دوش پرتاب‌های قاتل پهپاد‌؛ کابوسی که ایران رو کرده است

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ایران به عنوان یکی از کشور‌های مادر در حوزه ساخت و ارتقای محصولات و تجهیزات دفاعی خود به عنوان یک کشور بومی و خودکفا در سطح جهان است، به نحوی که از آغاز تحریم‌ها، متخصصان و دانشمندان ایرانی توانستند با یک عزم جهادی و تلاش بی وقفه شبانه روزی آنچه مورد نیاز ارتش و سپاه بود را به نحوی طراحی کرده و بسازند که متخصصان و کارشناسان مسائل نظامی جهان از این کار متعجب بمانند.  

ایران در دوران دفاع مقدس تحت شدیدترین تحریم‌های تسلیحاتی قرار داشت. در وصف این وضع باید به این نکته اشاره کرد که ایران یک محموله سیم خاردار را از یکی از کشور‌های بلوک شرق خریداری کرده بود و شوروی در راه رسیدن آن محموله به ایران سنگ اندازی کرد. این یعنی بسیج شدن تمام کشور‌های قدرتمند و استکباری جهان علیه جمهوری اسلامی ایران و انقلاب مردم ایران که مردم کشورمان در آن  هدفی جز قطع وابستگی نداشتند.

انقلاب اسلامی که پیروز شد چندی نگذشته بود که رژیم بعث با پشتوانه حمایت‌های استکبار جهانی و کسانی که چشم دیدن استقلال و عدم وابستگی کشورمان را نداشتند شعله جنگی را برافروختند که هشت سال تمام کشور و مردم ایران را در خود سوزاند. شعله این آتش برخی اوقات به قدری تند می‌شد که علاوه بر رزمندگان حاضر در صحنه نبرد، مردم عادی را هم می‌سوزاند. رهبر انقلاب که در آن روزها در حوزه  نظامی فعال بودند و به عنوان مشاور نظامی حضرت امام خمینی (ره) نیز فعالیت می کردند از طریق صحبت با متخصصان و نظامیان کشورمان که نمی‌توانستند این اتفاقات را تحمل کنند مرکزی را تاسیس کردند به نام جهاد خودکفایی که وظیفه ایجاد طرح‌های ابتکاری و ساخت دستاورد‌های جدید را برعهده داشت.  

امیر سرتیپ عبدالکریم بنی طرفی رئیس اسبق سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع و رئیس اسبق جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش درباره نحوه رسیدن به خودکفایی در یک بخش از این نیرو می‌گوید: زمانی که من در نیروی هوایی بودم هنوز پدافند بخشی از نیروی هوایی بود و از آن جدا نشده بود. یکی از بخش‌هایی که ما در آن نیاز داشتیم که به خودکفایی برسیم ساخت یک لامپ در داخل ساختار فنی موشک‌های هاوک بود که هر گاه این بخش به عنوان یک بخش راهبردی خراب می‌شد آن سامانه از عملیاتی بودن خارج می‌شد. به همین دلیل من و متخصصان نهاجا به سراغ آن سامانه رفتیم و مشاهده کردیم که به ظاهر یک لامپ است، ولی در باطن یک بخش بسیار اصلی بود. امروز آن قطعه به وفور و در تعداد بسیار بالا به صورت خودکفا تامین می‌شود.  

چندی گذشت و جنگ به پایان رسید. این مراکز با تجربیات دفاع مقدس به مجموعه‌های قدرتمندی تبدیل شده بودند و در سال‌های پس از جنگ ارتباط خود را با وزارت دفاع محکم‌تر کردند. همین مجموعه‌ها باز هم به سراغ طرح‌های ابتکاری رفتند و محصولات جدیدی را طراحی کرده و ساختند. یکی از این تجهیزات که مشابه های خارجی آن در نبردهای زمینی در کشورهای مختلف و برخی کشورهای منطقه مورد استفاده بود سلاح های دوش پرتاب بود. 

سلاح‌های دوش پرتاب استینگر و استرلا به عنوان تسلیحاتی کاربردی و موفق در حوزه نبرد‌های زمینی نقش مهمی در این حوزه داشتند. نخستین استفاده از موشک‌های استینگر در نبرد فالکلند انجام شد و پس از آن نیز در نبرد مجاهدین افغان علیه شوروی در افغانستان کاربرد خوب خود را نشان داد. این موشک‌ها بر روی بالگرد‌های آمریکایی نیز نصب شده و به صورت عملیاتی کاربرد دارد.  

