ریاکاری نظامی آمریکا در منطقه ؛ مردم غرق در مشکلات ، تولیدکنندگان سلاح غرق در پول

ادامه فعالیت صنعت تسلیحاتی در زمانی که نظام بهداشت و درمان در وضعیت ناخوشایندی است و میلیون ها آمریکایی در حال غرق شدن در مشکلات اقتصادی هستند، اولویت های نظامی دولت و نفوذ سیاسی شرکت هایی که از آن سود می برند را به وضوح آشکار می کند.
جیمز گورتس، مشاور وزیر در بخش نیروی دریایی برای تحقیقات، توسعه و اکتساب، آوریل در کنفرانس تلفنی به خبرنگاران گفت که با تسریع در اعطای جوایز قرارداد در میانه بحران کووید 19 از حاشیه سود پیمانکاران دفاعی محافظت خواهد کرد: «در حالی که تامین کنندگان انفرادی و عملیات صنعتی درگیر شرایط محلی هستند، باید بدانند به محض اینکه آماده بازگشت به ظرفیت تولید باشند، کار برای انجام دارند.» او افزود هدف این است که این شرکت ها و کارکنان آنها بدانند که کار برای آنها وجود دارد و وام دهندگان نیز از این مساله آگاه باشند.
پاسخ وزارت دفاع آمریکا به بحران کووید 19 همین روحیه حمایت مالی برای محافظت از شرکت هایی مانند بوئینگ، ریتون و لاکهید مارتین بوده است. مقامات نظامی با کمک کنگره و گروه های لابی گری صنعت دفاعی به شدت تلاش کرده اند تا اطمینان یابند که سایت های تولید تانکر و موشک حتی در صورت وجود مخاطره بیماری کارکنان این سایت ها، باز خواهند ماند و به مدیران عامل و سهامداران سود خواهند رساند. این پشتیبانی صرفا از صنعتی صورت می گیرد که ظاهرا در میانه بحران کووید 19 «ضروری» تلقی می شود. اگرچه طبق اذعان پنتاگون، هدف ادامه کار طبق روال معمول یعنی حفظ توانایی نظامی آمریکاست.
ادامه فعالیت صنعت تسلیحاتی در زمانی که نظام بهداشت و درمان در وضعیت ناخوشایندی است و میلیون ها آمریکایی در حال غرق شدن در مشکلات اقتصادی هستند، اولویت های نظامی دولت و نفوذ سیاسی شرکت هایی که از آن سود می برند را به وضوح آشکار می کند. شیرین العظیمی، یک فعال و نویسنده و محقق ضد جنگ یمنی-آمریکایی، می نویسد: «حتی در زمان آسیب پذیری در داخل کشور، ما هنوز هم به توسعه ارتش و نمایش سلطه امپراطوری نظامی خود در سراسر جهان هستیم.»
قراردادهای شتاب یافته نیروی دریایی تنها رگ حیات صنعت تسلیحاتی نیست. وزارت دفاع در ماه مارس در یادداشت مربوط به پرداخت ها اعلام کرد شرکت هایی که با پنتاگون قرارداد دارند می توانند از مزایای نرخ افزایش پرداخت ها استفاده کنند که یعنی حدود 80 تا 90 درصد از هزینه های شرکت های بزرگ و 90 تا 95 درصد از هزینه های شرکت های کوچک تر پرداخت می شود؛ هدف از این تدابیر جاری کردن میلیون ها دلار به جیب شرکت های دفاعی است. این تغییر و تحولات بعضا به دلیل حمایت هیئتی از قانونگذاران کنگره صورت گرفت که با ارسال نامه ای به مارک اسپر، وزیر دفاع که خود لابی گر پیشین ریتون بوده، هر گونه اقدام لازم برای کسب اطمینان از تسریع پرداخت یا تعهدات جدید برای ایجاد ثبات در پایه های صنعت تسلیحاتی را خواستار شده بودند.

