نسبت به تیم ملی ناامید نیستم

. این روزها مساله‌ای که مورد توجه برخی قرار گرفته‌، بحث بازی‌های تدارکاتی تیم ملی است. معتقدم ما از بیرون گود به ماجرا نگاه می‌کنیم و به اندازه اطلاعاتی که از طریق رسانه‌ها به‌دست می‌آوریم، می‌توانیم درباره شرایط داخلی تیم ملی فوتبال کشورمان قضاوت داشته باشیم. بنابراین باید بپذیریم که سلسله مسابقات تدارکاتی شبیه‌ کار یک نویسنده است که چک‌نویس‌هایی دارد و با ویرایش متن قصد دارد به متن نهایی برسد. کی‌روش و همکارانش قصد دارند در این مسیر تردیدهایی که نسبت به بازیکنان وجود دارد را از بین ببرند، به جوان‌ترها در برخی پست‌ها بیشتر فرصت داده شود و نگرشی که در سیستم کاری وجود دارد بازنگری و تصحیح شود.

یکی از نکات بسیار مهم در آماده‌سازی تیم‌ ‌ملی فوتبال بازی با تیم‌های بزرگی باشد تا ملی‌پوشان ایران تجربه بین‌المللی به دست بیاورند. به‌ هر حال در گروه سختی قرار داریم اما من ناامید نیستم و کار را تمام‌شده نمی‌دانم. در گروه سختی قرار گرفته‌ایم اما باید انگیزه و روحیه لازم را در بین ملی‌پوشان ایجاد کنیم تا در میدان بین‌المللی برای نام و اعتبار ایران بجنگند.

همان‌طور که همه می‌دانیم ما به دلایلی نمی‌توانیم تیم‌های قدرتمند را در مقابل خودمان داشته باشیم. جامعه فوتبال از این علل آگاه هستند. اما نگاه من به مسابقات تیم ملی مثبت است. ما حریفان تدارکاتی داریم که با بازی برابر آنها کادر فنی می‌تواند به بخشی از اهدافش برسد. با این حال درباره هماهنگی دیدارهای تدارکاتی تیم ملی دو موضوع مهم وجود دارد؛ اول اینکه آیا ما پول لازم را برای دعوت از تیم‌های بزرگ داریم؟ دوم اینکه آیا روابط دیپلماتیک موثری برای تسهیل در رفت‌و‌آمد تیم‌های نامی وجود دارد یا خیر؟ به خاطر دارید که وقتی ستارگان فوتبال جهان یا ستارگان رئال‌مادرید به ایران آمدند چه برخوردهایی با آنها صورت گرفت. بالطبع نگرانی‌هایی وجود دارد و در این بخش نیاز داریم که دست به فرهنگ‌سازی بزنیم. در مورد مسائل مالی همه می‌دانیم که فدراسیون اخیرا به طور جدی به چالش کشیده شد و دلیل اصلی آن نیز مباحث مالی بود. پول‌های زیادی در این فدراسیون حیف‌و‌میل شده است؛ حیف‌و‌میل به این معنا که بابت عقد قراردادهایی که به نتیجه دلخواه منتج نشده غرامت‌های سنگینی پرداخت شده که این موضوع به نظرم به بی‌تدبیری آقایان بر‌می‌گردد.

با این حال فراموش نکنیم که محدودیت‌هایی علیه کشورمان وجود دارد. این موضوع قابل انکار نیست که دچار تنش‌هایی هستیم که باعث می‌شود خیلی از تیم‌های بزرگ از بازی با ما استقبال نکنند. این اتفاق کاملا غیرفوتبالی است و نمی‌توان خرده‌ای به آن گرفت.

همه مردم که به‌خوبی می‌توانند اتفاقات فوتبالی را کارشناسی کنند، دچار این مقایسه می‌شوند که چرا تیمی مثل عربستان با بلژیک و ایتالیا باید بازی کند و ما سراغ سیرالئون ‌برویم؟ آنها کاملا‌ حق دارند و نظرشان هم کاملا درست بوده و به نظرم این نقد جدی به فدراسیون وارد است. در نتیجه بنده به عنوان عضو کوچکی از جامعه فوتبال  قبول دارم که بازی‌های دوستانه در آستانه جام جهانی باید از دیدارهای آسان آغاز شود، به بازی‌های سخت برسد و در نهایت هم به بازی‌های آسان ختم شود. اما باید شأن و منزلت تیم ملی را هم در نظر گرفت.

