گزینه‌های کارگزاران برای ۱۴۰۰؛ از نامی که شروع یک اختلاف شد تا اتفاقی که دور از ذهن نیست

از مدت‌ها پیش اختلافشان شروع شده بود؛ از همان روزهایی که نام علی لاریجانی به عنوان گزینه اصلی حزب کارگزاران  بر زبان‌ها آمد؛ حالا روز به روز بیشتر به انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نزدیک می‌شویم و زمزمه‌های اختلاف درونی اعضای این حزب هم بیشتر به گوش می‌رسد.

نامی که شروع یک اختلاف شد 

برای مثال سال  ۹۸ محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی گفته بود: «درباره آقای لاریجانی باید این را در نظر داشت که شرایط او نسبت به سال ۸۴ در کل فرق کرده است؛ به ‌هر حال تجربه سه دوره ریاست مجلس کافی است تا او به‌عنوان یکی از نامزد‌های اصلی و شاخص انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ مطرح شود».

یدالله طاهرنژاد عضو دیگر شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی هم در این باره گفته بود: «اگر به این نتیجه برسیم که امور زندگی و معیشت مردم با حمایت ما از آقای لاریجانی بهتر می‌شود، احتمال دارد که اصلاح‌طلبان از آقای علی لاریجانی حمایت کنند. هر کس بتواند کشور را به درستی اداره کند، ما مخلص او هستیم». 

غلامحسین کرباسچی  دبیرکل حزب اصلاح طلب کارگزاران هم تلویحا حضور لاریجانی را به عنوان نامزد اصلاحات محتمل دانست و در پاسخ به حمایت اصلاحات از فردی همچون لاریجانی گفت: «من فکر می‌کنم باید از هر کسی که در جهت توسعه توانایی بیشتری دارد، کمک گرفت.»

اما خب این نظر تمام اعضای حزب کارگزاران نبود و بسیاری هم نظر دیگری داشتند. برای مثال علی محمد نمازی عضو شورای مرکزی این حزب در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفته بود: به هیچ وجه چنین امری امکان ندارد؛ در جلسات شورای مرکزی  حتی یک نفر هم نامی از لاریجانی نبرده، البته ممکن است این نظر شخصی آقای کرباسچی باشد؛ اما حزب کارگزاران فعلا منتظر است که ببنید تکلیف شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان چه خواهد شد.

همچنین جهانبخش خانجانی هم در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفته بود: من در یک مصاحبه‌ای هم نقد کرده و  هم گفتم که شاید بالغ بر ۱۰ اصلاح طلب برجسته در کشور داریم که می‌توانند گزینه ریاست جمهوری باشند، پس در چنین شرایطی باید در زمان خودش به این موضوع پرداخته شود و فعلا صحبت از این موضوع کمی پیش داوری است. پس از این صحبت‌ها تقریبا مشخص شد حتی نام علی لاریجانی هم باعث اختلافات درونی در این حزب شده است؛ اما چرا؟

نه به گزینه غیر اصلاح طلب 

شاید پاسخ این سوال را بتوان در انتخابات سال ۹۲ و ۹۶ دانست که طیف اصلاح طلب از یک گزینه نه چندان اصلاح طلب یعنی حجت‌الاسلام و المسلمین حسن روحانی حمایت کرده و نتیجه چندان درخشانی کسب نکردند؛ موضوعی که احمد شریف عضو شورای عالی اصلاح‌طلبان در گفت‌و‌گو با گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، هم به آن اشاره کرده و گفته است : معتقدم دیگر اصلاح‌طلبان به این نتیجه رسیدند که اگر قرار است که گزینه ای برای انتخابات ریاست جمهوری معرفی کنند، حتما باید شناسنامه اصلاحات داشته باشد و سابقه روشن و شفافی در گذشته داشته و معتقد به اصلاح‌طلبی باشد تا در صورت احراز پست ریاست جمهوری برنامه‌های اصلاح‌طلبان را اجرایی کند.

محمود میرلوحی عضو شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح طلبان هم در این باره گفته است:  ما نمی توانیم نامزد اجاره کنیم، ما می گوییم شرایط کشور و مسیری که به پیش می رود دیگر مسیر بازگشت به سیاست های قبل از ۹۲ نیست.

