال دوره مسئولیت قالیباف است، بنابراین معتقدم اگر بخواهند انتخاب درستی کنند، اعضای شورای شهر باید به در‌ خانه قالیباف بروند و او را برای دوره‌ای دیگر به مسئولیت مدیریت شهر تهران منصوب کنند.

اما قطعا  این کار را نخواهند کرد. نام گزینه‌های زیادی مطرح می‌شود. مثلا نام آقای عارف نیز به میان آمد اما آقای عارف گفته «از مجلس ‌خارج نمی‌شود»، منطقی هم نیست. خروج آقای جهانگیری از دولت نیز با این اوضاع امکان‌ناپذیر است. الان شورای شهر مشکل جدی برای پیدا کردن شهردار دارد که هم مناسب باشد و هم طیف‌های مختلف را از داخل و خارج

 شورا راضی نگه کند.

به نظرم در نهایت اعضای شورای شهر پنجم مجبورند به گزینه محسن هاشمی رأی دهند چون محسن هاشمی سابقه کار در شهرداری دارد، در شورا از مقبولیت اجمالی برخوردار است و من فکر می‌کنم مجبور می‌شوند به او رأی دهند. ضمن آنکه بعید به نظر می‌رسد اختلاف‌نظرها در خارج و داخل شورا میان اصلاح‌طلبان اجازه دهد، آنها به فرد دیگری برسند.

توصیه می‌کنم اصلاح‌طلبان خارج از شورا کار را رها کنند و بگذارند اعضای شورا خودشان تصمیم بگیرند، اگر دخالت‌های خارج از شورا ادامه پیدا کند، به کار شورا آسیب می‌زند. البته از این مرحله هم بگذریم بعید می‌دانم کارگزاران و اتحاد ملت اختلافات‌شان تمام شود و با هم کنار بیایند. مواضع آقای غلامحسین کرباسچی این روزها خیلی علیه اصلاح‌طلبان تند شده ‌که نشان می‌دهد اختلافات درونی میان آنها حل نشده است، به همین خاطر دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی چنین مواضعی را اتخاذ می‌کند.