توصیه هشدارآمیز | اسرائیل سر به سر ایران نگذارد!

نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل از موضع نرم در قبال ایران و پروژه هسته ای این کشور نگران است. ایران سال هاست که به دنبال تبدیل شدن به یک قدرت پیشرو در منطقه و افزایش نفوذ خود در خاورمیانه بوده است و به موازات آن، بر برنامه هسته ای نظامی خود کار می کند. اگر لفاظی های ایران جدی گرفته شود، این رویه با هدف اخراج اسرائیل از منطقه یا نابودی آن صورت می گیرد. اما تحلیلگران و کارشناسان بر سر این که آیا واقعا باید سخنان تهران را جدی گرفت، اختلاف نظر دارند. برخی تصور می کنند ایران فقط می خواهد پتانسیل بازدارندگی خود را تقویت کند و قصد نابودی هیچ کشوری را ندارد. دیگران چندان مطمئن نیستند.

آنچه مسلم است این است که تا به امروز بین لفاظی های تند برخی از مقامات ایرانی و سیاست واقعی ایران که معقول، محتاطانه و گاه حتی عمل گرایانه به نظر می رسند، فاصله زیادی وجود داشته است. اخیرا حتی یک نزدیکی بین تهران و ریاض آغاز شده است. همچنین کاملا واضح است که نیروهای رادیکال و نیروهای میانه روتر در صحنه سیاست داخلی با یکدیگر درگیر هستند.

جامعه ایران سال هاست که از انواع مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی رنج برده است. اگرچه در آمریکا و اسرائیل تصور می شد که تحریم ها که در دوره دونالد ترامپ تحت سیاست فشار حداکثری اعمال می شد و دائما هم شدیدتر می شد، نارضایتی سیاسی داخلی را برانگیخته و به قیام منجر می شود، اما این نظریه محقق نشده است.

اسرائیل در حال پیشبرد نوعی جنگ از راه دور علیه ایران است. در عین حال، سخنرانان رسمی اسرائیلی بی وقفه خطر بزرگ ایران را بزرگ نمایی می کنند. بنت این لفاظی ها را که زمانی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر سابق اسرائیل با شدت خیلی زیاد انجام می داد، اکنون به شکلی ضعیف تر ادامه می دهد.

به نظر می رسد اسرائیل درگیر نبرد ناامیدکننده ای است که کارشناسان را به این پرسش سوق می دهد: آیا به جای تلاش بیهوده برای جلوگیری از دولت هسته ای ایران، سازگاری با آن منطقی تر نیست؟ چه می شود اگر ژایر لاپید اعلام کند که از یک سو، اسرائیل بسیار نگران برنامه هسته ای ایران است، اما در عین حال دست دراز کرده و مذاکرات آشتی جویانه بدون قید و شرط را آغاز کند؟

بدترین سناریوی ممکن، مخالفت ایران و توهین های بیشتر است. اما حداقل اسرائیل دیگر به عنوان یک جنگ افروز دیده نمی شود. ملعوم نیست این امر بدیهی را چرا اسرائیلی ها درک نمی کنند؟