بهانه گرانی را چه کسی به دست "سیاه‌نمایان" داد؟

مشرق:‌ با بررسی قیمت محصولات و کالاهایی مانند خودرو، ارز، طلا و  مسکن از سال 97 نسبت به سال جاری متوجه می شویم که در خوش بینانه‌ترین حالت نرخ بیشتر محصولات بیش از 100 درصد افزایش یافته اما در نقطه مقابل افزایش حقوق کارگران و کارمندان متناسب با این گرانی ها همواره از نکاتی است که جای تأمل دارد. امروز و در پی کاهش عجیب ارزش پول ملی، مردم نگران آب رفتن روزانه دارایی‌های ریالی‌شان و کاهش روزافزون توان خرید خود هستند.

ایلنا در ادامه به نقل از مهرزاد مؤیدی، عضو شورایعالی کار نیز می‌نویسد: در صورتی‌که حقوق کارگران متناسب با نرخ تورم افزایش پیدا نکند بی شک در آینده‌ای نه چندان دور با بحران سو تغذیه مواجه خواهند شد. 

*ما هیچ قضاوتی نسبت به این مفاهیم نداریم و به مشکلات افزون‌شده کارگران و مستمرّی بگیران عزیز کشورمان در اثر گرانی‌های اخیر دولت آقای روحانی نیز کاملا آگاهیم.

اما در اقتفای این نوشته‌های خبرگزاری ایلنا، دانستن این پیوست برای مخاطبان محترم ضروریست که همین خبرگزاری در سال 97 (که در بالا از کمتر بودن مشکلات اقتصادی در آن زمان می‌گوید) نیز به نقل از یک فعال کارگری، مدعی گرسنگی اسفناک مردم شده و از این گفته بود که "شاخص‌های مهم اقتصادی ایران منفی است و مردم در سطل‌های آشغال به دنبال غذا می‌گردند. "

(مشرق همان روزها در اشاره به این سیاه‌نمایی آشکار گزارشی را با عنوان "اوگاندا نمایی از ایران توسط عناصر دسته‌چندم جریان خاص" منتشر کرد)

اکنون سؤال اینجاست که چنین افراد و تریبون‌هایی که 2 سال قبل و در حالی که مشکلات اقتصادی مردم بسیار تا بسیار کمتر از امروز بود با چه انگیزه‌ای دست به عجیب‌ترین سیاه‌نمایی‌های ممکن از وضعیت مردم و اقتصاد می‌زدند و هیچ تکّه‌ای از مثبتات اقتصادی کشور را نمی‌گفتند!؟

و دو دیگر سؤال اینکه با توجه به این سابقه پر تناقض؛ آیا حرف‌های فعلی آنها درباره مشکلات اقتصادی از روی دلسوزی است یا نیّت دیگری را دنبال می‌کند!؟

برخی محافل تحلیلی معتقدند این افراد و تریبون‌ها نه از 2 سال قبل که از 10 سال قبل با کلید زدن "پروژه سیاه‌نمایی" از اوضاع کشور و تشویق به رأی دادن به گزینه‌های ناکارآمدی که مشخص بود برای مردم و کشور مشکل ایجاد می‌کنند؛ قصد ایجاد "فتنه اقتصادی" را داشته‌اند و مویه‌های فعلی آنها برای مشکلات اقتصادی مردم نیز نه مویه‌هایی برای اصلاح امور یا دلسوزی که شیون کردنی تشویق‌آمیز برای اعتراض خیابانی علیه نظام اسلامی است.

قضاوت درباره تناقض عجیب اظهارات فوق را به عهده مخاطبان محترم وامی‌گذاریم...