ایران هسته‌ای خواهد شد، چه با مذاکره چه بی‌مذاکره

چند روز گذشته درباره بیانیه مهمی صحبت کردم که هفت نفر از مسئولان ارشد و مسئولان سابق نظامی و سیاسی آمریکایی درباره مذاکرات جاری در وین درباره توافق هسته ای با ایران صادر کرده بودند و اینکه چگونه ممکن است این توافق صرفا پوششی شود تا ایران به یک قدرت هسته ای تبدیل شود و اینکه دیپلماسی هرگز به موفقیت نخواهد رسید، اگر ایران اطمینان حاصل نکند که ممکن است بهای بسیار سنگینی پرداخت کند

در توضیح مقصود آنها، این بیانیه می گوید برای اینکه دیپلماسی در حل این بحران موفق شود، مساله بسیار مهم این است که ایران واقعا از این نگران باشد که اگر به آنچه انجام می دهد و برنامه هسته ای به شیوه فعلی ادامه دهد، ایالات متحده هرگز در استفاده از قدرت نظامی علیه آن تردید به خود راه نخواهد داد.

کسانی که این بیانیه را صادر کرده اند، بر این باورند که چالش واقعی این است که آمریکا چگونه در نگاه رهبران ایران اعتبار خود را بازیابد؟ یعنی چگونه ممکن است که رهبران ایران عملا احساس نگرانی کنند و از جدیت آمریکا در استفاده از قدرت نظامی اطمینان حاصل کنند. این بیانیه می گوید برای اینکه این مساله محقق شود، کلمات ظاهری و تهدیدهای لفظی همچون تمام گزینه ها روی میز است، هرگز کافی نیست.

در این چارچوب این بیانیه می گوید که مساله بسیار مهم این است که دولت بایدن گام های عملی را بردارد که سبب شود ایران عملا اطمینان حاصل کند که ادامه شیوه فعلی ممکن است منجر به نابودی تمام زیرساخت های هسته ای شود که در طول سه دهه گذشته احداث کرده است. از جمله گام های عملی، تجهیز کشورهای همپیمان به تجهیزات و توانمندی های دفاعی لازم برای مقابله با هرگونه واکنش انتقام جویانه ایران و نیز بیان آمادگی برای هدف قرار دادن نیروهای وابسته به ایران در منطقه است.

دولت بایدن هرگز این گونه خود را به ایران نشان نخواهد داد که می تواند به آن ضربات دردناکی وارد کند و اینکه هرگز از همپیمانان آمریکا به شکلی که بیانیه خواستار آن شده حمایت نخواهد کرد. دولت بایدن هرگز چنین کاری را نخواهد کرد، زیرا قادر به این کار نیست، همچنین خواهان چنین کاری نیست، یعنی خواهان بازداشتن ایران به شیوه ای که بیانیه می خواهد نیست و نیز خواهان ایستادن در کنار همپیمانانش آن طور که لازم است، نیست.

واقعیت امر این است که دولت بایدن تمام نشانه ها و علائم ممکن را به ایران نشان داده که جدی نبودن آن در مقابله با ایران یا بازدارندگی در برابر آن مورد تاکید قرار می دهد.

این در حالی است که دولت بایدن خیلی به پروژه توسعه طلبانه ایران در منطقه اهمیت نمی دهد و هیچ جدیتی در رویارویی با آن از خود نشان نمی دهد. به همین سبب، مفاد این بیانیه را می توان به عنوان زنگ هشدار به کشورهای عربی قلمداد کرد اگر همچنان به زنگ های هشدار نیاز داشته باشند.

آنچه بیانیه درباره آن هشدار می دهد، حتما رخ خواهد داد، ایران در مسیر تبدیل شدن به قدرت هسته‌ای قرار دارد و مذاکرات وین پوششی برای ایران خواهد بود، ایران به پروژه خود در منطقه ادامه خواهد داد و آمریکا و کشورهای غربی اقدام چندانی برای بازداشتن نظام ایران انجام نخواهند داد، این نکته ای است که کشورهای عربی باید بفهمند و محاسبات خود را بر اساس آن قرار دهند.