روزنامه دولتی ایران : حسن روحانی را تهدید به اعدام کرده‌اند

روزنامه ایران:  نزدیک به 5 ماه از آغاز به کار مجلس اصولگرای یازدهم می‌گذرد. نمایندگانی که با هزار وعده و وعید و شعار معیشتی پای به ساختمان بهارستان گذاشته بودند حالا با این واقعیت روبه‌رو هستند که در راستای تحقق آن وعده‌های اقتصادی خود کارنامه قابل قبولی برای عرضه به مردم ندارند. از این‌روست که در نبود یک برنامه منسجم و راهبردی برای برون‌رفت از وضعیت فعلی یا کمک به دولت، هر یک از نمایندگان برای توجیه این دست‌های خالی مسیر جداگانه‌ای را در پیش گرفته‌اند. یکی فرصت را معتنم شمرده تا با موج‌سواری روی گرفتاری‌های مردم سفرهای زودهنگام انتخاباتی معطوف به ریاست جمهوری 1400 را کلید بزند و برخی دیگر با چشم‌پوشی از وعده‌های اقتصادی در تدارک تغییر قانون انتخابات باشند و برخی هم در فکر تدوین طرح‌هایی برای محدود کردن فضای مجازی و... باشند. اینها هم اما گویا برای سر پوش گذاشتن به نداشته‌های مجلس اصولگرا کافی نیست و گویا حربه و بهانه قوی‌تری نیاز است برای توجیه. این‌گونه است که دولت و رئیس آن بر خلاف توصیه‌های رهبر معظم انقلاب در سیبل اهداف حملات قرار می‌گیرند بدون هیچ توضیحی درباره آن‌که این موج توهین‌ها و تهدیدها قرار است کدام مشکل بر زمین مانده مردم را حل کند. این موج البته از همان روزهای ابتدای آغاز به کار مجلس شروع شده بود، آنجا که عده‌ای از منتخبان تازه کار، مدعی استیضاح رئیس جمهوری شدند و همزمان در جلسه‌ای که وزیر امور خارجه برای ارائه گزارش برنامه‌های این وزارتخانه میهمان آنها بود، هر نسبت و اتهام ناروایی که دم دستشان بود روانه محمد جواد ظریف کردند.

رهبر معظم انقلاب اما در دیدار مجازی نمایندگان با ایشان، به صراحت هم با رفتار برخی نمایندگان در بیان توهین‌آمیز انتقادات مخالفت کردند و هم استیضاح رئیس دولت را خلاف مصالح کشور دانستند.

توصیه‌های رهبری به مجلس این نوید را می‌داد که در شرایط مواجهه سخت مدیریت کشور با تحریم و کرونا حداقل قوای سه گانه روند‌های تخریبی و اصطکاک‌آمیز را کنار بگذارند و هم‌افزایی و همکاری ملی را پیشه کار خود کنند. در همین چارچوب بود که حسن روحانی رئیس جمهوری هم اعلام کرد که دولتش هیچ قصدی برای ورود به مسائل حاشیه‌ای ندارد و در فاصله باقی مانده تا پایان عمر یکساله خود آنچه در اولویت است کار است و کار.

این امیدواری‌ها البته دیری نپایید. مجلسی‌ها به وزیر پیشنهادی دولت برای وزارت صمت (مدرس خیابانی) رأی اعتماد ندادند. در ادامه موج توهین‌ها به دولت شروع شد و این بار با عبور از وزرا به شخص رئیس جمهوری رسید. این‌گونه بود که پروپاگاندای حضور در میان مردم به نام نظارت میدانی و بدون توجه به رعایت پروتکل‌های بهداشتی به میدان آمد و حسن روحانی را هدف حملات و توهین‌ها قرار داد. اردشیر مطهری نماینده گرمسار و آرادان و همشهری محمود احمدی‌نژاد در جلسه رأی اعتماد به علیرضا رزم حسینی، وزیر پیشنهادی صمت ابایی از لعن و نفرین رئیس جمهوری از پشت تریبون مجلس نکرد و البته قابل تأمل‌تر اینکه هیچ تذکری هم از سوی هیأت رئیسه مجلس نگرفت.

تکمیل کننده این نوع ادبیات، علی اصغر عنابستانی نماینده سبزوار در مجلس بود که او هم همانند اردشیر مطهری پیوندی با احمدی‌نژاد داشت. رئیس ستاد انتخاباتی احمدی‌نژاد در استان خراسان رضوی که بعدها به مسئولیت فرمانداری و استانداری رسید، در ئوئیتی پا را در ناسزاگویی به رئیس جمهوری فراتر گذاشت و

«اف بر تو» را حواله روحانی کرد.

قطعه دیگری از این پازل توهین و افترا را علیرضا نظری نماینده خمین در مجلس تکمیل کرد. آنجا که در گفت‌و‌گویی با خبرگزاری فارس مدعی شد ۱۰۰ میلیارد تومان برای ساختمان دانشکده‌ای در دانشگاه شهید بهشتی که «دختر حسن روحانی» قرار بود در آن عضو هیأت علمی شود، از اعتبارات کرونا تخصیص یافته است. حال آن‌که توضیحات دانشگاه شهید بهشتی و سخنگوی دولت و رئیس دفتر رئیس جمهوری معلوم کرد که این ادعا هم دروغی بیش نبوده است.

