دستیار ظریف: ایران، مهمترین نیروی مقابله با تروریسم است
دستیار وزیر خارجه در یادداشتی برای فارس نوشت: ایران با ظرفیت‌های اثبات شده و تجربه بی‌نظیرش در مقابله با تروریسم، مهمترین نیروی مقابله با تروریسم و شریک راهبردی قابل اتکایی برای امنیت سازی بوده و دولت‌های طرف همکاری‌های جاری با ایران، بهترین گواه این ادعا هستند.
«حسین قریبی» دستیار وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران همزمان با روز ملی مبارزه با تروریسم (هشتم شهریور ماه) در یادداشتی اختصاصی برای خبرگزاری فارس با عنوان «برای روز ملی مبارزه با تروریسم»، نوشت:
«امروز هشتم شهریور ماه سال ۱۳۹۸ است و به مناسبت حادثه تروریستی سال ۱۳۶۰ که قربانیان اصلی آن، شهیدان رجایی و باهنر، رئیس جمهور و نخست وزیر فقید بودند، در ایران به نام «روز ملی مبارزه با تروریسم» شناخته می‌شود. کمی بیشتر از یک هفته قبل، ۳۰ مردادماه (۲۱ ماه اوت) هم به عنوان روز بین‌المللی بزرگداشت قربانیان تروریسم در تقویم سازمان ملل متحد جای دارد. هر سال به این مناسبت یادداشتی تهیه می‌کنم. سال گذشته (اینجا) بر روایت سازی توسط گروه‌های تروریستی برای پیشبرد اهداف خود، ضرورت مقابله با این روایت‌ها و ظرفیت‌های ایران در این زمینه تمرکز بیشتری داشتم. امسال به جهت تعدد تحولات در این حوزه می‌خواهم مرور مختصری بر مهمترین موضوعات یک سال گذشته در سه گستره حوزه «تروریسم» داشته باشم.
در حوزه ملی، ظرف یک سال گذشته، وضعیت مقابله با تروریسم در داخل با توجه به تجربه تلخ حمله داعش به ساختمان مجلس شورای اسلامی و مرقد حضرت امام (ره) در سال ۹۶، بهبود قبل توجهی یافته است. حادثه حمله به اتوبوس سربازان سپاه در منطقه مرزی سیستان و بلوچستان در بهمن ماه سال گذشته کام مردم را تلخ کرد، ولی حتی با احتساب این حادثه غم‌انگیز، شرایط عمومی مقابله با تروریسم در وضعیت بهتری قرار داشته است. روشن است که جنس حملات تروریستی داعش با حملات سایر گروه‌های تروریست در مناطق عمدتا مرزی متفاوت است. در زمینه بسترهای قانونی، اصلاحیه قانون مبارزه با تامین مالی تروریسم و آئین‌نامه آن و نیز سازوکارهای قانونی وابسته، گام‌های مجلس و دولت در این زمینه بودند. در این حوزه علیرغم تاکید و تصریح قانون، هنوز «فهرست ملی افراد و گروه‌های تروریستی» رسما منتشر نشده است که امید می‌رود این گام مهم هم با تلاش دستگاه‌های ذیربط انجام شود. اصولا با توجه به تنوع گروه‌ها و افراد تروریست باید برای مخاطب خودمان روشن کنیم که از نظر جمهوری اسلامی ایران چه افراد و گرو‌‌‌‌‌ه‌هایی به عنوان تروریست شناخته می‌شوند.
در حوزه منطقه‌ای، اگر چه ادعاهایی برای پایان یافتن تسلط سرزمینی داعش در عراق و سوریه مطرح می‌شود، لیکن به صورت اصولی پدیده تروریسم الزاما وابسته به سرزمین نیست و آنچه در سال‌های اخیر در رقه و موصل اتفاق افتاد، از نظر کارشناسان تروریسم یک استثناء محسوب می‌شود. هسته‌های وابسته به داعش در منطقه پراکنده هستند و از طریق ابزارهای مجازی با هم در ارتباط هستند و منابع درآمدی خود را از جمله از طریق جرائم سازمان یافته مانند قاچاق مواد مخدر تامین می‌کنند. برخورد با این عوامل، هشیاری و راهبرد همه جانبه‌ای را می‌طلبد. در همین حوزه، انتقال تحرکات داعش از مرزهای غربی ایران به حوزه کشورهای شرق ایران مایه نگرانی بیشتر است. گزارش‌های متعددی وجود دارد که برخی دولت‌ها هم در این انتقال نقش دارند.
