بندگی کره جنوبی برای امریکا علیه ایران
حسین آهن در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طی پنج سال اخیر علیرغم میل باطنی مردم و مسئولین کره جنوبی، روابط دو کشور ایران و کره جنوبی تحت تاثیر فشارهای دولت آمریکا بر سئول، به شدت افت کرده است. تا قبل از خروج آمریکا از برجام و تحمیل تحریم های ظالمانه، روابط بسیار خوب تجاری و اقتصادی بین دو کشور وجود داشت. ولی شرکت های کره ای تحت مدیریت سهامداران آمریکایی با بازگشت تحریم ها هر نوع رابطه کاری خود را با ایران قطع کردند. شاید باور این موضوع دشوار باشد، ولی خوب است بدانیم که بازرسان آمریکایی در خزانه داری کلیه بانک های کره ای حضور فیزیکی دارند و ریز عملیات بانکی آنها را تحت نظارت دارند.
دیپلماسی ایرانی: چند روز قبل در یکی از سایت های خبری دو تصویر کنار هم ارائه شده بود، یکی مربوط بود به عکس یادگاری سران آمریکا، انگلیس و اتحاد جماهیر شوروی در سفارت اتحاد جماهیر شوروی در تهران به مناسبت برگزاری کنفرانس تهران در آذر ماه ۱۳۴۲ که در آن مناسبت شاه ایران را به حساب نیاورده بودند. تصویر دوم مربوط به نشست کمیسیون برجام با حضور ایران و مجموعه ۴+1 در بن بود، که به درخواست کشور ما بدون حضور آمریکا برگزار شد. هر کسی می تواند از این دو تصویر، تفسیر و تحلیل خود را داشته باشد، اما من این را نمادی از اقتدار و اختیار کشورم، ایران می دانم که خوب یا بد، درست یا غلط، امروز کشور ما توسط خودمان اداره می شود. چه کسی این را نمی داند که امروز هر چه سختی و فشار بر مردم ما تحمیل می شود به این علت است که دیگر نمی خواهیم وابسته باشیم و سیاست های داخلی و خارجی ما از جای دیگری بر ما تحمیل شود. همه می دانیم که اکنون به علت همین استقلال و زیر سلطه نرفتن، تحت شدیدترین تحریمها قرار گرفته ایم و مردم عزیز کشورمان تحت فشار شدید اقتصادی هستند. ولی افتخار ما این است که امروز سیاست کشورمان در سفارت هیچ کشوری در تهران تدوین، دیکته و تحمیل نمی شود.
در اینجا به کشور کره جنوبی اشاره می کنیم که در چند دهه اخیر بخش عمده ای از اختیار و سرنوشت خود را به آمریکایی ها واگذار کرده و در سایه همین وابستگی در دهه های اخیر پیشرفت های قابل ملاحظه اقتصادی هم داشته و اکنون جزء کشورهای موفق در حوزه اقتصادی به شمار می رود. امروز مردم و مسئولین این کشور در چه حوزه هایی اختیار تصمیم گیری دارند. مثلا اگر سئول تصمیم بگیرد که کلیه اختلافات خود را با پیونگ یانگ کنار بگذارد و دو کشور مجددا متحد شوند، آیا امکان پذیر است.
امروزه آمریکاییها سهامداران عمده شرکتهای کرهای هستند و کنولوژی انتقال یافته از آمریکا منجر به پیشرفت صنعتی کره جنوبی شده است. شرکت های صاحب نام و مشهور کره جنوبی اغلب توسط مدیران آمریکایی اداره می شوند و سهام این شرکتها در بازار بورس نیویورک و سایر بورس های آمریکا جزء سهام جذاب برای خریداران آمریکایی به حساب می آیند. اطاعت پذیری و سخت کوشی مردم کره آنها را به نیروی کار پروژه های آمریکایی تبدیل کرده و اغلب و یا بهتر است، بگوییم تمام پروژه های تحقیقاتی در دانشگاه های کره جنوبی به سفارش دانشگاه های آمریکا در حال اجرا هستند. به عبارتی دانشجویان و محققین کره جنوبی برای مقاصد دانشگاه های آمریکایی در حال تحقیق و اجرای پروژه هستند.
