وحدت اسلامی نیازمند عملگرایی و به رسمیت شناختن یکدیگر

به گزارش مثلث آنلاین به نقل از  ایرنا، حجت الاسلام والمسلمین «حسن روحانی» امروز(سوم آذرماه) در سی ودومین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی با بیان این که باید متحد باشیم، تاکید کرد: با شعار وحدت ما به اتحاد نمی رسیم و با شعار وحدت دشمن از شعار ما نمی ترسد. ما در واقعیت و در عمل باید متحد شویم و اولین قدم اتحاد این است که همدیگر را به رسمیت بشناسیم.

**وحدت جهان اسلام، امری گریزناپذیر
در زمانه ای به سر می بریم که جهان اسلام از مشکلاتی رنج می برد و دشمنان با انواع دسیسه ها، اختلاف افکنی می کنند. در این میان نیز برخی دولتهای اسلامی با آب به آسیاب دشمن ریختن و بازی در زمین آنها جهان اسلام را دچار چندگانگی و انفکاک می کنند.
بر این اساس وظیفه سنگینی بر دوش علما و بزرگان قرار دارد تا با نزدیکی و وحدت، جهان اسلام را از این مصائب دور سازند.
همان گونه که تاکید بر حفظ برادری و دوستی و انسجام میان مسلمانان یکی از مسایل مهمی است که در جای جای قرآن کریم مطرح شده است. از دیدگاه قرآن کریم، همه ی مومنان با هم برادرند؛ بنابراین باید با هم متحد باشند و اگر در مواردی بین دو مومن اختلاف یا نزاعی پیش آمد سایر مومنان باید بین آن دو صلح و دوستی برقرار کنند: «اِنَّمَا المُومِنونَ اِخوَهٌ فَأَصلِحُوا بَینَ اَخویکم» (حجرات/ 10).

**تقویت گفتمان وحدت در برابر گفتمان برائت
در جهان اسلام در حال حاضر نسبت به مقوله رابطه بین مذاهب دو گفتمان مطرح می شود. گفتمان نخست «وحدت» را دنبال می کند و بر همگرایی و همبستگی میان مسلمانان تاکید دارد و گفتمان دوم «برائت» را دنبال می کند و در پی اختلاف افکنی و پررنگ نشان دادن تفاوت ها و نرسیدن به همدلی را بن مایه تفکر و راهبرد خود قرار داده است.
بر این اساس به نظر می رسد تقویت گفتمان وحدت و تقریب مذاهب مساله ای جدی و مهم است که کم توجهی یا بی توجهی به آن خطرناک بوده و آسیب های جدی ای را بر جهان اسلام وارد می سازد.

**جمهوری اسلامی و گفتمان وحدت
جمهوری اسلامی همواره بر گفتمان وحدت تاکید داشته و در تقویت آن گام های اساسی را برداشته است. این اندیشه نیز نشات گرفته از گفتمان انقلاب اسلامی است که همواره بر برادری و همبستگی اسلامی تاکید داشته است.
اندیشه وحدت امام خمینی (ره) از مهم ترین و ناب ترین اندیشه های آرمانی محسوب می شود که نقطه عطف تاریخی در وحدت اسلامی محسوب می شود. حضرت امام در پیام خود در تاریخ 23 بهمن 57 یعنی یک روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و در اوج مسایل متعدد و پیچیده آن روزها به این امر اساسی چنین اشاره دارند: «ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که باعث تفرقه بین ما مسلمانها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که می‏خواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند. قضیه شیعه و سنی اصلًا در کار نیست، ما همه با هم برادریم‏ »
به حق و به جرات می توان گفت بزرگ ترین منادی وحدت در عصر حاضر و پرچمدار تقریب بین مذاهب، مقام معظم رهبری است که ایشان همیشه و همواره به عنوان رهبر و شخصیت برجسته دینی، دعوت به وحدت و همبستگی بین مسلمانان می نمایند. ایشان می فرماید: من از قدیم این اعتقاد و تفکر را داشتم و دارم و آن را یک مسئله استراتژیک می دانم؛ یک مسئله تاکتیکی و مصلحتی هم نیست که حالا بگوییم مصلحت ما ایجاد می کند که با مسلمین غیرشیعه ارتباطات داشته باشیم. مسلمانان به تدریج این اختلافات مذهبی و طایفه ای را کم کنند و از بین ببرند؛ چون در خدمت دشمن است. ما با این انگیزه صحیح، مسئله وحدت مسلمین را در جمهوری اسلامی، یک مسئله اساسی قرار داده ایم.

**عملکرد جمهوری اسلامی در عرصه وحدت
عملکرد جمهوری اسلامی در زمینه وحدت اسلامی، گویای آن است که موضوع وحدت، در شعار باقی نمانده بلکه عملیاتی و عینی شده است. این را می توان در بررسی عملکرد جمهوری اسلامی درباره مذاهب اسلامی مشاهده کرد. امکان هایی همچون فعالیت مستمر حوزه های تخصصی علوم دینی مذاهب اسلامی در مناطق مختلف و ایجاد رشته های مرتبط با مذاهب اسلامی در دانشگاه ها تنها بخشی از این رویکردها بوده است.
در جمهوری اسلامی ایران، در هر منطقه که یک مذهب اکثریت داشته باشد، مقررات نیز بر اساس همان مذهب اجرا می شود و دادگاه های آن منطقه نیز موظفند که احکام را بر اساس آن مذهب صادر کنند.
نمایندگان اهل سنت در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری نیز حضور دارند.
اهل سنت در ایران همواره در برهه های مختلف حضوری فعالانه داشته اند. بر این اساس در پیروزی انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و همه مناسبت ها و عرصه های مختلف فعالانه و پرشور حضوری مستمر داشته اند. بررسی آمار انتخابات نیز گویای آن است که مشارکت در مناطق قومی و مذهبی بسیار بالا بوده و این نشانگر وحدت، همبستگی و همدلی است.

** فرجام سخن
امروز بیش از هر زمان دیگری نقش و مسئولیت پذیری علما و روشنفکران جهان اسلام در زمینه ایجاد وحدت اسلامی احساس می شود. جهان اسلام برای رسیدن به وحدت نیازمند فعالیت های فکری و عملی با همه توان خود است چرا که اتفاق های ناگوار در جهان اسلام نشانگر غفلت از مساله وحدت و دامن زدن به اختلاف ها است. در این میان حفظ همبستگی، انسجام و آگاهی امری بایسته است که گریزی از آن نمی توان داشت.
بر همین اساس دیگر باید تنها به دادن شعار و بیانیه اکتفا نکرد و ورود عینی و عملی لازم است. علمای جهان اسلام باید سکوت و محافظه کاری را به کناری بنهند و به صورت اندیشه ای و عملی در مقابل گروه هایی که تیشه به ریشه وحدت اسلامی می زنند، بایستند و با دادن فتواهای تاریخی خطر چنین گروه هایی را گوشزد کنند.
پژوهش**458**1552