این روزها طالبان در صدر اخبار هستند. نماینده ویژه آمریکا تاکنون چندین دور مذاکره با نمایندگان این گروه داشته و به نظر می‌رسد که صحنه افغانستان شاهد تغییراتی در نتیجه توافق این گروه با آمریکا و احتمالا دولت افغانستان خواهد بود. قرار داشتن طالبان در فهرست تروریستی ملل متحد (۱۲۶۷)، مانعی برای مذاکره و توافق نبوده است. اصولا از سال ۲۰۱۱ شورای امنیت ملل متحد ترتیباتی طی قطعنامه ۱۹۸۸ اتخاذ کرد که راه را برای مصالحه با طالبان باز کند. اما نکته مهم در این مورد، وضعیت القاعده است. مطابق گزارش آژانس امنیت ملی آمریکا، همکاری بین طالبان و القاعده در ماه‌های اخیر مضاعف شده است و شورای امنیت ملل متحد هم در گزارش تیرماه امسال خود این هماهنگی و همکاری نزدیک را تائید نموده است. سوال مهم این است که آیا عملگرایی آمریکایی منجر به مذاکره غیرمستقیم دولت آمریکا با القاعده شده است؟
در حوزه بین‌المللی، اگرچه پیشرفت‌هایی در خصوص مقابله با تروریسم به چشم می‌آید و آمارها از کاهش تلفات تروریسم در مقیاس جهانی حکایت دارد، لیکن گستره جغرافیایی و تنوع گروه‌های تروریستی و افراط‌گرا رو به افزایش است. ظهور گسترده تروریسم نژادپرست سفیدپوست یک نمونه از توسعه تنوع تروریسم است. همچنین حادثه سریلانکا نمونه قابل توجهی از گسترش حوزه جغرافیایی تروریسم تکفیری بود. علیرغم همه فعالیت‌های ملی و نیز فعالیت‌هایی که ذیل اجرای رژیم مقابله با تروریسم در سطح جهانی انجام می‌شود، و تعدد نهادها و دستگاه‌های فراوانی که در سطح بین‌المللی به صورت مستقیم و غیرمستقیم درگیر مقابله با تروریسم هستند، لیکن تهدید تروریسم در عصر حاضر کاهش نیافته است. یکی از مهمترین دلایل آن بهره گیری برخی دولت‌ها از تروریسم به عنوان ابزار فشار سیاسی است.
مثال بارز این امر اقدام عجیب و خلاف عرف دولت آمریکا در تروریستی خواندن بخشی از نیروهای مسلح کشورمان می‌باشد. در حالی که همگان اذعان داشته‌اند که سپاه مهمترین و مجرب‌ترین نیروی مقابله با تروریسم شامل داعش و تروریست‌هایی از همین جنس در عراق و سوریه از جمله تشکیلات النصره بوده است، این اقدام سیاسی دولت آمریکا در واقع بیشتر در خدمت تروریسم قرار داشته است.
همین موضوع در خصوص استفاده دولت آمریکا از برچسب «دولت حامی تروریسم» هم صادق است. تجربه چهار دهه نشان داده که به موازات افزایش تب اختلافات و تنش میان آمریکا و ایران، استفاده آمریکا از این برچسب و اتهاماتی از این دست افزایش می‌یابد. ایران همچنین در معرض شدیدترین حملات تروریسم اقتصادی یعنی تحریم‌ها قرار دارد. تروریسم امنیت، سلامت و رفاه شهروندان عادی را با هدف تحقق اهداف سیاسی، هدف خشونت خود قرار می‌دهد و این دقیقا کاری است که تحریم‌های آمریکا برای آن طراحی شده‌اند.
تروریسم به زعم شورای امنیت ملل متحد در قطعنامه‌ای در سال ۱۳۹۳، مهمترین تهدید جهانی صلح و امنیت بین‌المللی قلمداد شده است. برای مقابله با این تهدید، همکاری و هماهنگی میان همه اجزاء هر جامعه، دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی ضرورتی انکارناپذیر است. این هماهنگی در قالب چندجانبه‌گرایی و همکاری سازنده به دست می‌آید. روند تحولات موجود برای تحقق این همکاری برای مقابله با چنین تهدیدی امیدوار کننده نیست. باید این موضع مقام معظم رهبری را تکرار کنم که «اگر با خطر تروریسم و ناامنی، برخورد حقیقی و صحیح نشود، علاج آن در آینده دشوارتر خواهد شد و هیچ کشوری در برابر این خطر، مصونیت نخواهد داشت».
ایران با ظرفیت‌های اثبات شده و تجربه بی‌نظیرش در مقابله با تروریسم، مهمترین نیروی مقابله با تروریسم و شریک راهبردی قابل اتکایی برای امنیت سازی بوده است. دولت‌های طرف همکاری‌های جاری با ایران در زمینه مقابله با تروریسم، بهترین گواه این ادعا هستند.»
دیدگاه تان را بنویسید