زنی که سلاح به دست گرفتنش در خرمشهر ماندگار شد

 سکینه حورسی کیست؟

در کتاب «در کوچه‌های خرمشهر» به قلم مریم شانکی که مشکلات روزهای نخستین جنگ، کمبود تدارکات و کمبود نیرو و تجهیزات نظامی، ایثار و فداکاری در برابر دشمن و مقاومت در مقابل اشغال خرمشهر و صحنه‌های دلخراش شهادت شهدا را روایت می‌کند، درباره سکینه حورسی نوشته شده است: «او یکی از فرماندهان زنان و مردان مدافع خرمشهر است که از پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون در این شهر فعالیت داشته است. این بانوی ایثارگر در طول هشت سال دفاع مقدس هیچ‌گاه خرمشهر را ترک نکرد و در طول جنگ ۴۵ روزه در آن جا حضور داشت. او پس از سقوط خرمشهر هم در محله «کوت شیخ» آبادان مستقر شد و با سید رسول ازدواج کرد و در زیر بمباران بچه‌دار شد و در زیر خط آتش دشمن همچنان به فعالیت‌های جهادی خود ادامه داد.» در حقیقت  سکینه حورسی یکی از فرماندهان زنان و مردان مدافع خرمشهر بود که اکنون به جهان دیگری سفر کرده است.

فعالیت حورسی در بخش شهدا

خاطرات این رزمنده و چند بانوی رزمنده دیگر، در کتابی به نام «شهر من در امان نیست» به چاپ رسیده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است. در بخشی از این کتاب، او روایت کرده است: «پس از سقوط شهر خرمشهر به آبادان رفتیم. من به دلیل آن‌که خداوند یک فرزند به من و همسرم هدیه کرده بود، نمی‌توانستم مانند دیگر بانوان به انجام کارهای رزمی یا امدادی بپردازم. به همین دلیل در بخش شهدا فعال بودم. سال ۱۳۶۱ در آبادان بودیم و برای تحویل سال همراه چندین نفر از دوستان‌مان به گلزار شهدای این شهر رفتیم و سفره هفت سین را سر مزار شهید ابراهیم علامه پهن کردیم. سال تحویل ۶۲ نیز بر سر مزار شهدای آزادسازی خرمشهر رفتیم. از آن موقع تا کنون این سنت ادامه دارد.»

حورسی از زبان یک رزمنده

 در عین حال جاسم غبانپور یکی از عکاسان جنگ تحمیلی درباره علت درگذشت سکینه حورسی  روایت دیگری دارد و  می گوید: «این بانوی قهرمان در روز‌های اخیر به دلیل عوارض شیمیایی در بیمارستان بستری بود. هنگامی که خبر شهادت او به طور رسمی اعلام شد تمام بچه‌هایی که در خرمشهر بودند شوکه شدند و باورش برایشان بسیار دشوار بود. سکینه حورسی از جمله بانوانی بود که توانست همراه سایر خیرین و رزمندگان کلینیک مخصوص درمان جانبازان شیمیایی خرمشهر را راه اندازی کند.»