کدام دولتی‌ها از کاندیداتوری لاریجانی حمایت می‌کنند؟

وی ادامه داد:«برخی چهره‌های تاثیرگذار دولت حسن روحانی از مدت‌ها قبل در تلاش هستند تا گروه‌های سیاسی نزدیک به دولت را متقاعد کنند تا از کاندیداتوری رئیس سابق مجلس استقبال و حمایت کنند به گونه‌ای که برخی از وزرا، معاونین و نزدیکان حسن روحانی در این دایره قرار می‌گیرند.» وی که نخواست نام او فاش شود از چهره‌هایی همچون:« واعظی، نوبخت، محمدجواد ظریف، نهاوندیان و جهانگیری» نام برد که در این مجموعه قرار می‌گیرند.

> کسانی که بر سر قدرت هستند دوست ندارند کنار بروند!

لیست 19 نفره ی مورد نظر محسن هاشمی رفسنجانی که به پای کارگزاران نوشته شد سر و صداهای بسیاری به پا کرد از جمله این که گفته شد «کارگزاران» بنای تکروی گذاشته و می‌خواهد در انتخابات 1400 به دور از خرد جمعی اصلاح‌طلبان وارد گود انتخابات شود.

در همان زمان وقتی با تحلیلگران سیاسی اصلاح‌طلب گفتگو می‌کردیم این مسئله را نه امری بدیهی که به نوعی عادت و رویه‌ی مرسوم کارگزاران عنوان کرده و تاکید داشتند:«اصلا شکل‌گیری کارگزاران بر مبنای امتیاز‌گیری بوده و معمولا این طیف سیاسی روی مهره‌های برنده شرط می‌بندد و چندان به اصلاح‌طلب یا اصولگرا بودن آن شخصیت حساسیتی ندارند. خباز یکی از کسانی بود که در گفتگو با آفتاب یزد دست روی مورد قابل تاملی گذاشته بود و آن این که: «کناره‌گیری از قدرت برای کسانی که به دایره ی قدرت نزدیک‌تر هستند یا درون قدرت حضور دارند به طور طبیعی سخت‌تر به نظر می‌رسد» در ضمن به این نکته نیز اشاره شده بود که کارگزاران از مدت‌ها قبل با لاریجانی به یک توافق کلی دست پیداکرده است و این‌گونه لیست دادن‌ها و نام اسامی منتشر کردن‌ها جنبه ی حواس پرتی دارد و چندان نمی‌تواند به واقعیت نزدیک باشد.

اوایل آذرماه بود که محسن هاشمی‌رفسنجانی با اشاره به فعالیت‌های اخیر کارگزاران سازندگی برای انتخابات ریاست‌جمهوری، گفته بود: «در چند ماه گذشته، در جلسات شورای مرکزی و کمیته سیاسی حزب کارگزاران، تصمیم گرفته شد که این حزب به‌عنوان یکی از احزاب شاخص اصلاح‌طلب، در انتخابات ریاست جمهوری فعال باشد و از کاندیدای این طیف حمایت کند زیرا تحریم یا انفعال و بی‌تفاوتی در انتخابات، مغایر با روحیه اصلاح‌طلبی و مردم سالاری دینی است. وی با اشاره به اسامی کاندیداهای مدنظر کارگزاران اظهار کرده بود: «در حال حاضر نام حدود بیست کاندیدا در این فهرست حضور دارد که عبارتند از آیت‌الله سیدحسن خمینی، اسحاق جهانگیری، محمدرضا خاتمی، محمدرضا عارف، محمدجواد ظریف، علی مطهری، رضا اردکانیان، علی لاریجانی، مسعود پزشکیان، محمدجواد آذری جهرمی، محمدباقر نوبخت، سورنا ستاری، عبدالناصر همتی، علی‌اکبر صالحی، محمد صدر، مجید انصاری و عبدالواحد موسوی لاری؛ همچنین معصومه ابتکار و شهیندخت مولاوردی نیز در این فهرست قرار دارند.»

اگرچه اندکی بعد و با به راه افتادن جار و جنجال و اعتراض و انتقاد، هاشمی و کارگزاران از مواضع خود اندکی پا پس کشیدند اما با اندکی دقت در نام‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که در کنارهم قرار دادن برخی نام‌ها برای کاستن از برخی حساسیت‌ها است واگرنه بودن چهره‌هایی چون محمدرضا خاتمی، مجید انصاری، موسوی لاری در کنار علی لاریجانی چندان وجاهتی ندارد.

> روحانی ـ لاریجانی تا 1404 موضوع تازه‌ای نیست!

بده ـ بستان سیاسی در جهان معاصر امری است معمول و مرسوم و اما همسانی تفکرات سیاسی علی لاریجانی با هسته ی اصلی دولت روحانی از آن دست مسائلی است که نمی‌توان آن را پنهان کرد. نگاهی به تعامل و تقابل‌های دولت روحانی با مجلس یازدهم در همین مدت 6 ماهی که از آغاز به کار مجلس گذشته با تمام ادواری که علی اردشیر لاریجانی بر صندلی ریاست مجلس تکیه می‌زد ـ دو سال پایانی مجلس نهم و تمام 4 سال مجلس دهم ـ گواهی است بر این موضوع که چندان عجیب نیست اگر دولت روحانی در صدد ادامه مسیر با یکی از 5 برادرِ لاریجانی باشد. در همین رابطه 30 مهر99، روزنامه آفتاب یزد در گزارشی با عنوان:« با لاریجانی - روحانی

