لیونل مسی مرد سال فوتبال جهان در مراسمی زیر سوال (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، مثل تمامی انتخابات فوتبالی و حتی غیرفوتبالی در دنیا، سبک اهدای جایزه مرد سال فوتبال جهان نیز موافقان و البته منتقدانی دارد. دیشب لیونل مسی در شرایطی برای ششمین بار به عنوان مرد سال فوتبال جهان انتخاب شد که از نظر فردی سالی فوق العاده را سپری کرد اما از منظر ملی و باشگاهی (جمعی)، نتوانست همانند سالهای قبل درخشان ظاهر شود.

تفاوت در نوع رای گیری، کلید واژه اصلی انتخابات در تمام دنیا به شمار می آید. انتخابات ریاست جمهوری در ایالت متحده با بسیاری از کشورهای دنیا متفاوت است و همین موضوع در مورد انتخاب بهترین بازیکن سال از سوی فیفا نیز صدق می کند.

در رای گیری فیفا، رای سرمربیان، هواداران، کاپیتان ها و رسانه ها چهار بخش اصلی تعیین کننده بهترین بازیکن هستند. لیونل مسی در سه بخش هواداران، سرمربی و بازیکنان عنوان اول را از آن خود کرد، اما تنها در بخش رای گیری از اصحاب رسانه بود که ویرژیل با اختلافی قابل توجه بهترین بازیکن سال شناخته شد.

در واقع اولین تردیدها از سال 2010 کلید خورد و پیش از آن تقریبا همه در مورد انتخاب بهترین بازیکن جهان متفقول القول روی یک نامزد اتفاق نظر داشتند.

معمولا در سالهای برگزاری جام جهانی، بهترین بازیکن این تورنمنت عنوان بهترین بازیکن سال را نیز از آن خود می کرد، اما علیرغم ناکامی آرژانتین در رسیدن به جمع چهار تیم نهایی، این لیونل مسی بود که عنوان مرد سال جهان را بالاتر از ستاره های لاروخا مانند ژاوی و آندرس اینیستا که با اقتدار به قهرمانی جهان رسیده بودند، از آن خود کرد.

همچنین وسلی اسنایدر، ستاره هلندی با اینتر فاتح لیگ قهرمانان شد و با هلند تا مرز قهرمان شدن نیز پیش رفت. این هافبک خلاق یکی از آقای گل های جام جهانی نیز لقب گرفت، اما حتی در بین سه نامزد پایانی نیز جایی نداشت.

این روند در سال 2013 به نوعی دیگر در مورد کریستیانو رونالدو تکرار شد. در جریان سه گانه مقتدرانه و تاریخی بایرن مونیخ، فرانک ریبری نقشی اساسی ایفا کرد و باواریایی ها با اقتدار یکی یکی رقبا را از پیش رو برداشتند، اما در نهایت رونالدو به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب شد و بعدها ستاره فرانسوی مدعی شد توپ طلا را از وی ربوده اند.

در سال 2014 نیز تردیدی در مورد شایستگی تیم ملی آلمان برای فتح جام جهانی وجود نداشت اما باز هم رونالدو بالاتر از مانوئل نویر و دیگران به عنوان بهترین بازیکن جهان برگزیده شد. در این سالها باز هم در مورد انتخاب بهترین بازیکن سال فیفا تردیدهایی وجود داشته و به نظر می رسد این روند همیشه ادامه خواهد داشت.

به این تصویر نگاهی بیندازید؛ این خلاصه ای از عملکرد فنی سه نامزد دریافت جایزه مرد سال بوده است؛ در واقع به نظر می رسد هواداران رونالدو نیز قبول داشته باشد او در سال 2019 آن ستاره همیشگی نبود و با کمی اغماض می تواند رقابت اصلی را بین مسی و فن دایک قلمداد کرد.

لیونل مسی با به ثمر رساندن 54 گل و ارسال 20 پاس گل، نمایشی فوق العاده را در سال 2019 ارائه داد اما یک نقطه ضعف بزرگ در کارنامه وی خودنمایی می کرد. مسی در لیگ قهرمانان، کوپا دل ری و کوپا آمه ریکا ناکام ماند و از منظر تیمی سالی متوسط را با فتح لالیگا سپری کرد. البته نباید فراموش کرد عنوان بهترین گلزن لیگ قهرمانان و لالیگا نیز به این ستاره 31 ساله رسید.

اما نقطه قوت ویرژیل فن دایک علاوه بر توانایی های منحصر به فرد دفاعی و دریبل نخوردن در طول سال، فتح لیگ قهرمانان و عنوان بهترین بازیکن سال لیگ برتر بود.

مدافع هلندی نقش مهمی در قهرمانی مرسی سایدی ها در لیگ قهرمانان ایفا کرد و یکی از عوامل مهم رسیدن تیم ملی هلند به فینال لیگ ملت های اروپا نیز بود.

با در نظر گرفتن اقبال نه چندان بلند مدافعان در کسب جوایز فردی، در واقع فن دایک از نظر تیمی عملکرد بهتری نسبت به مسی داشت، اما ستاره آرژانتینی از منظر فردی یکی از بهترین سالهای خود را سپری کرد و هواداران وی معتقدند جایزه مرد سال باید به عملکرد بازیکن تعلق گیرد و نه تیم.

اما مخالفان این روند، تاریخچه برندگان عنوان مرد سال را مرور کرده و مدعی می شوند به عنوان مثال فصل قبل رونالدو عملکرد فوق العاده ای در رئال مادرید داشته و دوباره لیگ قهرمانان را فتح کرد، اما این لوکا مودریچ بود که بواسطه رسیدن تیم ملی کرواسی به فینال جام جهانی، به عنوان بهترین بازیکن جهان برگزیده شد.

اما شاید تردید بزرگ تر در مورد تیم منتخب 11 نفره فیفا باشد. رئال مادرید سال گذشته یکی از بدترین فصول ادوار اخیر خود را سپری کرد اما بازیکنانی چون سرخیو راموس، مارسلو و لوکا مودریچ در تیم منتخب سال قرار گرفتند.

مارسلو فصل قبل به قدری افت کرده بود که در بسیاری از مقاطع جای خود را به توماس رگیلون داد و زمزمه های فراوانی در مورد جدایی او نیز شنیده می شد، اما در کمال تعجب به عنوان بهترین دفاع چپ دنیا شناخته شده و در تیم منتخب جای گرفت. اما بازیکنانی چون سادیو مانه، روبرتو فرمینو، برناردو سیلوا و یا رحیم استرلینگ که فصل فوق العاده ای را سپری کردند، جایی حتی در بین 11 بازیکن برتر نداشتند.

به هر حال، انتخابات بهترین های جهان در سال 2019 نیز مانند همیشه با علامت های سوال های بزرگی به پایان رسید. اهمیت عملکرد فردی یا تیمی و البته رای افرادی که شاید گاهی علاقه شحصی را به شایستگی ترجیح می دهند، مهم ترین تردیدهای ایجاد شده در مورد جوایز بهترین های سال است.

اما به هر حال بر کسی پوشیده نیست که لیونل مسی از نظر فردی عملکرد فوق العاده ای داشت و نمی توان شایستگی های این فوق ستاره 31 ساله را برای کسب جایزه بهترین بازیکن جهان در سال 2019 زیر سوال برد.

آریا فاطمی مقدم