آقای نخست‌وزیر، بدهی ایران را پس بدهید

شاید همین نشانه ساده‌ای باشد از رخوت یک رابطه دیپلماتیک. به نظر می‌رسد ایران و کره‌جنوبی یکی از دوران‌های سخت 60 سال رابطه خود را می‌گذرانند. ترس از تحریم شرکت‌های کره‌ای و ازدست‌دادن دارایی‌ها موجب شده تا سئول رابطه‌اش با ایران دوباره تحریم‌شده را به سمت صفر ببرد. شاید تا به اینجا می‌شد به دولت این کشور حق داد، بله، سرمایه در جایی مستقر می‌شود که تهدیدی نباشد اما بازنگردادن جنس خریداری‌شده ایران حتما امری قابل دفاع نیست. ماجرا از این قرار است که تا زمانی‌که دونالد ترامپ استثنای تحریمی برای برخی از خریداران نفت ایران قائل می‌شد، کره جنوبی در سه مشتری اول خرید نفت ایران بود، منطقا ارز حاصل از فروش نفت نیز در فرایند تجاری بین دو کشور یا کشورهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت اما هفت میلیارد دلار از این مبلغ هنوز در بانک‌های کره‌ای مسدود است. اگرچه می‌توان این انتقاد را هم مطرح کرد که دولت ایران باید پیش از برداشته‌شدن استثناها، ارز خود را به داخل برمی‌گرداند، اما اینکه کره جنوبی بیش از دو سال است که برای رهایی این مبلغ چاره‌ای نیندیشیده نیز قابل اغماض نیست. 21 دی‌ماه قائم‌مقام وزیر خارجه کره جنوبی به تهران سفر کرد و سفر او هم‌زمان با توقیف کشتی این کشور در آب‌های متعلق به ایران بود که به‌دلیل آلودگی توقیف شده بود. آن سفر نتیجه خاصی نداشت تنها توانست به کره‌ای‌ها نشان دهد که میزان نارضایتی ایران از این بدعهدی کره‌ای چه میزان است. شاید درک این وضعیت برای کشوری که دارای برندهای مورد علاقه لوازم خانگی و صوتی و تصویری در کشور میزبان است، تلخ بوده که نخست‌وزیر این کشور با فاصله سه ماه بار دیگر به ایران سفر کرده است. چونگ سی کیونگ، نخست‌وزیر کره جنوبی که قرار است در انتخابات پیش‌روی این کشور نیز برای گرفتن سکان ریاست‌جمهوری وارد رقابت شود، بهتر است راهی برای آزادکردن دارایی‌های ایران و بهبود چهره کشورش در ایران پیدا کند. دارو و تجهیزات پزشکی، واکسن کرونا و اقلام کشاورزی می‌تواند گزینه‌های مناسبی برای بازگراندن مبلغ دارایی ایران باشد. حتی استفاده از کانال بشردوستانه سوئیس می‌تواند نگرانی این کشور از تحریم را کاهش دهد. اما مجموع شرایط نشان می‌دهد کره جنوبی تنها منتظر چراغ سبز واشنگتن در برجام و رفع تحریم‌های ایران است که شاید راهکاری منطبق بر میل واشنگتن و سئول باشد اما بهتر است ما ایرانی‌ها این تصمیم را از یاد نبریم.