حتماً در مورد حضور تعداد کثیری از نیروهای نظامی آمریکا در خاک کره مطالبی شنیده اید. ولی کافی است که مدتی در شهر سئول زندگی کنید تا این موضوع را خوب درک کنید تا چه میزان حضور و سلطه نظامی آمریکا بر کره جنوبی چشمگیر و قابل لمس است و شما مرتبا این حضور را احساس می کنید. مداخلات آمریکا در امور کره جنوبی این ها به خاطر توجیهی شده برای دفاع از کره جنوبی در مقابل کره شمالی. ولی این امر در سال های اخیر به موضوعی برای باج خواهی تحت عنوان هزینه حضور آمریکا در کره جنوبی تبدیل شده است. هر سال هزینه های حضور نظامی آمریکا در کره جنوبی مورد تجدید نظر قرار گرفته و رقمی به آن افزوده میشود. این رقم در سالهای گذشته کمتر بود ولی در ۴ سال دوره ریاست جمهوری ترامپ این رقم ها افزایش قابل توجهی یافته است. از همه اینها مهمتر آنکه آمریکا هم اکنون به مانعی برای صلح و آشتی و اتحاد دو کره تبدیل شده است. این در حالی است که مقامات سئول و مردم کره جنوبی برای آشتی و اتحاد با پیونگ یانگ علاقه زیادی دارند. با اتحاد دو کره، جایگاه آمریکا در منطقه جنوب شرق آسیا تضعیف می شود و اگر صلح برقرار شود، دیگر بهانه ای برای حضور نظامیان امریکا در شبه جزیره کره وجود ندارد. همین عامل باعث شده که مذکرات بی نتیجه ای از چندین سال قبل برای خلع سلاح هسته ای کره شمالی شروع شده، که با رویکرد زورمدارانه آمریکا که فقط دنبال خلع سلاح کره شمالی است، هیچ پیشرفتی نداشته است.
طی پنج سال اخیر علیرغم میل باطنی مردم و مسئولین کره جنوبی، روابط دو کشور ایران و کره جنوبی تحت تاثیر فشارهای دولت آمریکا بر سئول، به شدت افت کرده است. تا قبل از خروج آمریکا از برجام و تحمیل تحریم های ظالمانه، روابط بسیار خوب تجاری و اقتصادی بین دو کشور وجود داشت. ولی شرکت های کره ای تحت مدیریت سهامداران آمریکایی با بازگشت تحریم ها هر نوع رابطه کاری خود را با ایران قطع کردند. شاید باور این موضوع دشوار باشد، ولی خوب است بدانیم که بازرسان آمریکایی در خزانه داری کلیه بانک های کره ای حضور فیزیکی دارند و ریز عملیات بانکی آنها را تحت نظارت دارند. امکان ندارد بشود در کره جنوبی، آمریکایی ها را دور زد. موقعی که مسئولین بانک های کره ای با مسئولین بانک مرکزی ایران برای حل موضوع وجوه بلوکه شده در بانک های کره ای گفت وگو می کنند، حتی از همکار کنار دست خود (به خاطر گزارش محتوی جلسه به آمریکایی ها) خوف دارند. مدیران بانک های کره ای در پایان ملاقات با مسئولان بانکهای ایرانی، فقط می گویند که "ما به آمریکا گزارش می دهیم و منتظر نظر آنها می شویم."
در حال حاضر، سیستمی در نظام بانکی کره جنوبی حاکم شده که امکان تسعیر پول کره با هیچ ارز خارجی به غیر از دلار ممکن نیست. یعنی در هر عملیات بانکی تبادل ارز ابتدا باید وون کره جنوبی به دلار تبدیل شود و سپس ارز دیگر خریداری شود و بر عکس و همین باعث شده که هیچ عملیات جابجایی پول در آن کشور خارج از نظارت خزانه داری آمریکا انجام نشود. شرکت های کره ای که سالها در ایران کار کرده و برای خود سابقه و شهرتی پیدا کرده بودند، علیرغم اینکه می دانستند با خروج از بازار ایران جایشان سریعا توسط رقبا پر می شود، تحت فشار آمریکا خارج شدند. به عبارتی اینکه برخی می گویند کره جنوبی همانند یکی از ایالت های آمریکا اداره می شود، حرف گزافی نیست. در مطالعه رفتار مردم کره جنوبی متوجه این نکته می شویم که آنها یا عادت کرده اند یا مجبورند که بدون کوچکترین مقاومتی زیر سلطه آمریکا بودن را بپذیرند. اینجا این سوال مطرح می شود که کدام سبک زندگی بهتر است، زندگی در رفاه و آسایش در سایه وابستگی و یا زندگی عزتمندانه همراه با سختی و دشواری. آنچه ما از مولای خود حسین ابن علی علیه السلام آموخته ایم این است که:
حسین مظهر آزادگی و آزادی است - خوشا کسی که چنینش مرام و آیین است.
نه ظلم کن به کسی نی به زیر ظلم برو - که این مرام حسین و منطق دین است.
دیدگاه تان را بنویسید