حالا اما ارزیابی اتاق فکر‌های انتخاباتی تندروها به این نتیجه رسیده که موج توهین و تخریب آورده مورد نظر را برای آنها در پی نداشته و کمپین انتخاباتی 1400 جسارت بیشتری باید به خرج دهد. در این مرحله دیگر گویا کاری از دست نمایندگان تازه وارد و ناشناخته بر نمی‌آید و باید چهره‌های مشهور‌تر و شناخته شده‌تر به تندروی وارد میدان شوند. این‌گونه است که پای مجتبی ذوالنوری نماینده قم و رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی به میان کشیده می‌شود. آن هم نه با انتقاد و تخریب بلکه با تهدید روحانی! او در حساب توئیتری خود نوشت: «جناب روحانی اگر برای توجیه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاویه را خواست اکثر مردم از امام ذکر می‌کنید! امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمی‌شوند؛ با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.» موج توهین و تخریب حالا تبدیل به تهدید و اعدام شده است آن هم از سوی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس. اما به چه بهانه یا جرمی؟ یک اظهار‌نظر رئیس جمهوری درباره امام حسن(ع) که حتی نتیجه‌گیری خاصی هم از سوی روحانی در پی نداشت. روحانی چهارشنبه در جلسه هیأت دولت گفته بود: «امام مجتبی به ما می‌آموزد که مرد جنگ باشیم به روز جنگ، و مرد صلح باشیم به روز صلح. اگر در روز صلح، جنگیدیم و در روز جنگ، صلح کردیم، هر دو خطا و اشتباه است. بموقع باید بایستیم و بجنگیم و بموقع باید صلح کنیم.» دلواپسان اما تفسیر و تعبیر خود را از این سخنان داشتند و نگران شدند که مبادا مذاکره و گفت‌و‌گویی با امریکا در میان باشد. حال آنکه رئیس جمهوری و وزیر خارجه در پاسخ به تمایل رئیس جمهوری امریکا برای مذاکره بارها تأکید کرده‌اند که گفت‌و‌گو با امریکا در شرایط فعلی و تا زمانی که امریکا از راه اشتباه خود بازنگردد، میسر نیست.

در واکنش به این تهدید علی مطهری نماینده پیشین مجلس در توئیتر نوشته است: «من مذاکره با امریکا را در شرایط فعلی به صلاح کشور نمی‌دانم اما معتقدم اظهارنظر هر ایرانی خصوصاً رئیس جمهوری در این مورد باید آزاد باشد و نباید موجب توهین و تهدید شود. اینکه مقام رهبری مخالف مذاکره هستند مانع اظهارنظر دیگران نیست.»

مهدی نصیری از چهره های فرهنگی با سابقه و دین پژوه هم در واکنشی اعتراضی به توئیت ذوالنوری در توئیتر نوشت: « گام اول انقلاب را با شعار آزادی همه گروه ها و جناح‌ها و احزاب آغاز کرده بودیم، به اینجا رسیدیم. اکنون در طلیعه گام دوم با تهدید به اعدام به کجا خواهیم رسید؟»

«حسام‌الدین آشنا»، مشاور رئیس جمهوری هم روز پنجشنبه در واکنش به توهین‌ها به رئیس جمهوری در حساب کاربری خود در توئیتر نوشت: «فحاشی انسان را نه دانشمندتر می‌کند و نه نورانی‌تر.» معصومه ابتکار، معاون زنان و خانواده رئیس جمهوری هم در همین باره نوشت: «صلح بهتر است. قرآن کریم صلح را از خانواده خواسته... و‌الصلح خیر... پیامبر اکرم همواره از صلح استقبال کردند امام حسن(ع) با حسن خلق مرام صلح را بر پا کرد امام حسین(ع) را وادار به جنگ کردند امام رضا (ع) هم خواستار صلح شد حالا همین مطالب را رئیس جمهوری گفته! چرا اینقدر بر آشفتید؟» مسأله در همین سؤالی است که معصومه ابتکار پرسیده است. چرا برآشفته شدند؟ این برآشفتگی و حاشیه‌سازی در کشور کدام مسأله و مشکل اقتصادی مردم را قرار است رفع کند؟ و البته سؤال اساسی‌تر آیا تندروها از هر‌گونه برنامه و طرحی که منجر به رفع مشکلات در عمر یک‌ساله دولت روحانی شود همراهی می‌کنند؟ یا صلاح اتاق فکرهای انتخاباتی در بدتر شدن اوضاع و دست برتر آنها برای حمله بیشتر به دولت و حواله دادن همه مشکلات به دولتی است که در حکم آفتاب لب بام است؟ گرفتاری و مشکلات مردم و ایستادن در کنار مردم آیا یک دغدغه ملی و مردمی است یا ابزاری برای سرپوش گذاشتن به نداشته‌ها و بی‌برنامگی‌های جریان مخالف و دستان خالی مجلس؟