محسن هاشمی و اسحاق جهانگیری چه چیزی کم دارند؟

پس از این بحث و جنجال‌ها بود که چندی پیش یدالله طاهرنژاد، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران گفت: گزینه‌ای که بتواند رای‌آور و اعتمادساز باشد وجود دارد ولی بعید می‌دانم مصادیق به این زودی به جامعه معرفی شوند. ما در کارگزاران به طور بالقوه می‌توانیم از آقای محسن هاشمی و آقای جهانگیری نام ببریم، این دو نفر این قابلیت را دارند تا مطرح شوند.

علاوه بر این محمد عطریانفر دیگر عضو این حزب هم گفت وگویی بدون اینکه نامی از لاریجانی ببرد گفته بود: «اسامی متعددی مطرح هستند، باید به مسائل نگاه واقع بینانه داشت و نباید بر اساس پیشگویی کارها را پیش برد. افرادی همچون آقایان اسحاق جهانگیری، محسن هاشمی، مصطفی معین، مسعود پزشکیان، محمدرضا عارف و سایر افراد ظرفیت بالقوه ای هستند که می توانند مورد اجماع قرار بگیرند».

حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی هم در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان در این باره گفته بود: افرادی نظیر اسحاق جهانگیری، محسن هاشمی، عبدالناصر همتی، ملک‌زاده و هاشمی طبا جزو لیستی هستند که می‌توانند مد نظر کارگزاران باشند.

صحبت‌های این اعضای حزب کارگزاران نشان از عزم جدی کارگزاران برای معرفی محسن هاشمی و اسحاق جهانگیری به عنوان نامزدهای اصلی این حزب داشت و هیچ‌کدام هم  نامی از علی لاریجانی یا هر نامزد غیر اصلاح طلب دیگری به میان نیاورده بودند؛ اما نکته قابل توجه این است که محمد عطریانفر در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است اصلاح طلبان در دقیقه ۹۰ با یک نامزد وارد انتخابات شوند، پاسخ داده است «بله، این اتفاق دور از ذهن نیست».

و اتفاقی که دور از ذهن نیست

 عطریانفر در بخش دیگری هم گفته بود که «بر اساس تجربه تاریخی، شورای نگهبان، جریان و نامزدهای مرتبط با کارگزاران را نمی پذیرد، اگر فردی نزدیک به این جریان بتواند خود را از سد شورای نگهبان عبور دهد، نگاه های بدبینانه از سوی اصولگرایان به سمت او جلب می شود و جریان مقابل تلاش می کند او را در یک پیچ تاریخی از صحنه بیرون کند و اگر نتوانند به صراحت می گویند از دست ما در رفته است». 

و این صحبت شاید ذهن را به سمت حرف حسین الله کرم کارشناس مسائل سیاسی ببرد که گفته بود: علی لاریجانی و یا سیدحسن خمینی نامزد اصلاحات هستند.کمااینکه چندی پیش هم سیدحسن خمینی با اعضای حزب کارگزاران سازندگی و جمعی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب شهرستان ری دیدار داشت.

موضوعی که وقتی به سراغ علی محمدنمازی عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران که مخالف صد در صد نامزد اجاره‌ای بود رفتیم و از او در این باره سوال پرسیدیم، گفت: معتقدم که او یک چهره بالقوه است که می‌توان بر روی او ائتلاف کرد و اگر به میدان بیاید اکثریت قاطع افراد احزاب اصلاح طلب مثل خاتمی و موسوی خوئینی ها از او حمایت خواهند کرد.

او در ادامه تاکید کرده است: اگر سید حسن خمینی به میدان بیاید کارگزاران از او حمایت خواهد کرد و اگر حزب کارگزاران قرار باشد با نامزدی به میدان بیاید ترجیح با هاشمی است و پس از او جهانگیری و احتمال حمایت از لاریجانی تا الان صفر است.

با این رویه به نظر می‌رسد که اصلاح طلبان و به خصوص کارگزاران درگیر یک دور باطل شده‌اند که در نهایت ممکن است به انشعاب درون کارگزاران بیانجامد.