بازگشت شیخ/ عبدالله نوری تغییر کرده است؟
عبدالله نوری حسین‌آبادی (زاده ۱۳۲۸ در اصفهان) روحانی سیاستمداری است که در دسته‌بندی‌های سیاسی در زمره نیروهای چپ ایران قرار دارد. او در ادوار دوم و پنجم مجلس شورای اسلامی نمایندگی اصفهان و تهران را بر عهده داشت. نوری در دور اول ریاست‌جمهوری هاشمی‌رفسنجانی، وزارت کشور را بر عهده داشت. سپس در دوره پنجم مجلس شورای اسلامی از تهران به نمایندگی انتخاب شد. در دور اول ریاست‌جمهوری محمد خاتمی، او بار دیگر وزیر کشور شد تا اینکه مجلس پنجم در ۳۰ خرداد ۱۳۷۷ او را استیضاح و برکنار کرد. نوری در انتخابات اولین دوره شورای اسلامی شهر تهران بیشترین رای را کسب کرد و رئیس این شورا شد. او برای شرکت در انتخابات ششمین دوره مجلس شورای اسلامی در سال ۱۳۷۸ استعفا داد. مدتی بعد روزنامه خرداد که او مدیرمسئولیش را داشت توقیف و او به زندان محکوم شد و دادگاه به او اجازه ثبت‌نام در انتخابات را نداد. نوری تا سال ۱۳۸۱ در زندان به سر برد. او از ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۰ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بود.
عبدالله نوری فعالیت سیاسی خود را با مدیریت در رادیو و تلویزیون دولتی –صدا‌وسیما- و معاونت وزارت امور خارجه در ابتدای انقلاب آغاز کرد. از مسئولیت‌های دیگر او نمایندگی امام(ره) در هیات نظارت شورای عالی قضایی جهاد سازندگی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در دوران جنگ و پس از فضل‌الله محلاتی بود.
وی پس از آن به‌عنوان وزیر کشور در دولت اول هاشمی‌رفسنجانی منصوب گردید. ادغام شهربانی، ژاندارمری و کمیته‌های انقلاب اسلامی و ایجاد نیروی انتظامی از اقدامات دوران وزارت وی بود.
عبدالله نوری در مجالس دوم و پنجم به ترتیب نماینده اصفهان و تهران بود. در انتخابات مجلس پنجم در سال ۷۴ شرکت کرده و از تهران به مجلس راه یافت. نام او در لیست مورد حمایت حزب کارگزاران سازندگی قرار داشت. نوری در مجلس پنجم به‌عنوان رئیس فراکسیون اقلیت انتخاب شد. علی‌اکبر ناطق‌نوری در رای‌گیری ریاست مجلس پنجم با اختلاف ۱۱ رای بیشتر از عبدالله نوری توانست به ریاست مجلس برسد. او همچنین دو دوره (دوره دوم مجمع ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۵ و دوره سوم مجمع ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰) به‌عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام درآمد.
پس از پیروزی خاتمی در انتخابات ریاست‌جمهوری در ۲ خرداد سال ۷۶ نوری دوباره پست وزارت کشور را عهده‌دار شد. او از مهره‌های اصلی دولت اصلاح‌طلب خاتمی به‌شمار می‌رفت.
او در ۳۰ خرداد ۱۳۷۷ با رای ۱۳۷ نفر از ۲۷۰ نماینده حاضر در جلسه استیضاح توسط مجلس پنجم برکنار شد. خاتمی پس از آن او را به معاونت توسعه سیاسی رئیس‌جمهور منصوب کرد. نوری پس از برگزاری انتخابات شورای شهر تهران نامزد شد و به‌عنوان منتخب اول به شورا راه یافت.
انتشار روزنامه اصلاح‌طلب «خرداد» از اقدامات دیگر او بود. این روزنامه پس از مدتی توقیف شد. نهایتاً نوری به دادگاه ویژه روحانیت فراخوانده شد و پس از چندین جلسه محاکمه و دفاع و بنابر اتهام‌هایی مانند توهین به مقدسات، نشر اکاذیب، اقدام علیه امنیت ملی و نظایر اینها، در دادگاه ویژه روحانیت محاکمه و به ۵ سال زندان محکوم شد.
در جریان برگزاری دادگاه علی‌رغم آنکه وی در بازداشت بوده و هنوز محکوم نشده بود، دادگاه مانع از ثبت‌نام وی در انتخابات مجلس ششم شد. اما برادر وی علیرضا نوری که پزشک جراح بود در انتخابات ثبت‌نام کرده و با یک میلیون و ۳۴۳ هزار رأی به عنوان نفر سوم در حوزه تهران به مجلس راه یافت. او پس از تحمل ۳ سال زندان پس از فوت برادرش علیرضا آزاد شد.
او پس از آزادی از زندان تقریباً فعالیت و موضع‌گیری سیاسی را کنار گذاشته و جز در مراسم و محافل کوچکی که در منزل وی با حضور سران اصلاح‌طلب برگزار می‌گردید، شرکت نداشت.
در سال ۱۳۸۷ نام وی دوباره توسط اصلاح‌طلبان پیشرو (ادوار تحکیم، تحکیم وحدت، دانشجویان و جمعی از روزنامه‌نگاران) برای نامزدی انتخابات ریاست‌جمهوری دهم در کنار محمد خاتمی مطرح شد.
پس از شایعات و ابهامات بسیار در مورد کاندیداتوری وی، عبدالله نوری دو پیش‌شرط برای کاندیداتوری خود اعلام کرد. اول اینکه اصلاح‌طلبان روی کاندیداتوری واحد وی اجماع کنند و دوم اینکه در صورت ردصلاحیت وی کاندیدای دیگری را به جای او اعلام نکنند.
اما چندی بعد با اعلام رسمی کاندیداتوری و فعال‌سازی ستاد انتخاباتی مهدی کروبی و محمدرضا عارف کار، ورود نوری به انتخابات سخت‌تر شد، اما عبدالله نوری نیز هم‌زمان به فعالیت‌های خود گسترش بیشتری بخشید و در جلسه‌ای با روزنامه‌نگاران سکوت پنج ساله خود را شکست و پس از انصراف خاتمی از انتخابات ریاست‌جمهوری دهم چنین به نظر می‌رسید اصلاح‌طلبان پیشرو انتخابی جز نوری نخواهند داشت. اما در نهایت با ورود موسوی به صحنه انتخابات حضور نوری در انتخابات منتفی شد.
دیدگاه تان را بنویسید