باهنر : نباید گاندو را اینگونه نمایش می‌دادیم، ماحتی با صدام هم معامله کردیم

در این یادداشت آمده است:

مانور و نشان دادن قدرت و اشراف نهادهای اطلاعاتی و امنیتی بسیار پسندیده است؛ موضوعی که دستمایه دست‌اندرکاران و تهیه کنندگان سریال «گاندو» قرار گرفت و نتیجه‌اش ساخت سریالی فاخر بود. اما لازمه نمایش توان اطلاعاتی و امنیتی یکی از دستگاه‌های کشور، این نیست که بخش دیگری از حکومت زیر سؤال برود.

کارگردان گاندو می‌توانست  قدرت دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور را به رخ دشمن بکشد و همزمان شهروندان و دیگر مسئولان را هم خوشحال کند. توان دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور ما بسیار بالاتر از آنی است که در فیلم نشان داده شد و اصلاً ضرورت نداشت ما گروه دیگری را که داخل مجموعه نظام فعالیت می‌کند و جزوی از نظام است تخریب کنیم.

شناسایی و توقف فعالیت جاسوسان و افرادی که قصد آسیب به منافع ملی کشورمان را دارند، هر قدر پیچیده‌تر باشد، ارزشمندتر است اما معامله کردن با این افراد شناسایی شده و بازداشت شده هم یک عرف است؛ کما اینکه ما حتی با صدام هم معامله کردیم. موارد متعددی بود که ما برای آزادی اسرایمان با رژیم بعثی عراق معامله کردیم و اسرای آنها را آزاد کردیم؛ افرادی را که هر کدام‌شان ده‌‌ها نفر از بچه‌های ما را به شهادت رسانده بودند. سؤال اصلی‌تر از سازندگان این سریال این است که آیا این اتفاق، بدون هماهنگی با مجموعه نظام بوده است؟ هر کدام از ما وظیفه داریم به تهیه کنندگان این سریال دست مریزاد بگوییم؛ اما در تکرار این دست سریال‌ها باید مراقبت شود تا بخش دیگری از حکومت زیر سؤال نرود.

گاندو و همه حاشیه هایش

پخش سریال گاندو حواشی زیادی را به همراه داشت تا جایی که گاف های این سریال دستمایه فضای مجازی شد و در عین حال خانواده شهید آوینی نسبت به تولید این سریال از سوی موسسه ای بنام این شهید واکنش نشان دادند.

سریال گاندو واکنش‌های متفاوتی را در میان سیاسیون، مسؤولان و البته مخاطبان و کاربران فضای مجازی به همراه داشته است.

این سریال که مدعی بود بر اساس داستان واقعی ساخته شده ماجرای یک جاسوس آمریکایی را دستمایه قرار داد و در نهایت با طرح ادعاهای مختلف درباره وزارت خارجه دولت در زمان توافق هسته‌ای، این موضوع را نشان داد که بازگشت برخی زندانیان ایرانی در آمریکا و البته پول نقدی ارسالی از سوی آمریکا دستاورد برجام نبوده و این مهم به واسطه مبادله جاسوس آمریکایی صورت گرفته است.

در این سریال همچنین مسؤولان وزارت خارجه به نحوی نشان داده شده‌اند که به شدت دنبال جلب رضایت مقامات آمریکایی بر سر مسئله خبرنگار آمریکایی (یا جاسوس آمریکایی) بوده و فرد مذکور را به هیچ عنوان جاسوس نمی‌دانستند.

در این میان محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهوری پس از جلسه هیأت دولت در جمع خبرنگاران از تذکر دولت به صدا و سیما خبر داد.

وی در این باره گفت: از هفته گذشته با تماس‌های زیاد و مکرر مردم مسؤولان از سناریو سازی و موضع صدا و سیما گلایه می‌شود.

اینکه سریالی ساخته می‌شود مشکلی نیست ولی اینکه در سریال مسائلی مطرح می‌کنند که خود نویسنده‌اش گفته ۸۰ درصد تخیل است، سوال این است که چرا مردم را اینگونه سرگرم می‌کنند؟

وی ادامه داد: ابتدا اعلام می‌شود که این سریال بر اساس موضوعی واقعی است و بعد طوری صحنه سازی می‌کنند که ذهن مردم را نسبت به موضوعات مختلف مشغول کنند. بحث هم فقط درباره دولت نیست.

پس از پخش این سریال گاف‌های تحقیقاتی و سیاسی این سریال در فضای مجازی دست به دست شد تا مشخص شود این سریال در بخش پژوهش با اشکالات اساسی روبرو است.