دیدار با الجزایر و تونس دارای توجیه فنی است، سبک بازی آنها به رقیب ما و در نظر‌گرفتن شباهت‌ها و اشتراکات باعث می‌شود بازی با آنها دستاوردهای زیادی برای ما در پی داشته باشد اما در مورد انتقاد به سطح کیفی رقیب فردای تیم‌ملی با هواداران فوتبال موافقم.

بازی‌های تیم‌ملی در جام جهانی سخت است. این را همه می‌دانیم اما اگر در بازی نخست برابر یکی از تیم‌های قدرتمندی همچون پرتغال ‌یا ‌اسپانیا قرار می‌گرفتیم و ضربه سختی می‌خوردیم قاعدتا در ادامه‌ رقابت‌ها کار برایمان سخت‌تر می‌شد و شاید روحیه‌مان را کاملا از دست می‌دادیم اما حالا که می‌خواهیم در بازی نخست برابر تیم‌ ‌ملی فوتبال مراکش بازی کنیم امیدوارم که به پیروزی برسیم. البته مراکش را به‌خوبی نمی‌شناسم چون مدت‌هاست که بازی آنها را ندیده‌ام. اما تا آنجایی که می‌دانم آنها نیز تیم خوبی هستند. اگر در بازی اول ضربه سنگینی نخوریم و روحیه‌مان را حفظ کنیم می‌توانیم در ادامه‌ راه موفق‌تر باشیم. به نظر من روسیه اگر میزبان نبود، قطعا در سید یک قرار نمی‌گرفت. آنها تیم قدرتمندی نیستند. بنابراین عربستان در بهترین گروه ممکن قرار گرفته است، اما در مورد گروه ایران نیز باید این را بگویم که اگر نسبت به تیم‌ ‌ملی غیرمنطقی و غیرمنصفانه باشیم و حرف‌های غیرمنصفانه را بخواهیم بگویم نباید این انتظار را داشته باشیم که انتقادات‌مان تاثیر داشته باشد. من معتقدم که باید به منتقد منصف احترام گذاشته شود،  ولی کسانی که انتقادات غیرمنصفانه‌ای را مطرح می‌کنند نباید برای حرف‌شان ارزشی قائل شد. اما نکته حائز اهمیت دیگری که درباره تیم‌ ‌ملی فوتبال ایران وجود دارد این است که ما از نظر روانی فشاری رویمان نیست که این خیلی نکته مهمی است.

با همه اینها باز هم لازم است که تاکید کنم‌ انجام بازی‌های تدارکاتی برای شناخت بیشتر کادر فنی از بازیکنان صورت می‌گیرد. تجربه‌ای که از آقای کی‌روش کسب کردیم ما را به این نقطه می‌رساند که او تاکنون حدود ۱۵ بازیکن را شناخته است و می‌خواهد مابقی بازیکنانی را که روی انتخاب آنها شک دارد، بسنجد.

عملکرد تیم ملی را نمی‌توان با یک دیدار تدارکاتی سنجید. باید به این تیم زمان داد تا بدانیم راه و روشی که آقای کی‌روش برای تاکتیک تیم ملی در جام جهانی در نظر گرفته است چگونه خواهد بود. شاید او همچون مربیانی نظیر مورینیو و سیمئونه می‌خواهد با تاکتیک دفاعی به نتیجه لازم برسد. برخی مربیان مثل مورینیو نظر‌شان کسب نتیجه به هر قیمتی است و پیروزی را به بازی زیبا و هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند. باید دید کی‌روش چه روشی را در ادامه فاصله کمی که تا جام جهانی باقی مانده است در نظر خواهد گرفت.

از طرفی این را هم باید بگویم که نباید انتظار بیجا برای طرفداران فوتبال کشومان ایجاد کنیم که باید و تحت هر شرایطی به دور دوم برسیم. به‌خصوص که حریفان ما اسپانیا، پرتغال و مراکش هستند‌؛ تیم‌هایی که بسیار سخت و قدرتمندند.