انتخاب اصلح شرط پیروزی یا دکانی برای باج‌خواهی پایداری

امید کرمانی‌ها: جبهه پایداری‌ با اعلام یک خبر سیاسی از اردیبهشت ماه راه خود را از سایر طیف های اصولگرا جدا و اعلام کرد «کمپین انتخاباتی» خود را دارد. شاید آن روز کسی این موضع را جدی نگرفت،

دیروز اما آیت الله مصباح یزدی سخنی گفت که گرچه نرمشی در آن نهفته بود اما یک نوع اتمام حجت نیز به حساب می آمد. پدر معنوی جبهه پایداری اصل ائتلاف بر انتخاب اصلح گذاشت که با رعایت ادب و احترام، بدون تهمت زدن و بدون شایعه سازی، به صورت دوستانه گروه‌ها با یکدیگر بنشینند و تک تک نامزدها را با هم مقایسه بررسی کنند در نهایت کسانی که بهترند مورد حمایت تشکیلاتی قرار گیرند.

نکته کلیدی آیت الله مصباح جمله پایانی اش بود، او گفت «مشکلات سال‌های اخیر کشور ناشی از عدم «انتخاب اصلح» بود. اگر بنا شد قولی بدهند اما بعد بزنند زیرش، دیگر برای چه اعتماد کنیم؟!». برخی صاحب نظران و تحلیلگران سیاسی انتخاب اصلح را پیش شرط مهم جبهه پایداری برای ورود به ائتلاف انتخاباتی تلقی کردند. پیش شرطی که قطعا و یقینا بهایی دارد و همچون شمشیر دولبه عمل می کند.

بازی دو سر باخت

اصولگرایان می توانند این پیش شرط را نپذیرند و بدون جبهه پایداری کمپین انتخاباتی خود را تشکیل دهند. در این صورت پایداری نیز برای انتخابات مجلس لیست موازی در کلانشهرها می دهد، اتفاقی که در پایگاه اجتماعی اصولگرایان شکاف و نقار می اندازد.

البته روی دیگر سکه می تواند جلب رضایت جبهه پایداری با ارائه تضمین معتبر باشد که همین مسئله نیز قطع به یقین صدای دیگر سلایق را در می آورد. فراخوان انتخاباتی محمدباقر قالیباف شاید نوعی واکنش به رایزنی و تلاش های مقدماتی برای جلب نظر جبهه پایداری بود.

ماجرا حتی اگر در ابتدای کار مدیریت شود، در ادامه هیچ تضمینی برای حفظ امضای جبهه پایداری پای ائتلاف انتخاباتی وجود ندارد. کافی است که ترکیب لیست نهایی به مذاق آنها خوش نیاید. تجارت ادوار گذشته نشان می دهد که پایداری خیلی راحت چشم بر همه تلاش ها می بندد، حتی اگر روز آخر منتهی به انتخابات باشد. مخصوصا آنکه آنها جلوتر از همه طیف های اصولگرا کمپین انتخاباتی خود را تشکیل دادند و قصدی هم برای تعطیلی آن ندارند بلکه در دو جبهه پیش می روند، هر کدام موقعیت بهتری داشت، با همان روز دوم اسفند را به پایان می برند.

سابقه جبهه پایداری در برخورد با کمپین های انتخاباتی اصولگرایان

از انتخابات سال 90 کلید واژه ای جدید به مفاهیم سیاسی جریان اصولگرا وارد شد. از بدو اعلام موجودیت جبهه پایداری موقعیت کنون، «انتخاب اصلح» شعار این سلیقه فکری بود. اصطلاحی به ظاهر زیبا اما در معنا بسیار تفسیر پذیر.

در جریان اصولگرا هیچ گروهی پیدا نمی شود که هنگام تدوین لیست نامزدهای مجلس یا انتخاب نامزد نهایی ریاست جمهوری بر انتخاب اصلح انقولت بیاورد، معیارها اما متفاوت است. یکی رأی آوری را ملاک و شاخص انتخاب اصلح می داند، دیگری کارنامه اجرایی و تقنینی و سوابق آکادمیک را و سلیقه ای هم اعتقادات دینی را اصل قرار می دهد.

خلاصه آنکه «انتخاب اصلح»، اصطلاحی گرد است که بعد از گذشت 8 سال جبهه پایداری عزمی برای شفاف سازی آن نداشت، هر زمان هم اصولگرایان تصمیمی گرفتند، پایداری ها به علت عدم رعایت شاخص های انتخاب اصلح در مقابل این تصمیم ایستادند.

در 8 سال اخیر تنها برای دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی پایداری بنا را بر سکوت و همراهی گذاشت، البته در همان دوره نیز بعد انتخابات دلیل پیروز نشدن اصولگرایان از نگاه جبهه پایداری تنها یک مسئله بود، رعایت نشدن موازین «انتخاب اصلح» هنگام تدوین لیست سراسری.

پایداری از انتخابات مجلس دهم به بعد آب پاکی را روی دست اصولگرایان ریخت و اعلام کرد، در هیچ ائتلاف دیگری وارد نمی شود مگر آنکه نامزد منتخب اصلح باشد. در انتخابات ریاست جمهوری 96 پایداری ها به جبهه مردمی نیروهای انقلاب روی خوش نشان ندادند اما وقتی سیدابراهیم رئیس نامزد نهایی شد، روی حمایت از نامزد منتخب اجماع کردند.

