واکنش سران کشورها به کرونا در آینده سیاسی آنها تاثیرگذار است

در حالی که جهان دست بگریبان بحران ویروس کرونا است، واکنش مقامات کشورهای مختلف به این همه‌گیری و سیاست‌های آنها،‌ سرنوشت‌شان را در آینده نظم سیاسی جهان مشخص خواهد کرد.

روزنامه «دیلی صباح» ترکیه در گزارشی با اشاره با این موضوع نوشت: «همه گیری جهانی که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان فلج کرده و به صورت موقت جامعه جهانی را به زمان قرون وسطی برگردانده ابزار اندازه‌گیری برای سراسر کشورهای جهان بوده و چگونگی تعامل با این ویروس بر سرنوشت آنها تعیین کننده است.

ویروس کرونا نه تنها نقص در سیستم‌های کوته‌بینانه که فقط منفعت را ورای همه چیز قرار می‌دهد،‌ مشخص کرد بلکه بی کفایتی و ناتوانی تعداد از سران جهان را در جدی گرفتن این وضعیت نشان داد همانطور که شاهد تغییر شدید دیدگاه‌ها در میان سران تعدادی از کشورها طی چند هفته قبل بودیم.

یکی از بزرگترین تغییر در رفتارها از سوی «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا صورت گرفت. در بحبوحه تغییر رویکرد ترامپ در مقابله با ویروس کرونا، آمریکا هم اکنون به کانون داغ جهانی ویروس کرونا مبتلا شده است که تعداد قربانیان ویروس کرونا در این کشور به بیش از 20 هزار نفر و مبتلایان نیز به بالای 500 هزار نفر رسیده است.

در حال حاضر آمریکا در صدر کشورهای جهان چه از لحاظ تعداد قربانی و چه از لحاظ تعداد مبتلایان قرار دارد.

در حالی که دولت آمریکا توجه کافی برای آماده بودن دربرابر این ویروس را نداشت، کم اهمیت جلوه دادن این بحران توسط ترامپ نیز کمکی به شرایط نکرد.

ترامپ پیش از آنکه شرایط اضطراری ملی را اعلام کند و قول دهد که تعداد آزمایش‌ها برای تعیین مبتلایان به ویروس کرونا را افزایش دهد و پیش از آنکه قول کمک‌های اقتصادی به کسانی که از بحران شیوع ویروس کرونا متضرر شده‌اند، بدهد، مدعی بود که نگران‌ها از شیوع ویروس کرونا یک «فریب» است.

ترامپ در تجمعی در اواخر ماه فوریه گفته بود: «سی و پنج هزار نفر از مردم سالانه به دلیل ابتلا به آنفولانزا جان خود را از دست می‌دهند. آیا کسی آن را می‌داند؟»

وی مدتی بعد و در سخنرانی در جمع خبرنگاران گفت که دموکرات‌ها به دنبال سیاسی کردن شیوع این ویروس هستند و گفت که قصد دارد در عید پاک (24 فروردین) شرایط را به حالت عادی برگرداند.

با بازگشت به بهار سال 2018، دولت ترامپ منحل کردن گروه مسئول برای مقابله و پاسخ به بیماری‌های همه‌گیر را آغاز کرد و با اخراج مسئولان این گروه،‌ آن را به طور کامل متلاشی کرد.

دولت آمریکا کاملا این موضوع را شفاف ساخت که با قطع بودجه مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها و همچنین دیگر مراکز درمانی عمومی، توانایی دولت فدرال برای مقابله با شیوع بالقوه بیماری‌های همه گیر را مختل کرد.

در اروپا، یکی از بی کفایت‌ترین کشورها در کنترل شیوع ویروس کرونا در انگلیس و دولت «بوریس جانسون» نخست وزیر این کشور پدیدار شد.

دولت جانسون هفته‌ها و هفته‌ها تحت این توهم به پیش رفت که این ویروس خطر زیادی برای این کشور ندارد.

دولت انگلیس با این توهم که ویروس کرونا را می‌توان با استفاده از استراتژی «ایمنی جمعی» کنترل کرد، به پیش رفت، توهمی که به بروز فاجعه در انگیس منجر شد.

بر اساس ایمنی جمعی، پس از آنکه عده زیادی از مردم به ویروس مبتلا شدند یک ایمنی جمعی در مقابل این ویروس پدیدار می‌شود.