قهرمانی که با تصاحب جام ژول ریمه پایان یافت

به گزارش مثلث آنلاین به نقل از ایسنا، دیدار تیم‌های ایتالیا و برزیل به نظر می‌رسید نقطه اوج جام جهانی فوتبال 1970 باشد چون برترین‌ها به فینال رسیده بودند. آن دیدار همه چیز داشت از گل تا فوتبال پاک و ستاره. در نهایت پله، جرزینیو و کارلوس آلبرتو توانستند از فاکتی، ریورا و ریوا پیشی بگیرند. این دیدار بر خلاف نتیجه پایانی خیلی برابر بود.

برای نخستین بار دو تیمی که دو بار فاتح جام جهانی شده بودند در فینال برابر هم قرار می‌گرفتند تا سومین عنوان خود را به دست آورند. ایتالیا در سال‌های 1934 و 1938 به قهرمانی دست یافت و برزیل در سال‌های 1958 و 1962 قهرمان جهان شد. تیم برنده می‌توانست جام را برای همیشه به خانه ببرد به همین خاطر این دیدار اهمیت زیادی داشت.

ایتالیا در راه رسیدن به فینال با سختی‌های زیادی رو به رو شد. این تیم در مرحله گروهی تنها یک پیروزی به دست آورد و دو تساوی کسب کرد. همچنین فقط یک گل به ثمر رساند. دیدار درخشان ایتالیا برابر آلمان که با نتیجه 4 بر 3 به پایان رسید آنها را به یک تیم خاص تبدیل کرد. در مقابل برزیل خیلی بهتر عمل کرد و نه تنها بازی‌های مرحله گروهی را به خوبی به پایان رساند بلکه یک پیروزی بزرگ برابر انگلیس به دست آورد و با یک گل این تیم را از پیش رو برداشت. سلسائو به راحتی به مرحله یک چهارم نهایی رسید و نیمه نهایی را پشت سر گذاشت.

در دقایق نخست بازی فینال، پاس‌های خیلی نزدیکی به هم داده می‌شد. لوییجی ریوا نخستین بازیکنی بود که به سمت دروازه شوت کرد. او پس از یک چرخش خوب از فاصله 25 متری شوت کرد. با گذشت یک چهارم از زمان بازی ایتالیا نزدیک به باز کردن دروازه برزیل شد اما الساندرو ماتزولا ضربه سرش به گل تبدیل نشد. از طرفی پله نمی توانست برای تیم حریف خطرساز شود و تلاش‌های ریولینیو از طریق ضربات آزاد به نتیجه‌ای نرسید. با این حال و بر خلاف جریان بازی برزیل به گل رسید. پله این گل را در دقیقه 18 به ثمر رساند تا صدمین گل سلسائو در تاریخ جام جهانی به نامش ثبت شود.

ایتالیا پس از این گل تلاش کرد نتیجه را به تساوی بکشاند و موقعیت ایجاد کرد. در نهایت توانست پیش از پایان نیمه اول به هدفش برسد. در حالی که بازی از دقیقه 35 گذشته بود روبرتو بونینسنیا دروازه برزیل را باز کرد. او که به عنوان مهاجم ذخیره محسوب می‌شد به جای پیترو آناستازی آسیب دیده فرصت حضور در فینال را پیدا کرد و چنین گل مهمی را به ثمر رساند. برزیل تلاش کرد در دقایق باقی مانده گلزنی کند اما تنها چیزی که به دست آورد گل مردود پله بود. زمانی که "پادشاه" (لقب پله) دروازه ایتالیا را باز کرد داور سوت را به صدا در آورده بود. در نهایت 45 دقیقه نخست با تساوی یک بر یک به پایان رسید.

سلسائو در نیمه دوم پر قدرت‌تر ظاهر شد و تنها چند دقیقه پس از شروع کارلوس آلبرتو یک شوت پر قدرت را زد که از دروازه‌بان، مدافعان و پله عبور کردو به تیر برخورد کرد. بازیکنان برزیلی به بازی خوب خود ادامه دادند و هر لحظه فشارشان برای به ثمر رساندن گل دوم بیشتر می‌شد. آن‌ها ضربات متعددی به سمت دروازه ایتالیا می‌زدند که در نهایت یکی از آنها به گل تبدیل شد. نتیجه 2 بر یک در دقیقه ۶۶، در دقیقه 71 به 3 بر یک تبدیل شد. جرسون با یک ارسال فوق العاده توپ را به پله رساند، در مقابل، پادشاه با ضربه سر توپ را دوباره به هم تیمی‌اش رساند و جرسون ساده‌ترین کار را انجام داد. او با یک ضربه آرام توپ را وارد دروازه کرد.

ایتالیا با وجود بهره بردن از نیروی‌های تازه نفس پرقدرتش هرگز خود را به نحوی نشان نداد که بتواند دو گل را جبران کند. برزیل 15 دقیقه پایانی بازی را در اختیار داشت. ریولینیو یک فرصت خوب را از دست داد. از طرفی آلبرتوسی بارها ضربات پله و اورالدو را دفع کرد. با این حال در چهار دقیقه مانده به پایان همان طور که انتظار می‌رفت کارلوس آلبرتو، کاپیتان برزیل با پاس پله در شرایط خوبی قرار گرفت و با یک ضربه فوق العاده آخرین گل بازی را به ثمر رساند.

تیم ملی برزیل فاتح و مالک جام ژول ریمه شد و ماریو زاگالو به نخستین فردی در تاریخ تبدیل شد که توانست جام جهانی را به عنوان بازیکن و سرمربی به دست آورد. با این حال بالاتر از همه چیز این بود که دوست‌داران فوتبال از تماشای این بازی لذت بردند. تماشاگران در پایان با ستاره این بازی یعنی پله جشن قهرمانی گرفتند.