استراماچونی: ماندن در ایران می‌توانست مدرک مربیگریم را باطل کند
«آندره‌آ استراماچونی» در مصاحبه با یک روزنامه ایتالیایی بدون اینکه وارد جزئیات مشکلات خود با استقلال شود، تاکید کرد که تعلیق شدن قراردادش مطابق با قوانین فیفا بوده و در صورت ادامه همکاری مدرک مربیگری‌اش به خطر می‌افتاده است.
روزنامه Il Messaggero چاپ رم نوشت: استراماچونی با قراردادی ۲ ساله به ارزش ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار یورو به استقلال پیوست اما چشمش مبلغ زیادی از این پول را ندید. او روز گذشته به ایتالیا بازگشت ودر حالی که تیمش را به صدر جدول رسانده بود، آن را رها کرد.
مشروح این گفت‌وگو را که به شکل پرسش و پاسخ انجام شده، در زیر می‌خوانید:
مشکلات و تاخیر در پرداخت‌ها در اروپا هم رخ می‌دهد. چرا تصمیم به رفتن گرفتید؟
در پاناتینایکوس در پرداخت دستمزد حتی ۶ ماه هم تاخیر وجود داشت اما در استقلال ناهماهنگی‌های حقوقی بود.
به چه معنا؟
وارد جزئیات نمی‌شوم. تحقیقاتی در حال انجام است و برای پیگیری این کار باید در دادگاه حاضر شوم.
اما می‌توانستید بمانید زیرا دیر یا زود پولتان را دریافت می‌کردید، اینطور نیست؟
از زمانی که فیفا حکم به تعلیق قراردادم داد، نمی‌توانستم به کارم ادامه دهم. با این کار مدرک مربیگری من در معرض خطر قرار می‌گرفت.
خداحافظی شما آشوب به پا کرد، می‌دانید؟ هواداران به خیابان‌ها آمدند و وزیر ورزش ایران را متهم به حمایت از پرسپولیس رقیب سنتی استقلال کردند. مذاکره برای بازگرداندن شما از طریق مجاری دیپلماتیک آغاز شد و...
داستان چند بخش داشت و بالا گرفت. استقلال یکی از ۲ باشگاه بزرگ است. حمایت و هواداران بی‌پایان است. در مورد ۳۰ میلیون هوادار در سرتاسر آسیا حرف می‌زنیم.
موضوع پول را کنار بگذاریم. آیا در ایران مشکلات دیگری هم داشتید؟
بله اما این داستان‌ها ربطی به خداحافظی من نداشت. برای مثال در نخستین بازی در حضور ۱۰۰ هزار هوادار در ورزشگاه مترجم مرا از من گرفتند.
اما چرا کسی که در اودینزه، پاناتینایکوس و اسپارتا پراگ سرمربیگری کرده است، تصمیم می‌گیرد به ایران برود؟ چه کسی او را مجبور به چنین کاری کرد؟
ریاکار نیستم. از تابستان سال گذشته پای هیچ باشگاه ایتالیایی در میان نبود و پیشنهادی نداشتم. بنابراین تصمیم به رفتن گرفتم. ۴۳ سال دارم و دوست دارم مربیگری کنم و باور کنید ماجراجویی در ایران شگفت‌انگیز بود.
می‌توانید ما را در این مورد متقاعد کنید؟
هوادارانی میلیونی و دوآتشه. ورزشگاه‌ها همیشه پُر از تماشاگر است. جوی که مرا به یاد دهه هشتاد میلادی خودمان در ایتالیا انداخت. تصور کنید، در ابتدا حتی همسر و فرزندم را با خود بردم و هواداران برای این کار هم مرا دوست داشتند. شهری زیبا که مردم در آنجا خوب زندگی می‌کنند.
گفتید هواداران زیاد؛ آیا نقش زنان در فوتبال آسیا را تایید می‌کنید؟
بله. تاکنون هرگز با این همه زن و دختر عکس نگرفته بودم. فوتبال در ایران یک رسانه اجتماعی است. قیمت بلیت ها ۴ یا ۵ یورو است و شور و هیجان فوق العاده ای وجود دارد.
خداحافظی توتی و دروسی با آ.اس رم.
وقت خداحافظی آنان قلبم به درد آمد. در ۶ سالی که آکادمی رم بودم با هم رشد بزرگ شدیم. می‌گویند نسل تغییر می‌کند، بله نسل تغییر می‌کند اما به هرحال وقت خداحافظی آنها قلبم شکست.
دیدگاه تان را بنویسید