شاید در این میان بزرگترین جایزه را لاکهید مارتین دریافت کرده باشد که در توئیتر نوشت: «ما از وزارت دفاع که در میانه بحران کووید 19 با تسریع در پرداخت ها برای تجارت های کوچک به یک الگو تبدیل شد، تشکر می کنیم و در حمایت از مردان و زنان نظامی ایالات متحده همین کار را در رابطه با شرکای خود در زنجیره تامین انجام خواهیم داد.» لاکهید مارتین تولیدکننده بمب هایی است که ائتلاف آمریکایی-سعودی 9 اوت 2018 برای حمله به اتوبوس مدرسه ای در شمال یمن از آن استفاده کردند؛ حمله ای که به کشته شدن 40 کودک 6 تا 11 ساله و زخمی شدن 79 نفر دیگر انجامید. با ادامه تزریق پول به این شرکت، حملات هوایی ائتلاف آمریکا-عربستان در یمن هم ادامه یافته و این در حالی است که سازمان ملل متحده در پی بحران جهانی شیوع کرونا از همه طرفین درگیر در درگیری های سراسر جهان خواسته آتش بس اعلام کنند. عظیمی نوشته: «ظاهرا اینکه بزرگ ترین بحران بشردوستانه در جهان را ایجاد کرده ایم، کافی نبوده؛ اگر کووید 19 در یمن شایع شود، فاجعه به بار خواهد آمد. ظاهرا همه چیز می تواند متوقف شود غیر از جنگ!»

کاری پترسون اسمیت، یکی از اعضای موسسه مطالعات سیاسی، می گوید: «با توجه به شرایط کنونی سیستم بهداشت و درمان در ایالات متحده، این سیستم دیر یا زود فرو می پاشد. این بخش از اقتصاد به کل در چند هفته آینده سقوط خواهد کرد، و با این حال، دولت به نظامی سازی اولویت می دهد.» او می افزاید، این مساله که تولیدکنندگان اسلحه هنوز مشغول تجارت هستند، نشان دهنده یک روند گسترده تر در سیاست گذاری است: «استدلال من این است که ایالات متحده در قیاس با یک ماه پیش در وضعیت تهاجمی تری قرار دارد. تحریم ها علیه ایران را افزایش داده و در حالی که چند ماه پیش ناوهای هواپیمابر خود را از پایگاه های نزدیکی ایران دور کرده بود، اکنون مجددا دو ناو هواپیمابر در منطقه مستقر کرده است. آمریکا همچنین کشتی هایی به کارائیب اعزام کرده تا رویکرد تهاجمی تری در قبال ونزوئلا اتخاذ کند. و کمک های بشردوستانه به یمن را نیز کاهش داده است.» او ادامه داد: «اولویت دادن به ساخت اسلحه بخشی از اولویت دادن به رویکرد نظامی است. بندی ارتش به طور کلی است. در داخل کشور چندان به نظامی گرایی توجه نمی شود و اکنون در میانه بحران کرونا، صحبت ها درباره اقدامات ایالات متحده در خارج از کشور کمتر هم شده است.»

اگرچه لازم است تجاوز آمریکا به دلیل آسیب رسانی مستقیم آن به غیرنظامیان، بمب گذاری ها، تحریم ها و ارعاب، مورد انتقاد قرار بگیرد، اما در شرایط کنونی و با توجه به آسیب پذیری جهانی در برابر شیوع کووید 19 باید به طور جدی با آن برخورد شود. همان مدیران عاملی که پیش از یک همه گیری جهانی از جنگ سود می بردند، اکنون هم با اصرار بر اینکه صنعت آنها هرگز نباید متوقف شود، پول به جیب می زنند و این در حالی است که اسلحه های آنها بسیاری از مناطق جهان را در برابر کووید 19 آسیب پذیرتر می سازد.

منبع: در این زمان ها (این دیز تایمز) / تحریریه دیپلماسی ایرانی 34