از زیاده‌خواهی آمریکا تا لابی‌های صهیونیستی

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: غربی‌ها از یک‌سو می‌گویند که تمایل به احیای برجام دارند و حتی اروپایی‌ها به دلیل جنگ روسیه و اوکراین و زمستان سختی که به دلیل نداشتن نفت و گاز لازم پیش رو دارند، به ظاهر سعی می‌کنند هرچه سریع‌تر توافق با ایران حاصل شود اما از سوی دیگر وقتی پای توافق نهایی پیش می‌آید، ناگهان می‌بینیم که هم آمریکا و هم اروپایی‌ها پا پس می‌کشند. حالا پرسش آن است که علت چنین پارادوکسی چیست؟

در پاسخ به این پرسش چند عامل را می‌توان توأمان در نظر داشت. نخست لابی‌های گسترده رژیم صهیونیستی است که هر وقت توافق در آستانه امضاشدن است، شدت می‌گیرد؛ از جمله دیدار اخیری که رابرت مالی با گروه‌های صهیونیستی مخالف مذاکرات داشته است یا پیشتر سفر رافائل گروسی، دبیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، به اراضی اشغالی و رایزنی او با صهیونیست‌ها یا سفر مقامات صهیونیستی به اروپا و آمریکا برای متقاعدسازی مقامات غربی به منظور جلوگیری از امضای توافق.

مسئله دوم رویکرد آژانس در قبال تحرکات صهیونیست‌هاست. آژانس هواره مدعی بوده است که یک نهاد مستقل بین‌المللی است که صرفا در حوزه هسته‌ای کار فنی می‌کند اما به ویژه در مقطع کنونی بر همه واضح است که آژانس به مدیریت گروسی ابزار دست آمریکایی‌ها و به خصوص صهیونیست‌هاست و هرکسی که قدری با مناسبات آژانس آشنا باشد می‌داند دبیرکل این نهاد انتخاب نمی‌شود مگر با تأیید همه‌جانبه آمریکا و رژیم صهیونیستی. همین شرایط هم باعث کارشکنی‌های متعدد آژانس در روند مذاکرات شده است؛ از جمله اتهاماتی که علیه ایران می‌زند تا پرونده پی‌ام‌دی بار دیگر باز شود.

موضوع دیگر که یک چالش بزرگ بر سر راه توافق محسوب می‌شود زیاده‌خواهی‌های غربی‌هاست. این آمریکا بود که از برجام خارج شد و اگر قرار بود همه‌چیز بر اساس حقوق متقابل پیش رود آمریکا در دولت کنونی‌اش باید تمام خسارت ناشی از تحریم‌های یک‌جانبه را می‌پرداخت؛ از جمله خسارتی که به ایران به دلیل محدودیت‌های فروش نفت تحمیل شد و از سوی دیگر برای بازگشت به برجام ضمانت اجرای لازم می‌داد تا بار دیگر خارج نشود اما نه‌تنها بر همین مسائل واضح هم چالش ایجاد می‌کنند بلکه می‌خواهند خواسته‌های جدیدی را بر ایران تحمیل کنند. مشخصا اینکه بی‌هیچ دلیل مستندی می‌گویند پرونده پی‌ام‌دی که شامل اتهاماتی به ایران است باز خواهند ماند و در عین حال ایران باید همچنان به بازرسی‌های شدیدی که بر فعالیت هسته‌ای‌اش انجام می‌شود پایبند بماند؛ در حالی که در برجام سال2015 ایران در صورتی بازرسی‌ها را پذیرفت که پرونده پی‌ام‌دی بسته شود.

غربی‌ها می‌خواهند تا حد امکان امتیاز از ایران بگیرند و در نهایت توافقی بدون ضمانت اجرا و صرفا تأمین‌کننده منافع خود را امضا کنند؛ در صورتی که هیچ منطقی اقتضاء نمی‌کند ایران زیربار توافقی برود که صرفا برایش تعهدهای مضاعف ایجاد کند، بدون هرگونه امتیازی؛ بنابراین در شرایط کنونی تنها راه ایستادگی بر مواضع اصولی‌مان است؛ راهی که هر زمانی پیش گرفته شده، غربی‌ها را وادار به عقب‌نشینی کرده است.