دوش پرتاب استرلا دیگر سلاح دوش پرتابی بود که همزمان با خدمت در ارتش آمریکا وارد سازمان رزم نیرو‌های زمینی ارتش سرخ شوروی شد. این سلاح نیز ویژگی‌های مشابهی با استینگر داشت و مدل طراحی آن پایه‌ای برای طراحی دوش پرتاب‌های جدیدتر در شوروی شد.

طبق اطلاع برخی از منابع در داخل کشورمان دوش پرتاب های استینگر وارد ایران شده بودند و ایران در سال های پس از جنگ تحمیلی به سراغ مهندسی معکوس و ساخت آنان رفت. یکی از معروف ترین دوش پرتاب های بومی ساخت کشورمان خانواده دوش پرتاب های میثاق بودند که در سه نسل طراحی و ساخته شدند. 

اولین نسل از دوش پرتاب میثاق با نام میثاق ۱ نخستین تجربه ایران در ساخت دوش پرتاب بومی است. این دوش  پرتاب  با طول یک متر و نیم و جرم ۱۷ کیلوگرمی خود می‌تواند انواع اهداف پرواز با نهایت سقف پروازی ۴ هزار متری  را تا برد ۵ هزار متر ساقط کند. موشک دوش پرتاب میثاق ۱ در هنگام حضور در نبرد‌های زمینی می‌تواند به بیشینه سرعت ۶۰۰ متر بر ثانیه دست پیداکند.  

یکی از ویژگی‌های سامانه دوش پرتاب میثاق ۱ استفاده از جستجوگر‌های مادون قرمز و سامانه هدایت خودکار است که آن را به یک سامانه FIRE & FORGET تبدیل می‌کند و کاربر پس از شلیک ‌می‌تواند به سرعت از منطقه عملیات خارج شود.

سامانه دوش پرتاب میثاق ۲ نسل دوم از خانواده دوش پرتاب‌های ایرانی است که ۱۷ بهمن‌ماه سال ۸۴ با حضور سردار محمدنجار وزیر اسبق دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح رونمایی شد. متخصصان دفاعی کشورمان در طراحی آن نکات جدیدی درنظر گرفتند. این سامانه دوش پرتاب در بسیاری از ویژگی‌ها مانند ارتفاع درگیری به نسل اول خود شباهت داشت. اما تغییرات شاخصی همچون در افزایش سرعت شلیک در آن ایجاد شد و سرعت از ۶۰۰ متر بر ثانیه در نسل اول میثاق به ۸۵۰ متر بر ثانیه در میثاق ۲ رسیده است. وزن موشک میتاق ۲ در حدود ۱۲ کیلوگرم است که از این مقدار بیش از ۱ کیلوگرم آن به کلاهک موشک اختصاص دارد.  

سامانه میتاق ۲ در رده خود یک سامانه واکنش سریع نیز به شمار می‌رود که پس از رویت هدف مشخص ظرف مدت ۵ ثانیه شلیک شده و هدف را مورد اصابت قرار می‌دهد.

سامانه دوش پرتاب میثاق ۳ آخرین نسل از دوش پرتاب‌های خانواده میثاق است که ۱۸ بهمن ماه سال ۱۳۹۵ با حضور سردار دهقان و جمعی از فرماندهان نظامی و به همراه چند دستاورد دیگر رونمایی و به نیرو‌های مسلح تحویل شد.  برد این سامانه در حدود ۵ هزار متر یعنی مانند همان سامانه میثاق ۱ است و بیشینه ارتفاع عملیاتی آن در حدود ۴ هزار متر تخمین زده می‌شود.  

یکی از ویژگی‌های شاخص این سامانه استفاده از کلاهک HIGH EXPLOSIVE یا شدید الاتفجار در موشک‌های خود است تا در هنگام درگیری بتواند آسیب بیشتری را به هدف وارد کند.   در مجموع از نظر ویژگی‌های فنی، این سامانه دوش پرتاب با دیگر سامانه‌ها تفاوتی ندارد به غیر از یک مورد و آن هم استفاده از فیوز جدید است. روش کار فیوز به کار رفته در موشک این سامانه بسیار پیشرفته است و پس از پرتاب موشک به سوی هدف از طریق یک منبع که لیرز ایجاد می‌کند به سوی هدف حرکت کرده و با استفاده از بازتاب حاصل از تابش لیزر در هنگام نزدیک شدن موشک به هدف منفجر می‌شود.

پایگاه خبری ARMY RECOGNITION در گزارشی ویژگی های سامانه دوش پرتاب میثاق ۱ را تحلیل و بررسی کرده و آن را از نظر فنی با نمونه‌های مشابه خود در جهان مقایسه کرده است.