و نگاهی گذرا به تاریخ نفرت آرسنال و تاتنهام

شرایط فعلی دو تیم پیش از نبرد پنج‌شنبه ١٢ می ٢٠٢٢

اولین دربی قبل از حضور تماشاگران در ورزشگاه جدید تاتنهام هاتسپر، مهم‌ترین دربی در سال‌های اخیر است. دیدار اول با شیوع کووید به‌علاوه جام ملت‌های آفریقا و مصدومیت و کمبود بازیکنان باعث شد تا آرسنال خواستار تعویق این دیدار شود.
آرسنال و اسپرز در آن زمان در رده پنجم و ششم قرار داشتند و اکنون به‌ترتیب چهارم و پنجم هستند. با ٣ بازی باقی‌مانده برای هر دو تیم، این دیدار در نوع خود "فینالی" محسوب می‌شود. بالقوه روشن‌کننده سهم آخرین تیم انگلیسی در لیگ قهرمانان خواهد بود. همه چیز دست به دست هم داده، سناریوی یک فیلم سراسر اکشن و پرحادثه در پیش روست. نمایشی که بازیگران و مدعوین، طرفداران و تماشاچیان جملگی به آب و آتش خواهند زد. 

هوادران دربی را می‌سازند
چیزی که دربی‌های محلی را تافته جدا بافته می‌کند لزوما بازیکنان نیستند، بلکه هواداران هستند که نقش مهم‌تری را بازی می‌کنند؛ برای آنها شکست دادن رقبای محلی از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این دوران، هنوز هم در استادیوم امارات، خواندن شعاری مانند "برخیز اگر از تاتنهام متنفری" مهم‌تر از همیشه به‌نظر می‌رسد. البته محبت طرفداران تاتنهام متقابل است. فرمول همه دربی‌های جهان؛ “عشق” هواداران به باشگاه خودی با «نفرت» از حریف تعریف می‌شود.

واقعیت این است آرسنال و تاتنهام، مانند تمام دربی‌های دیگر تیم‌ها، به یکدیگر محتاج‌اند. نیازی متقابل. رقابت محلی دلیلی برای ایجاد انگیزه است، باشگاه‌ها را "روی پای" نگه می‌دارد. نوعی رقابت در تمامی ابعاد ایجاد می‌کند. هم گام شدن. مثلا اگر آرسنال به استادیوم امارات نمی‌رفت، آیا تاتنهام چنین استادیوم بی نظیری می‌ساخت؟

ریشه نفرت و رقابت

“They Aren’t Even From North London!” 
"اون‌ها حتی شمال لندنی نیستند"

سناریوی یکی از معروف‌ترین دربی‌های جهان در پایتخت فوتبال بسیار بی پیچ و خم،  ساده و آشنا است. برخلاف آنچه بیش از یک قرن در حین نبردهای این دو تیم شاهد بوده‌ایم. کمابیش مانند هر شهری در دنیا، تیم‌های محلی همیشه رقابت و دشمنی دیرینه‌ای با یکدیگر دارند. و دربی شمال لندن میان آرسنال و تاتنهام و هواداران این دو تیم از این قاعده مستثنی نیست. 
همگی خوب می‌دانیم؛ زمانی‌که دار و دسته و گَنگ جدیدی وارد محله‌ای بشود، بچه‌های قدیمی محل اگر احساس کنند وضعیت تغییر کرده و کنترل و سلطه آن‌ها در محل زیر سوال رفته، تنها یک راه برایشان باقی می‌ماند؛ شورش و قیام و برخورد مستقیم. ضدیت علیه آنچه قدرت بلامنازع آن‌ها را به خطر انداخته است. زمین، زمین خدا نیست، زمین، زمین ماست.