ناز جبهه پایداری دیگر خریدار ندارد

بسیاری از اصولگرایان امروز به این تصمیم و جمع بندی رسیده اند که اگر یک تشکل برخلاف حرکت گروهی در جریان اصولگرایی ساز دیگری را کوک کند، مشکلی برای اصولگرایان ایجاد نخواهد کرد.

الان جبهه پایداری موقعیت گذشته را ندارد، اولا از درون دچار تغییرات جدی شده و جایگاه خودش را در میان اصولگرایان از دست داده است بنابراین اصولگرایان امروز دیگر جای نگرانی ندارند از اینکه جبهه پایداری خودش مستقل عمل کند.

اصل وحدت را همه اصولگرایان امروز مورد تأکید قرار می دهند و آن را ضروری می دانند بنابراین حالا اگر پایداری نظر متفاوتی غیر از این را مطرح کند، اتفاقی نمی افتد و این مسئله سبد رأی اصولگرایی را در انتخابات تهدید نخواهد کرد چون قطعا لیستی که مجموعه اصولگرایان بر آن اجماع کنند شانس اول را خواهد داشت. بر همین اساس اگر پایداری در انتخابات حرف متفاوتی بزند اصولگرایان به دنبالش نخواهند رفت، حرکت مستقل پایداری قطعا مورد انتقاد جدی قرار خواهد گرفت.

عباس سلیمی نمین می گوید «خیلی ضرورتی نمی بینم که اصولگرایان دنبال جلب نظر پایداری باشند. چون امروز دیگر پایداری مقبول پایگاه اصولگرایان نیست. یعنی کسی امروز نمی پسندد هر نیرویی یک جهتی خاص خود را دنبال کند. چون پایگاه اصولگرایان تأکید به همگرایی دارد لذا اگر کسی یا مجموعه ای ساز مخالف بزند این مسئله موجب انزوای خود او می شود. حالا اگر برخی شخصیت ها، پایداری را به عمل عقلایی تر نصیحت کنند بحث دیگری است».

این دیدگاه هرچند محتاطانه تر اما از زبان ناظمی اردکانی عضو حاضر در جلسات شورای وحدت اصولگرایان نیز بیان شد. او تأکید می کند «آن هایی که بخواهند عجولانه تصمیم بگیرد و اینکه ساز جداگانه ای بزنند، حال هر کدام از جریان های سیاسی باشد خواه پایداری یا غیر پایداری، بعید می دانم به خاطر این نوع رفتار سیاسی بتوانند امتیازی بگیرد. قطعا آنهایی می توانند امتیاز بیشتری داشته باشند که به وحدت و انسجام و شکل گیری سبد رای واحد کمک یا فکر کنند. شورای راهبردی وحدت ایجاد شد تا این ساز و کارها را طراحی کند. حالا شاید یک تشکل سیاسی نسبت به جبهه مردمی نیروهای انقلاب نقدی دارد و کمرنگ در این جبهه حضور پیدا کند اما به سازوکار طراحی شده توسط شورای راهبردی وحدت اصولگرایان تمکین کند.»

عطش رو به تزاید پایداری برای اختلاف

رویکردهای رادیکالی اعضای جبهه پایداری طی یک سال و نیم گذشته برکسی پوشیده نیست. از همان نیمه دوم سال ۹۶ طرح سئوال از رئیس جمهور را کلید زدند. دائم بر تشویق و ترغیب مردم برای اعتراض عمومی دمیدند. عناصر این جریان به ویژه بعد از خروج ترامپ از برجام به هر بهانه ای در تریبون مجلس موضوع استعفای یا استیضاح رئیس جمهور را مطرح می کردند.

بدون توجه به مواضع نظام جلوی دوربین ها در مجلس برجام را آتش زدند. همه کار از طومار نویسی، ارسال پیامک های تهدیدآمیز و تجمع های غیرقانونی تا هوچی گری های تبلیغاتی و طرح ادعاهای کذب انجام دادند تا لوایح اف ای تی اف که کانال های ارتباط مالی ایران با کشورهای دوست را در روزهای سخت تحریم باز نگه می دارد، تصویب نشوند.

در روز ۱۹ بهمن با وجودی که رهبر معظم انقلاب از بروز تحرکات اختلاف برانگیز و ضدوحدت در راهپیمایی ۲۲ بهمن برحذر داشتند اما گروه هایی در قم شعارهای توهین آمیز روی پلکارد نوشتند و در سالگرد جشن پیروزی انقلاب بالای سر گرفتند.

در روزگاری که اصولگرایان می کوشند در عین سیاست ورزی فعال، دامن خود را از تندروی و حرکت های رادیکالی دور نگه دارند، تشکیل کمپین انتخاباتی مشترک با جبهه پایداری گرچه جلوی نقار در پایگاه رأی را می گیرد اما هزینه هایی خواهد داشت، هزینه هایی که امکان دارد سایه سنگینی بر فواید این کمپین انتخاباتی بیفکند.