کیهان : از پشت خنجر می زنند نمی بینید؟

روزنامه شرق ضمن مصاحبه با ابوالقاسم دلفی نوشت: دلفی بین سال 96 و 97 سفیر جمهوری اسلامی ایران در فرانسه بود؛ اما با درخواست بازنشستگی، عطای سفارت را به لقایش بخشید. پیش از انتصاب به سفارت، مدیرکل اروپا بود و پیش‌تر یعنی سال 79 تا 84 نیز سفیر ایران در بروکسل بوده است. او دقیقا در سال‌هایی که مذاکرات هسته‌ای در دولت حسن روحانی شدت گرفت، در ارتباط با کشورهای اروپایی بوده و آن زمان را که فصل میوه‌چینی ارتباط با اروپا بود، خوب به یاد دارد.

دلفی به شرق گفته است: اروپایی‌ها در تدوین و آماده‌سازی برجام می‌توانستند بهتر از اینکه اتفاق افتاد، عمل کنند و همه اداره مذاکرات و تدوین موافقت‌نامه هسته‌ای ایران و گروه 5+1 را برعهده آمریکایی‌ها قرار ندهند. همان‌طور که همه مطلع هستند، تقریبا مذاکره‌کننده اصلی برجام، ایران و آمریکا بود و آنچه بین ایران و آمریکا در موضوع هسته‌ای مورد توافق قرار می‌گرفت، بقیه هم با آن توافق و تبعیت می‌کردند. بعضی وقت‌ها فرانسوی‌ها مخالفت‌هایی را ابراز می‌کردند که درکش برای ما شاید مقداری سخت بود و از این موضع فرانسوی‌ها ناراحت می‌شدیم؛ ولی به هر حال اگر اروپایی‌ها و فرانسوی‌ها در تدوین برجام دخالت بیشتری می‌کردند و ملاحظاتی را که امروز باعث ناتوانی آنها در اجرای تعهدات‌شان است، برطرف می‌کردند، شاید برجام امروز با این مشکل مواجه نمی‌شد.

وی ادامه می‌دهد: اروپایی‌ها برخی تلاش‌ها را برای ایجاد کانال‌های مالی هرچند بسیار اندک به عمل آوردند که جوابگوی مسئولیت‌ها و تعهدات آنها نیست؛ ولی ما به عنوان کشوری که تحت فشارهای حداکثری آمریکایی‌ها برای شکست دادن مقاومت مردم ایران قرار داریم، نباید از هیچ فرصت اندکی، از هیچ پنجره کوچکی که به رویمان باز باشد، صرف‌نظر کنیم.

یادآور می‌شود مذاکرات و توافقات سال 82 تا 84 تیم آقای روحانی، جزو خاطرات تلخ کشور ماست که طرف اروپایی با وعده حل مسئله ظرف 6 ماه خواستار تعلیق کوتاه‌مدت برنامه‌ هسته‌ای ایران شد اما پس از دو سال و نیم سر دواندن مدعی شد بهترین تضمینی که ایران می‌تواند بدهد، توقف دائمی برنامه‌ هسته‌ای‌اش هست. با این وصف تعبیر روزنامه شرق مبتنی بر اینکه آن زمان «فصل میوه‌چینی ارتباط با اروپا بود»، مضحک به نظر می‌رسد. مخصوصاً اینکه با تصمیم خود آقای روحانی در دولت اصلاحات، تمام تعلیق‌های هسته‌ای به خاطر فریبکاری و بدعهدی اروپا شکسته شد.

نکته بعدی درباره اظهارات سفیر سابق ایران در فرانسه است؛ مبنی بر اینکه از پنجره‌های کوچک درباره رابطه با اروپا صرف‌نظر نکنیم(!) اروپایی‌ها به تعبیر آقای ظریف یازده تعهد خود را زیر پا گذاشتند و حاضر نشدند طبق تعهد، در مقابل تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی بایستند. پس از آن وعده کانال SPV و سپس INSTEX را دادند که مدل تحقیرآمیز مبادله نفت در برابر غذا و دارو بود؛ اما به همین وعده هم عمل نکردند بلکه از ایران طلبکاری هم نمودند. با این شرایط، آقای دلفی دقیقا از کدام پنجره حرف می‌زند؟!

به همان چند کارتن دارو که سفیر سوئیس به‌عنوان معامله نشان داد؟! چرا عده‌ای اصرار دارند از پشت خنجر زدن اروپا را پنجره دوستی ببینند؟