رقابت بین دو تیم در ١٩١٣ آغاز شد. جایی‌که تیم رویال آرسنال به‌خاطر شرایط نامناسب مالی و جاه‌طلبی هنری موریس، رئیس جدید باشگاه، مجبور بود استادیوم خود مانور گراند(Manor Ground) واقع در (Plumstead) در جنوب شرقی لندن را ترک کند. رویال آرسنال بعداً وولویچ آرسنال نام گرفت و سپس به "آرسنال اف سی" معروف شد. نتیجه گیری نوریس در پایان فصل ٢٠١٣-٢٠١٢ کاملاً روشن و منطقی بود؛"اگر آرسنال خواهان موفقیت و قدرت در فوتبال انگلیس است تنها راه باقی مانده نقل مکان به ناحیه دیگریست".
نوریس و ویلیام هال فضاهای آزاد بسیاری را مورد بررسی قرار دادند. هایبوری، در شمال رودخانه تیمز، جایی مناسب بود، اما این به معنای نزدیکی با یک باشگاه دیگر بود، تاتنهام هاتسپرز. در وهله اول موریس اجتناب کرد. اما ایستگاه زیرزمینی در نزدیکی هایبوری شانس باشگاه را برای جذب جمعیت زیاد افزایش می‌داد و این مورد هایبوری را به گزینه‌ای جذاب تبدیل کرده بود. بسیار وسوسه انگیز. فقط ٤ مایل وایت هارت لین را از هایبوری جدا می‌کرد. اعتراضات به حرکت آرسنال به سمت شمال به سرعت روی خود را نشان داد. تاتنهام و کلاپتون اورینت، که در آن زمان در هومرتون بازی می‌کردند ، از نزدیکی آرسنال دلهره داشتند و ساکنان محلی نیز از مهاجرت آرسنال و استادیوم جدید در آن اطراف ناراضی بودند. اما پس از آنکه کمیته مدیریت لیگ و شهرداری درخواست تجدید نظر ساکنان و باشگاه‌های اطراف را رد کرد، آرسنال رسما اجازه اقامت در خانه جدید خود، هایبوری را گرفت. 
بقیه ماجرا به تاریخ لندن گره خورده است. 
این رقابت در سال ١٩١٩ به شکل جدی بالا گرفت. پس از جنگ جهانی اول تعداد تیم‌های لیگ دسته یک با دو تیم افزایش پیدا کرد. اف ای، فدراسیون فوتبال انگلستان جلسه‌ای را با باشگاه‌ها ترتیب داد تا با رای گیری درباره دو باشگاه جدید تصمیم گیری کند. چلسیِ سقوط کرده در رده نوزدهم رای مثبت و جواز ماندن گرفت. مکان دوم می‌توانست به تاتنهام در دسته ٢ اعطا شود که به مقام سوم رسیده بود. اما آرسنال علی‌رغم کسب مقام پنجم در دسته ٢ خواستار حضور در دسته یکم شد. پس از تأیید جان مک کنا، رئیس لیگ و رئیس لیورپول، به دلیل عضویت طولانی‌تر در لیگ، آرسنال از ١٨ رأی ، ٨ رأی را از آن خود کرد. قابل درک بود، این واقعه به‌شدت باشگاه تاتنهام و هواداران را آشفته ساخت. بی اندازه. و این به کینه‌ای ماندنی تبدیل شد. سینه به سینه داستان حق کشی تازه واردین شمال لندن زنده ماند. بارها ادعا شده است که سر هنری نوریس، رئیس آرسنال با معاملات زیرمیزی و پنهانی آرسنال را در دسته اول جای داد، اگرچه رسما هیچ چیز هرگز ثابت نشد.
تاتنهام نیز لکه سیاهی با موردی مشابه در تاریخ خود دارد. اسپرز در فصل ١٩٠٨-١٩٠٧ به‌همراه کوئینز پارک رنجرز، قهرمان لیگ جنوب، به دسته دوم لیگ ملحق شد با وجود اینکه تنها به مقام هفتم رسیده بود. 
پس از آن هر دوتیم به قطب‌های فوتبال انگلستان و اروپا تبدیل شدند و عمدتا تاریخ برخورد آن‌ها توجه فوتبال‌دوستان انگلیس و جهان را جلب می‌کند. ردخور ندارد؛ در مقایسه با دیگر دربی‌های متعدد در لندن، نبرد دربی شمال این شهر تافته جدا بافته‌ای است. جایی‌که بچه‌های قلدر محل برای سلطه، نفوذ، قدرت، سبقت، اختیار و اعتبار، چیرگی و فرمانروایی دست به هر کاری می‌زنند.

نقل و انتقال بازیکنان 
طرفداران، به‌ندرت بازیکنانی را که از یک سمت شمال لندن به سمت دیگر می‌روند؛ مورد بخشش قرار می‌دهند. انتقال سول کمپل نمونه برجسته آن است. هواداران اسپرز فقط با ذکر یا شنیدن نام کمپل روی زمین تف خواهند انداخت. تنها هفت نفر دیگر برای هر دو باشگاه بازی کرده‌اند، از جمله دروازه‌بان معروف ایرلندی، پت جنینگز، ویلیام گالاس و…"امانوئل آدبایور" که خود حکایت شنیدنیِ جدایی دارد. چنان‌چه زمانی‌که مربی معروف آرسنال، جورج گراهام به تاتنهام ملحق شد. زبان طرفداران بند آمده بود. "جوداس" نامی ابدی برای او و سول کمپل ماند.

احساس طرفداران تاتنهام به سول کمپل آشکار است.