یکی از این گاف‌ها مربوط به دیالوگی بین دو کاراکتر اصلی امنیتی مبنی بر اینکه C.I.A بین ملأ عمر و ابومصعب زرقاوی برای جانشینی بن لادن دچار اختلاف شده بود رد و بدل می‌شود.

این در حالی است که زرقاوی ۵ سال قبل بن لادن کشته شد و اساساً نمی توانسته جایگزین او باشد.

نکته دیگر اینجاست که زرقاوی و ملاعمر از دو سازمان متفاوت یعنی طالبان و القاعده بودند.

در ادامه تولید این سریال و سرمایه گذار آن مورد بحث در رسانه‌ها قرار گرفت. حسام الدین آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهوری در این باره با طرح این پرسش تاکید کرد: مؤسسه فرهنگی هنری شهید آوینی مستقل است یا وابسته به یک نهاد عمومی است؟ هیأت امنا، هیأت مدیره و مدیر عامل این مؤسسه چه کسانی هستند و توسط چه کسانی و چه ساز و کاری منصوب می‌شوند و به چه کسانی پاسخگو هستند؟ بودجه سالانه این مؤسسه چقدر است و چگونه تأمین می‌شود؟

در ادامه اما خانواده شهید آوینی به نام مؤسسه‌ای به نام این شهید واکنش نشان دادند و تاکید کردند که هنوز برخی از نام مؤسسه شهید آوینی استفاده می‌کنند در صورتی که به درخواست خانواده شهید آوینی، نام این مؤسسه تغییر کرده است.

در یادداشت همسر شهید آوینی آمده است: این روزها به بهانه‌ی پخش سریال تلویزیونی گاندو، نام «مؤسسه‌ی شهید آوینی» و آقای مجتبی امینی، مدیر عامل پیشین آن به عنوان تهیه‌کننده‌ی سریال، زیاد مطرح می‌شود. خانواده‌ی شهید آوینی لازم می‌داند به اطلاع عموم برساند که این نام که قانوناً پس از شهادت سید مرتضی آوینی باید به خانواده تعلق می‌داشته به سبب بعضی بی‌قانونی‌ها در اختیار مؤسسه‌ی دیگری قرار گرفته که هیچ‌یک از اعضای خانواده در آن حضور نداشته‌اند، با آن همکاری نکرده‌اند و اطلاعی از ساز و کار آن ندارند. سرانجام پس از دوندگی‌های فراوان سال پیش این نام به مؤسسه‌ای باز پس داده شد که زیر نظر خانواده اداره می‌شود، و نام مؤسسه‌ی قبلی به انتخاب مدیرانشان به «مؤسسه‌ی آرای شهید آوینی» تغییر یافت.

در کمال تعجب، مؤسسه به نام انتخابی خود وفادار نماند و فعالیت‌هایش را کماکان با همان عنوان قبلی ادامه می‌دهد. گویی تنها جایی که این تغییر نام را به رسمیت می‌شناسد، دفتر ثبت شرکت‌هاست! مدیر محترم مؤسسه هم ظاهراً این موضوع را فراموش کرده‌اند و با استفاده از عنوان پیشین به معرفی خود می‌پردازند. حال آنکه «آرای شهید آوینی» هم قابلیت کافی دارد برای آنکه مؤسسه‌ای را به نام خود مزین کند.

خانواده‌ی شهید آوینی فارغ از مجادلات مرتبط با سریال «گاندو» و بحث‌های محتوایی آن، اعلام می‌کند که در «مؤسسه‌ی آرای شهید آوینی» نقشی نداشته و انتظار دارد آن مؤسسه خود را به رعایت قوانین نظام جمهوری اسلامی ملتزم بداند، کلیه فعالیت‌های خود را با نام جدیداً ثبت‌شده‌اش ادامه دهد و موجب سردرگمی مخاطبان نشود.

به هر حال این روزها با توجه به شرایط اقتصادی صدا و سیما، معمولاً نهادهای مختلف پای به عرصه سریال سازی می‌گذارند که این مهم آسیب‌هایی را در پی دارد از جمله اتفاقاتی که در سریال گاندو افتاد و ادعاهای مطرح شد که به گواه واکنش مسؤولان دولت، حقیقی نیست.

فارغ از این پرسش مهم که هزینه هزینه چند میلیارد تومانی سریال الف صدا و سیما باید به این پرسش پاسخ داد چه کسانی بر حقیقت سنجی سریال‌هایی که ادعا دارند بر اساس واقعیت ساخته می‌شوند نظارت دارند و تکلیف ادعاهای مطرح شده از سوی صدا و سیما به خیل مخاطبانی که علاقه مند به سریال‌های پلیسی معمایی هستند چه خواهد شد.