امیر عابدزاده؛ محصول مدرسه دروازه‌بانی نگار!

از زمان بازگشت علی پروین در مهر 77 به پرسپولیس اما یک فرزند چهار سال بزرگ تر به نام محمد هم در کنار سلطان در استادیوم رویت می شد. محمد پروین همانند پدر با آن طمانینه و ژست خاص، خرامان خرامان از وسط چمن استادیوم رد شده و در کنار محمود خوردبین و پدر روی سمت راست نیمکت می نشست. هر چقدر امیر مانند پدر اهل تحرک و گرم کردن قبل بازی بود، محمد به ندرت ترجیح می داد با کسی همبازی شود و احتمالا ژن سلطانی او را مجاب به حفظ فاصله با دیگران و رفتاری شبیه به پدر می کرد.

اما در نهایت در سال های پایانی دهه 70 دیگر تقریبا در هر مسابقه ای امیر یا پیش از بازی کنار احمدرضا گرم می کرد یا روی نیمکت بغل او می نشست. حالا در سالگرد تولد 29 سالگی امیر، او تبدیل به دروازه بانی مطرح شده و سال هاست در کشورهای اروپایی به فوتبال خود ادامه می دهد. امیر عابدزاده چند سالی است پای ثابت اردوهای تیم ملی بوده و حتی اخیرا در چند مسابقه جایگاه شماره یک را از آن خود کرده است. البته از بدشانسی او و خوش شانسی فوتبال ایران، در این مقطع اینقدر سنگربان درجه یک داریم که اصلا مشخص نیست کدام یکی در جام جهانی درون دروازه تیم ملی قرار خواهند گرفت.

علیرغم طعنه های همیشگی "فرزند عابدزاده بودن"، امیر هم مسیر دشواری را مانند دروازه بان های دیگر برای تبدیل شدن به گلر امروزی طی کرده و البته همیشه رابطه محترمانه ای نیز با رقبای خود داشته است. حالا به مناسبت تولد 29 سالگی امیر عابدزاده، در ادامه تصاویری از دوران کودکی این دروازه بان فوتبال ایران را مرور خواهیم کرد.
امیر در بحبوحه انتقال احمدرضا به سپاهان و جدایی از استقلال متولد شد. دو ماه بعد و در اوایل تیر ماه 72 نیز عابدزاده دچار آن مصدومیت تلخ و طولانی مدت برابر چین تایپه شده و مدت زیادی از فوتبال دور بود تا در نهایت به پرسپولیس رفت. از چهره احمدرضا پیداست این تصویر احتمالا برای تابستان یا پاییز 72 باشد و پدر در روزهای ابتدایی مصدومیت و دوری از فوتبال، درگیر فرزند تازه متولد شده خود شده است.

از چهره احمدرضا و مدل موهای او پیداست که این تصویر مربوط به اردیبهشت 80 و تولد هشت سالگی امیر است. یک هفته قبل عابدزاده آخرین بازی عمر ورزشی خود را مقابل سپاهان انجام داده و اختلاف با علی پروین باعث جدایی او از پرسپولیس شد. این هم جشن تولدی خانوادگی با حضور احمدرضایی که احتمالا خیلی از نظر روحی روی فرم نیست، اما باز هم تولد امیر را فراموش نکرده است.

احتمالا تصویری مربوط به سال 82. احمدرضا که با روحیه سرسخت خود آن بیماری را شکست داده بود، حالا به کل از فوتبال فاصله گرفته و درگیر پرورش دادن یک دروازه بان جدید برای فوتبال ایران است. امیر نیز در آغوش پدر و مهیا شدن برای آغاز یک مسیر دشوار در آینده.

این عکس هم احتمالا مربوط به اواسط دهه 80. روزهایی که احمدرضا دوباره به عالم ورزش بازگشته و بعد از بهبودی، خودش در باشگاه بدنسازی در حال تمرین دادن به امیر است. پسرش که علیرغم تمرینات طاقت فرسا و پرفشار پدر، حداقل در لحظه عکس گرفتن لبخند زده تا مانند احمدرضا ثابت کند در دشوارترین لحظات (حتی دقایق مرگ آور بازی با استرالیا) هم می شود لبخند زد.