چرا تحریم انتخابات یعنی اپوزیسیون‌شدن؟

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: اکنون که یک ماه و چند روز به انتخابات باقی است گروه‌های محدودی از اصلاح‌طلبان رسما سخن از عدم مشارکت در انتخابات می‌زنند؛ با بهانه‌های واهی مانند نداشتن نامزد در انتخابات و... برخی از آنها حتی این بهانه را هم نمی‌آورند و می‌گویند دیگر ساختار انتخابات در ایران را قبول نداریم. البته چنین طیف‌هایی در اقلیت قرار دارند و به هیچ وجه نمی‌توان گفت اکثریت اصلاح‌طلبان چنین نظری دارند؛ چنانکه بسیاری از اصلاح‌طلبان در صدد آماده کردن لیست انتخاباتی‌اند و همه‌جانبه خود را برای شرکت در انتخابات آماده می‌کنند.

حالا پرسش آن است که آیا تحریم انتخابات به مثابه اپوزیسیون‌شدن است؟ در پاسخ به این پرسش باید به چند نکته توجه داشت؛ نخست آنکه انتخابات به ویژه در شرایط کنونی که هجمه‌های بی‌سابقه از سوی کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی وجود دارد، نهادی برای تقویت نظام سیاسی است و فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی شرکت در انتخابات وظیفه‌ای ملی است که رهبر انقلاب اسلامی هم بارها بر ضرروت شرکت در انتخابات تأکید کرده‌اند. پر واضح است وقتی رهبری بر موضوع مشارکت در انتخابات تأکید می‌کنند، سخن ایشان فرای این یا آن جناح سیاسی است و دلیل تأکیدشان ملی‌بودن این رویداد سیاسی است. با این شرایط اگر هر گروهی بخواهد در انتخابات شرکت نکند و تحریم انتخابات را تبلیغ کند، طبیعی است مشغول رقابت با نظام سیاسی است؛ همان کاری که سال‌هاست اپوزیسیون انجام می‌دهد.

نکته دوم آن است که کسانی که تحریم انتخابات را مطرح می‌کنند، در واقع اصل انتخابات در نظام جمهوری اسلامی را زیر سوال می‌برند. انتخابات یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب اسلامی است که با زیرسوال بردن آن در واقع علیه جمهوریت نظام اقدام صورت گرفته است.

مسئله بعدی اتهاماتی است طیف تحریمی در پی طرح تحریم انتخابات متوجه نهادهای نظام می‌کنند. یعنی مسئله آنها دیگر مثلا رقابت با اصولگرایان نیست بلکه آنها شمشیر را برای نهادهای نظارتی از رو می‌بندند و طوری القاء می‌کنند که گویی کل نظام، انتخابات را بی‌اثر کرده است.

همه اینها نشان می‌دهد پیگیری طرح انتخابات عملا حرکت در زمین اپوزیسیون است و فرقی نمی‌کند چه طیفی این موضوع را پیگیری کند؛ چه سلطنت‌های خارج از کشور، چه نهضت آزادی در داخل یا اصلاح‌طلبان رادیکال مانند حجاریان، تاجزاده و علوی‌تبار که می‌خواهند گذر از انتخابات را وسیله‌ای برای رقابت با نظام قرار دهند.