سال‌های پرشکوه تاتنهام

پس از به‌دست آوردن دوگانه داخلی در سال ١٩٦١، تاتنهام هاتسپر در فصل بعد با جاه‌طلبی به رقابت‌های جام ملت‌های اروپا رفت. با این حال، آنها در نیمه نهایی مقابل بنفیکا کم آوردند. علاوه بر آن با پیروزی ٣-١ مقابل برنلی، جام حذفی را حفظ کردند.
اسپرز اولین تیم بریتانیایی است که یک جام اروپایی را تصاحب کرد. در سال ١٩٦٣، چهار سال قبل از آنکه سلتیک گلاسکو به قهرمانی اروپا دست یابد. شاگردان بیل نیکلسون در جام در جام اروپا با جیمی گریوز، اتلتیکو مادرید را در هم کوبید. پایان باشکوه برای پایان باشکوه‌ترین دهه اسپرز.
آرسنال شکست ناپذیر

آرسن ونگر فرانسوی مغز متفکر یک فصل باورنکردنی بود. آرسنال در فصل ٠٤-٢٠٠٣ بدون شکست و با اختلاف ١١ امتیاز به مقام قهرمانی رسید. آرسنال از ان دوران به‌طور کلی سطح قهرمان لیگ برتر و تعداد امتیازات را بالا برد.
دوگانه بردن اتفاق نسبتاً رایجی در دهه‌های گذشته بوده است، آرسنال دو بار زیر نظر ونگر، قهرمان لیگ و جام حذفی شد. اما اگر به روزهای قبل از لیگ برتر برگردید، متوجه خواهید شد، کسب عنوان قهرمانی و جام حذفی در یک فصل واقعاً دستاوردی مقدس و موفقیت و کامیابی بسیار بزرگی در فوتبال انگلیس به‌شمار می‌آمد. در فصل ٧١-١٩٧٠ آرسنال با گل کلاسیک و خوابیدن چارلی جورج روی چمن ومبلی، دومین باشگاه قرن بیستم بود که موفق به فتح جام حذفی و لیگ شد.

تعدادی از دیدارهای تاریخی

آرسنال و تاتنهام از زمان اولین ملاقاتشان در سال ١٨٩٦ (در بعضی منابع دیدارهای این دو تیم رسما از ١٩٠٩ ثبت شده است) بیش از ١٩٠ بار در مقابل هم قرار گرفته‌اند و مجموعه‌ای از درگیری‌های کلاسیک و تماشایی را به‌جای گذاشته‌اند. درجه لذت شما از تماشای این دو تیم بستگی به طرفداری شما دارد.
از ٢٦ سپتامبر ٢٠٢١، صدو نود دیدار داشته‌اند؛  ٧٩ برد برای آرسنال، ٦٠ برد برای تاتنهام و ٥١ بازی مساوی شده است.

لیگ، دسته یکم ١٩٣٥؛ تاتنهام ٠ آرسنال ٦
به مدرسه قدیمی باز می‌گردیم. قرن پیش. پیروزی معروف آرسنال مقابل اسپرز در وایت هارت لاین همچنان بزرگترین پیروزی در دربی شمال لندن است. نتیجه بازی کاملاً منعکس‌کننده شانس متضاد دو باشگاه در آن فصل بود. توپچی‌ها قهرمان شدند در حالی‌که اسپرز سقوط کرد و این آغاز یک وقفه ١٥ ساله از دسته یکم انگلیس است.

لیگ دسته یکم ١٩٧١؛ تاتنهام ٠ آرسنال ١
از نظر اهمیت، تعداد کمی از دربی‌های شمال لندن قدرت برابری با این بازی مهم در آخرین روز فصل را دارند. آرسنال در حالی به اسپرز سفر کرد که می‌دانست یک برد یا یک تساوی بدون گل برای اولین بار در ١٨ سال عنوان قهرمانی دسته یک را قطعی می‌کند، شکست یا تساوی باعث می‌شد جام به لیدز برسد. یک رویارویی میخکوب‌کننده. در حالی‌که بازی پس از ٨٨ دقیقه بدون گل باقی مانده بود، "ری کندی" از بازیکنان مهم و محبوبم در دهه هفتاد گل پیروزی را به ثمر رساند و عنوان قهرمانی لیگ در حیاط خلوت رقبا به‌دست آمد. تجربه‌ای بسیار تلخ برای طرفداران اسپرز که دوستدار تکرار آن نیستند.
گل کلاسیک‌ تمام دوران‌ها از ری کندی در ١٩٧١، حتی طرفداران بی طرف لحظه‌ای‌ چشم بر نمی‌داشتند، بدون پلک زدن. تعداد کمی از دربی‌های شمال لندن اهمیت این بازی مهمِ آخرین روز فصل را دارند!، نفس‌گیر!

