پیشنهاد «واشنگتن پست» برای کاهش تنش بین آمریکا و ایران
رهبران دو کشور در سخنرانی های خود از مواضع کشورشان دفاع کردند. با توجه به اظهارات آن ها بعید به نظر می رسد که دو طرف راه حلی برای خروج از بن بست کنونی پیدا کنند.
پیشنهاد «واشنگتن پست» برای کاهش تنش بین آمریکا و ایران / جانشین بولتون قبلال پیشنهاد مبادله زندانیان را به ایران داده بود؛ پاسخ تهران این بود که تنها با مقامات ارشد آمریکا گفتگو خواهد کرد؛ آیا اوبرین این موضوع را در سمت جدیدش عملی خواهد کرد؟
انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
واشنگتن پست نوشت: جلوگیری از بروز جنگ بین ایران و آمریکا یکی از محورهای اصلی نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: رهبران دو کشور یکشنبه صبح در سخنرانی های خود از مواضع کشورشان دفاع کردند. با توجه به اظهارات آن ها بعید به نظر می رسد که دو طرف راه حلی برای خروج از بن بست کنونی پیدا کنند.
تهران و واشنگتن خواسته های غیرمعقولانه ای را برای بازگشت به مذاکرات مطرح کرده اند. به همین خاطر دو کشور برای پرهیز از درگیری نظامی باید حاضر به عقب نشینی از برخی مواضع خود باشند. طرف های ذی نفع می توانند با اعطای امتیاز به یکدیگر به تدریج تنش در خاورمیانه را کاهش دهند.
در ابتدا آن ها باید بر روی اختلافاتی تمرکز کنند که حل و فصل آن ها راحت تر به نظر میرسد. جمهوری اسلامی باید زندانی های آمریکایی را آزاد کند. دولت ترامپ نیز باید در عوض تحریم هایی که مانع دسترسی ایران به غذا و دارو شده اند را لغو کند. ظاهرا قدرت هایی جهانی این هفته در مورد این مسائل در نیویورک تبادل نظر خواهند کرد.
پایان دادن به این سیاست های مخرب به نفع هر دو کشور خواهد بود. البته دولت ترامپ در گذشته انکار کرده است که تحریم های اقتصادی مانع واردات غذا و دارو می شوند. اما گزارش های منتشر شده در داخل ایران نشان دهنده کمبود شدید داروهای حیاتی و افزایش قیمت مواد غذایی اساسی هستند. تحریم های هفته گذشته وزارت خزانه داری آمریکا علیه بانک مرکزی ایران میتوانند این کشور را وارد یک بحران انسانی کنند.
اما برداشتن این تحریم های ظالمانه نه تنها جان بسیاری از ایرانی ها را نجات خواهد داد، بلکه رئیس جمهور آمریکا نشان خواهد داد که هدف از کمپین فشار حداکثری ضرورتا آسیب وارد کردن به شهروندان ایران نیست. منتقدان سیاست آمریکا از این تحریم ها به خاطر هدف قرار دادن مردم غیرنظامی انتقاد کرده اند. اما حامیان دولت ترامپ هنوز پاسخ قانع کننده برای این انتقادات ارائه نکرده اند.
امتیاز دادن به طرف مقابل ضرورتا نشانه ضعف نیست و می تواند حسن نیت ایران را به اثبات برساند. متاسفانه تاکنون فشار عناصر تندرو در داخل ایران مانع حرکت دو کشور به سمت دیپلماسی شده است.
هفته گذشته شاهد خروج جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ از کاخ سفید بودیم. بسیاری از تحلیل گران اخراج بولتون را نشانه تغییر رویکرد ترامپ نسبت به ایران تفسیر کردند. اما رابرت سی اوبرین، مشاور جدید رئیس جمهور در تیم امنیت ملی دیدگاه های متفاوتی نسبت به بولتون ندارد و معتقد است که کشورش باید رویکرد سرسختانه ای را در قبال تهران اتخاذ کند.
البته اوبرین بر خلاف جان بولتون از گفت و گوی مستقیم با رهبران ایران حمایت میکند. اوبرین پیش از ورود به شورای امنیت ملی نماینده ویژه رئیس جمهور در امور زندانی های آمریکایی بود. او موفقیت قابل توجهی در بازگرداندن شهروندان زندانی در کشورهای خارجی داشت. البته تلاش های او برای آزاد کردن زندانی ها در ایران نتیجه بخش نبودند.
اوبرین چندین بار پیشنهادهایی را به رهبران ایران برای مبادله زندانی های دو کشور ارائه کرد. ایرانی ها در پاسخ گفتند که تنها با مقامات ارشد آمریکا گفت و گو خواهند کرد. به نظر میرسد اوبرین در پست جدید خود بتواند دوباره مذاکره بر سر زندانی ها را از سر بگیرد.
اوایل این ماه اخباری در مورد زندانی شدن سه شهروند استرالیایی در ایران منتشر شد. ظاهرا ایران آن ها را متهم به جاسوسی کرده است. جامعه بین المللی در سال های اخیر به شدت نگران این اقدامات ایران شده است.
کشورهای غربی تلاش های خود برای مقابله با این اقدامات ایران را افزایش داده اند. این موضوع در روزهای آینده در نیویورک مورد بحث قرار خواهد گرفت.
در صورت کنار گذاشته شدن سیاست تحریم های ظالمانه آمریکا و زندانی های جمهوری اسلامی هنوز اختلافات مهمی بین دو کشور باقی خواهد ماند. اما در هر صورت برداشتن این گام مثبت به بازگشت ثبات و کاهش تنش در منطقه کمک خواهد کرد.
ایران برای امتیاز گرفتن از غربی ها دست به اقدامات فوق می زند و دولت ترامپ از تحریم های اقتصادی استفاده می کند که زندگی روزمره را برای شهروندان ایران سخت تر کرده اند. توجیه کردن این سیاست ها غیر ممکن است.
دیدگاه تان را بنویسید