احمدی نژاد خودش می آید یا جانشین می‌آورد؟

محمود احمدی نژاد از «مرگ سیاسی» می ترسد، این را در همه سالهای دور بودنش از پاستور به اثبات رسانده است، چه آن روزها که یاران غارش بقایی و مشایی در کنارش بودند و مثلث جنجال آفرین بودند، چه این روزها که تنها شده است و بازهم در تکاپو برای زنده نگه داشتن نام خود در فضای سیاست و رسانه است، هم چمدان سفر می بندند و از شهری به شهر دیگر می رود، هم دست به قلم است و گاه و بیگاه نامه هایی می نویسد چه ترامپ مخاطبش باشد چه ...

هرچه هست احمدی نژاد میل به حذف شدن از سیاست ندارد، حتی اگر بداند چندان حامی سیاسی ندارد و رفقا و یاران دیروزش حالا در صف منتقدانش ایستاده اند. اما سوال این روزها این است که «ترس از حذف نشدن آیا او را به وادی انتخابات ۱۴۰۰ خواهند کشاند؟»

احمدی نژاد کاندیدای ۱۴۰۰ می شود، این را نه فقط در حد احتمال که برخی با قطعیت و جدیت مطرح می کنند و تحلیل شان از تحرکات این روزهای احمدی نژاد و زمزمه هایی که از گوشه و کنار به ذهن شان می رسد آن است که مرد رفته از پاستور اینبار هم کاندیدای ریاست جمهوری خواهد شد.

این طیف براین اعتقادند که احمدی نژاد حتی با علم به اینکه اینبار هم ردصلاحیت خواهد شد بازهم پا پس نخواهد کشید و وارد گود خواهد شد چرا که برای او تنها کاندیدا شدن اهمیت ندارد او در تلاش برای زنده نگه داشتن نام خود و به تهییج در آوردن آن بخش از بدنه جامعه است که هنوز در بین آنها رأیی دارد.

از سوی دیگر احمدی نژاد و اطرافیانش بر این تصور هستند که حضورش در انتخابات فضای مشارکتی انتخابات را بیشتر خواهد کرد و برهمین اساس تصور می کنند شورای نگهبان بعد از ۴ سال تن به تایید صلاحیت او خواهد داد، ادعایی که اما و اگرهای زیادی نسبت به آن وجود دارد و حتی با پذیرش اینکه احمدی نژاد بدنه رای قابل تاملی دارد اما مخالفان او و سیاست هایش در دوره ریاست جمهوری نیز کم نیستند. همانها که بازگشت او به سیاست و ریاست جمهوری را یک خطر می دانند نه فرصت. از سوی دیگر تایید صلاحیت احمدی نژاد از سوی شورای نگهبان اگرچه قابل پیش بینی نیست اما در صورت وقوع بدون شک این شورا با حواشی زیادی همراه خواهد کرد و به مانند آنچه یک فعال سیاسی اصولگرا می گوید مصداق «از چاله به چاه افتادن است.»

با این وجود برخی خبرها نیز حکایت از آن دارد که احمدی نژاد لابی ها و رایزنی ها با شوری نگهبان را زودهنگام آغاز کرده است امری که بعید به نظر می رسد نتیجه ای برای او به دنبال داشته باشد.

احمدی نژاد نمی آید اما کاندیدا می فرستد، این دومین سناریویی است که این روزها مطرح می شود، او سال ۹۶ هم با اینکه تصور می شد بعد از نهی رهبری از کاندیداتوری، دیگر وارد میدان نخواهد شد در اقدامی عجیب نه تنها خودش کاندیدا شد بلکه بقایی را هم همراه خود به وزارت کشور برد و هر دو کاندیدای ریاست جمهوری شدند.

اقدامی که نتیجه ای جز ردصلاحیت برای او نداشت. اما اینبار اگر قرار باشد همان استراتژی را دنبال کند ولی خودش وارد گود نشود چه کسانی را راهی خواهد کرد؟ نگاهی به اندک افراد باقیمانده در کنار احمدی ژاد حکایت از آن دارد اگر او نخواهد به سبک ۹۶ پشت چهره های جنجالی قرار گیرد تنها دو چهره هستندکه شانسی برای تایید صلاحیت شدن دارند، غلامحسین الهام و ثمره هاشمی. دو چهره ای که این روزها دور و نزدیک هنوز در کنار او باقیمانده اند و آنقدر حاشیه ساز حرکت نکرده‌اند.

احمدی نژاد آنقدر هوش سیاسی دارد که بداند احتمال تایید صلاحیت شدنش از سوی شورای نگهبان یک احتمال غریب و دور است، با این وجود او برای زنده نگه داشتن خود در سیاست و رها شدن از کابوس مرگ سیاسی ناچار است خود را با جنجال و هیاهو در فضای سیاست نگه دارد.

او در این مدت تلاش کرده است با مواضعی اپوزیسیون گونه نگاه ها را به سمت خود خیره نگه دارد اما گویا به این نتیجه رسیده است حضورش در سیاست آنهم وقتی هیچ جریان سیاسی را در کنار خود ندارد تنها وابسته به آن است که بر کرسی قدرتی تکیه بزند، این کرسی قدرت برای او چیزی جز صندلی شماره یک پاستور نیست اما رویای بازگشت دوباره به پاستور هم رویایی دور و دراز و دست نیافتنی برای او به نظر می رسد و گویی دوران احمدی نژاد، دورانی پایان یافته شده است. شاید از همین روست که هر چند وقت یکبار تحرکاتش را اوج می بخشد و اطرافیانش هم زمزمه کاندیداتوری او را مطرح می کنند تا اینگونه او را از کابوس فراموش شده رها بخشند.