نشریه محافظه کاران آمریکایی: ترامپ بازنده سیاست فشار حداکثری بر ایران است

به گزارش الف نشریه "محافظه کاران آمریکا" The American Conservative این مطلب را به قلم "دانیل لاریسون" منتشر کرده است:

 « دولت ترامپ تحریم های اقتصادی را به عنوان مهم ترین ابزار سیاست خارجی خود دنبال می کند، با شدتی که در چندین دهه و یا هرگز دیده نشده است. گرچه مقامات اصرار دارند بگویند تحریم های تنبیهی به اهداف خود دست یافته اند، بسیاری نتایج این سیاست را زیرسوال می برند.

درست است که دولت ترامپ از تهدیدات  اقتصادی به عنوان رویکر ثابت خود در قبال تقریبا هرچیزی استفاده می کند، اما به نظر می رسد هیچ گونه دیپلماسی در این امر وجود ندارد. مقوله ای با عنوان "دیپلماسی تهدید آمیز" وجود دارد، اما شواهدی نیست که نشان دهد ترامپ و مقامات دولت آمریکا، درکی از بدیهی ترین مسایل آن داشته باشند. دولتی که واقعا خواستار توافق پایدار دیپلماتیک با دیگر کشوهاست، از فشار در صورتی به عنوان ابزار استفاده می کند که در پی آن یک هدف مشخص و قابل حصول به دست آید، اما مقامات این دولت جنگ های ویرانگر کاملا اقتصادی علیه دیگر کشورها به راه می اندازند، به گونه ای که این مخاصمات بدون تسلیم شدن پایان نمی پذیرد. سیاست "فشار حداکثری" (دولت ترامپ علیه ایران) بیانگر آن است که تحریم ها بدون تسلیم طرف مقابل کاهش نخواهد یافت.

حتی نمی توان گفت که "ترکیبی از چماق بیشتر و هویج کمتر" وجود دارد. سیاست های دولت ترامپ کاملا تنبیه و بدون تشویق است. در خصوص مساله ایران، تنها می توان گفت دولت ترامپ تصمیم گرفته است تهران را به خاطر "جسارت در پایبندی به توافقات چند جانبه منع تولید و تکثیر هسته ای" تنبیه کند. رفتار ایران سازنده بود و تهران چهار سال به خواسته های گروه  1+5  عمل کرد. اما در عوض، ایران با وجود عمل کردن کامل به تعهداتش، مشمول یک جنگ بسیار سخت و بحث برانگیز اقتصادی شده است.

دولت ما کشور دیگری را به خاطر انجام دادن کاری تحریم کرده است که دولت قبلی آمریکا خواستار آن بود؛ در این شرایط هیچ شدتی از اقدامات تنبیهی نمی تواند آن کشور را مجبور کند برای بار دوم به دولت ما اعتماد کند.

دولت آمریکا با همین شیوه با هر مورد دیگری برخورد میکند: آنها اقدامات تنبیهی تحمیل می کنند؛ تهدید می کنند، هیچ امتیازی نمی دهند؛ و خواسته های خصومت آمیز و دست نیافتنی ای مطرح می کنند که هیچ کشوری هرگز آنها را نمی پذیرد. ترامپ جنگ های تجاری را تقریبا در همان شیوه ای دنبال می کند که می خواهد دولت های ثابت قدم را هدف "فشار حداکثری" قرار دهد. و هر بار هم شکست می خورد زیرا نمی تواند تصور توافقی را بکند که به نفع دو طرف باشد، لذا از دادن امتیاز خودداری می کند. "دیپلماسی" ترامپ به هیچ وجه دیپلماسی نیست، بلکه یک سری توهین، تحریم، تعرفه و تهدیداتی است که نتیجه ای جز درد و رنج و همچنین اختلال در پی ندارد. تعجب هم ندارد، تا زمانی که کشورهای هدف مقاومت کنند، سیاست فشار با هدف براندازی یک دولت یا مجبور کردن آن به کنار گذاشتن تمام داشته هایش، پیروز نخواهد شد. و منافع دولت هدف همواره بیشتر از دولت آمریکا خواهد بود. برخلاف انتظار، طرفی که برای بقای خود می جنگد، برتری دارد.»