تا ۱۴۰۴؟» نوشته بود: «مهمترین موضوعی که در ‌این زمینه قابل حدس است اینکه با توجه به انتخابات ۱۴۰۰؛ لاریجانی روی کمک و حمایت‌های دولت روحانی ‌حساب باز کرده باشد. هنوز لاریجانی به طور شخصی درباره ۱۴۰۰ موضعی را بیان نکرده است، اما به نظر می‌رسد نزدیکان ‌لاریجانی در این زمینه سیگنال‌هایی را فرستاده‌اند که حکایت از این دارد که لاریجانی مایل به نقش‌آفرینی در ۱۴۰۰ است. در ‌همین زمینه مهرداد بائوج لاهوتی، نماینده ادوار مجلس، درباره انتخابات ۱۴۰۰ با اشاره به احتمال کاندیداتوری علی لاریجانی در ‌انتخابات ریاست جمهوری سال آینده گفت: «بنده ۱۲ سال با لاریجانی کار کردم؛ لاریجانی یک شخصیت فراجناحی است و معمولا ‌در تصمیماتش، منافع ملی را در نظر می‌گیرد و به منافع این جناح و آن جناح، توجهی ندارد و همواره مشورت‌پذیری، ‌اطاعت‌پذیری و پیرو خط ولایت و رهبری بودنش، تا جایی که بنده او را می‌شناسم براساس اعتقاد به مبانی است.» لاهوتی ادامه ‌داد: «بر این باورم که لاریجانی، شخصیتی است که قادر به جمع کردن این معادلات و تعاملات سیاسی است. به عنوان مثال ‌می‌توان به نقش او در مذاکره با چین اشاره کرد؛ چین همواره از ما گلایه داشت که ایران می‌خواهد با ما کار کند یا خیر. به هر ‌روی لاریجانی، محوریت مذاکره با چین را در اختیار گرفت تا آن را به نتیجه برساند. در حال حاضر هم پس از مجلس، با اعتماد ‌رهبری در حال پیگیری پروژه چین است.» اگرچه این روزها در برخی محافل از بسیاری از چهره‌ها برای اعلام کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری 1400 نام برده می‌شود اما بسیاری از شباهت‌ها و نزدیکیِ اندیشه‌ها بین حسن روحانی و علی لاریجانی، نقطه ی متقاعد کننده‌ای است که لایه ی اول و دومِ نزدیک به روحانی و نیز برخی از احزاب که رابطه ی بهتری با دولت اعتدالیِ روحانی داشته‌اند بر همان طبلی بکوبند که دولت دوازدهم از آن خرسند است. همکاری علی لاریجانی با دولت در قرارداد 25ساله با چین به عنوان بهترین بهانه برای رایزنی‌های بیشتر خود محکی است تا نشان دهد کدام بخش از دولت خواهد توانست برای حمایت از لاریجانی در ریاست جمهوری 1400 بیشتر از خود رغبت نشان دهد و اما برخی پالس‌ها از برخی نحله‌های سیاسی نزدیک به اصلاح‌طلبان و اعتدال گرایان این فرضیه را اثبات می‌کند که حداقل بخش مهمی از دولت حسن روحانی قطعا در جناح و جبهه‌ای قرار خواهند گرفت به مذاق لاریجانی پسندها، خوش‌تر آید که از آن جمله می‌توان به تاثیرگذارترین‌ها مثل ظریف، جهانگیری، واعظی، نوبخت و غیره

اشاره کرد.

> مجلس در تعیین رئیس جمهور بعدی نقش اساسی دارد!

بسیاری از تحلیلگران بر این باور هستند که مرزبندی ها، جبهه‌گیری‌ها و روش و منش مجلس یازدهم در سرنوشت ریاست جمهوری 1400 نقشی مهم بر عهده دارد. این عده چنین اندیشه‌ای را همراهی می‌کنند که بخش‌های مهمی از اصولگرایان در قالب دسته‌ها و گروه‌های مختلف اینک در مجلس نماینده یا نمایندگانی دارند که اگر ذره‌ای در محاسبات خود به خطا بروند قطعا از شانس اصولگرایان برای تصاحب پاستور از 14 مرداد 1400 خواهند کاست. عده‌ای دیگر از تحلیلگران حتی قدمی را فراتر نهاده‌اند که این مجلس در نهایت به ضرر اصولگرایان گام خواهد برداشت و جناح‌های اعتدالی و اصلاح‌طلب با سوار شدن بر امواج اختلافات درونی مجلس یازدهم و نیز تندروی‌هایی که تا هم اکنون نیز گوشه‌هایی از آن به نمایش درآمده، مردم را متقاعد خواهند کرد به یک چهره ی میانه یا فراجناحی اعتماد کنند و شاید یکی از دلایلی که این روزها دائم از کاندیدای نظامی سخن به میان می‌آید رفتارهای نگران‌کننده ی مجلس باشد. در کنار این مسئله، بالاگرفتن احتمالات در آمدن‌ها و نیامدن‌های برخی چهره‌ها حکایت از این خواهد داشت که بختِ غیراصولگرایان و میانه روها برای رسیدن به پاستور بیشتر از گروه‌های اصولگرایی است که اینک مجلس را در مشت خود دارند و از همین رو است که گفته می‌شود مجلس یازدهم باعث خواهد شد تا اصولگرایان بازهم نتوانند به پاستور حتی نزدیک شوند چه رسد به این که ساکن هشت ساله‌ی آن باشند.