بازی باخت-باخت برای حزب اعتدال و توسعه؛ هم اصولگرایان رفتند هم اصلاح طلبان

ائتلاف اصلاحات-اعتدال-اصولگرایان حامی لاریجانی وقتی در سال 92 شکل گرفت کسی فکر نمی کرد، پیش از پایان دوره ریاست جمهوری حسن روحانی به پایان برسد، چراکه وقتی عناصر این ائتلاف کنار هم قرار گرفتند، کنشگری شانه به شانه شان عامل رشدفزاینده در سبد رأی آنها شد.

اما در ادامه هرچه اصلاح طلبان و اصولگرایان میانه رو همسو با علی لاریجانی مایه گذاشتند، اعتدالی ها فقط برداشت کردند و حاضر نبودند، سهم خود را بپردازند. اصلاح طلبان به پشتوانه سرمایه اجتماعی شان چک سفید امضا به حامیان روحانی در انتخابات مجلس دهم و انتخابات ریاست جمهوری 96 دادند اما بعد از این دو رقابت به مواهبی برسند اما انتخابات مجلس و ریاست جمهوری گذشت و هیچ اتفاقی برای اصلاح طلبان نیفتاد. ائتلاف امید با وجود کسب 168 کرسی نه ریاست مجلس را به عارف داد و نه روحانی حاضر شد خود را مدیون اصلاح طلبان بداند. در چینش کابینه هم طوری عمل کرد که اصلاح طلبان از رفتار او تعبیر به چرخش سیاسی کردند.

اصولگرایان میانه رو با محوریت علی لاریجانی در مجلس همه جوره پای طرح ها و خواست های دولت ایستادند تا هیچ کدام از خواسته های دولت روی زمین نماند. برجام و اف ای تی اف دو مقوله ای بودند که این گروه تمام اعتبارشان را هزینه کردند تا از کانال مجلس به سلامت عبور کند اما حزب اعتدال و توسعه همواره پرتوقع بود و به جای تشکر، لیست بعدی انتظارات خود را برای فراکسیون مستقلین مجلس می فرستاد تا در قالب همکاری با علی لاریجانی به این انتظارات جامه عمل پوشانده شود.

حالا که اصلاح طلبان نقطه پایانی بر این ائتلاف گذاشتند و عارف اعلام کرد «همچون انتخابات هیأت رئیسه، اصلاح طلبان حضوری مستقل در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری خواهند داشت و اجازه نمی دهند دوباره فرصت طلبان از نام و عنوان اصلاحات سوءاستفاده کنند». لاریجانی و یارانش هم بهتر می بینند به خاستگاه سیاسی خود برگردند تا بیش از این اعتبارشان هزینه دولت روحانی نشود.

این وسط حزب اعتدال و توسعه بیشتر ضرر را متحمل خواهد شد. به گفته عباس سلیمی نمین جریان اعتدال مجبور می شود امتیازگیری های یکطرفه اش از اصلاح طلبان و اصولگرایان حامی علی لاریجانی پایان دهد و مقداری گرایش فکری پیدا کند و به دنبال ترویج یک فکر و اندیشه باشد که البته خیلی در این حوزه توفیق پیدا نمی کند چون مبانی فکری خیلی روشنی نداشته و بعید هم است در آینده به مبانی فکری دست پیدا کند بنابراین جریان اعتدال در جدایی از اصلاحات زیان خواهد دید و موقعیتش را در عرصه سیاسی تا حد زیادی از دست خواهد داد.