جام حذفی، نیمه نهایی ١٩٩١؛ اسپرز ٣ آرسنال ١
نیمه نهایی جام حذفی ١٩٩١ به‌خاطر یکی از گل‌های بزرگ تاریخ این رقابت‌ها به لطف پل گاسکوئین، بهترین بازیگر انگلستان در دهه ٩٠ مشهور است. هافبک فوق الهاده عجیب و غریب انگلیس، یک ماه قبل از دیدار تحت عمل فتق قرار گرفته بود، از بازی تنها ٥ دقیقه گذشته بود که "گازا" یک ضربه آزاد خیره کننده ٣٠ متری را در گوشه سمت چپ دروازه دیوید سیمن، دروازه‌بان تیم ملی جای داد. اسپرز با پیروزی مقابل ناتینگهام فارست، جام معروف را بالای سر برد.
ضربه آزاد فراموش نشدنی "گازا" در نیمه نهایی جام حذفی در ومبلی ١٩٩١

لیگ برتر ٢٠١٠؛ آرسنال ٢ تاتنهام ٣
فصل ١١-٢٠١٠ شامل دو دربی خیره‌کننده بود، اسپرز دو کامبک قابل اشاره داشت و ثبت اولین پیروزی در امارات. آرسنال در ٤٥ دقیقه نیمه اول به‌راحتی به لطف گل‌های نصری و مروان شاماخ پیش افتاد. اما اسپرز در نیمه دوم تمام سلاح‌های خود را به‌نمایش گذاشت. گرت بیل و ضربه آزاد فن در فارت، بازی را در ٢٣ دقیقه مانده به پایان به مساوی کشید. یونس کابل پنج دقیقه مانده به پایان بازی بازگشت و پیروزی تاریخی را تکمیل کرد.

لیگ برتر ٢٠٠٤؛ تاتنهام ٢ آرسنال ٢
یادتان هست وقتی به قهرمانی لیگ در زمین رقیب اشاره کردم؟ احتمالاً یک موقعیت منحصر به‌فرد، یک بار در زندگی، درسته؛ توپچی‌های شکست ناپذیر. زمانی که در آوریل ٢٠٠٤ آرسنال به وایت هارت لین رفت تنها به یک تساوی نیاز داشت تا قهرمان لیگ برتر شود. کاپیتان پاتریک ویرا و رابرت پیرس، ٢-٠ آرسنال. با این حال، اسپرز به مبارزه پرداخت و رابی کین گل تساوی دیرهنگام را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. اما خیلی دیر بود تا اسپرز اولین شکست را به آرسنال تحمیل کند. آرسنال جشن قهرمانی را در وایت هارت لین گرفت و فصل را بدون شکست به پایان رساند، رکوردی یگانه و بی نظیر. 
تحمل جشن پیروزی در وایت هارت لین برای طرفداران اسپرز سخت بود، خیلی سخت!

لیگ؛ دسته یکم ١٩٨٨؛ تاتنهام ٢ آرسنال ٣
دربی ١٩٨٨ شمال لندن در ١٢ دقیقه نیمه اول پنج گل داشت. تصور کنید اگر به توالت رفته بودید و با یه صف طولانی روبه‌رو بودید احتمالا همه گل‌های بازی را از دست می‌دادید. کریس وادل و گازا برای اسپرز و نایجل وینتربرن، برایان ماروود و آلن اسمیت برای آرسنال گل‌های بازی را به ثمر رساندند. گل کاسگوین دیدنی است، از دست دادن کفش راست، گذر از دروازه‌بان و گل با جوراب و پای لخت بدون کفش، فقط و فقط مخصوص و ویژه گازا.
                        
  نبردهای شمال لندن: مایکل توماس در محاصره "لیلی‌های سفید White Lillies”
لیگ برتر ٢٠٠٨: آرسنال ٤ تاتنهام ٤
دقیقا همزمان با ترانه داغ و سرد Hot n Cold از کتی پری کدر در تاپ ١٠ انگلیس، آرسنال و تاتنهام یکی از پر هرج و‌ مرج‌ترین، غیرقابل پیش‌بینی‌ترین و یکی از هیجان انگیزترین بازی‌های تاریخ لیگ برتر را برگزار کردند. تاتنهام با رو پای نمادین و از راه دور دیوید بنتلی، بازیکن سابق آرسنال پیش افتاد. قبل از اینکه امانوئل آدبایور، دارن بنت و رابین فان پرسی، همگی در فاصله 6 دقیقه به گل دست یابند. برتری ٤-٢ آرسنال تا دقیقه ٨٩ دست نخورده باقی ماند، تا اینکه جرمین جناس یک گل شگفت‌انگیز به ثمر رساند و آرون لنون در دقیقه چهارم وقت تلف شده گل تساوی بخش چهارم را به‌طور چشمگیری به ثمر رساند. یک امتیاز غیرممکن زنده شد. این دیدار جادو و طلای ٢٤ قیراط بود.

بقیه حکایت‌ها در تاریخ لندن ثبت شده است؛ و بخش ویژه دربی شمال لندن نیز. منازعه‌ای که با عیار بالا تا همیشه‌ها ادامه خواهد داشت…