اقرار اصلاح‌طلبان بعد از هشت سال

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: حکایت جبهه اصلاحات و روحانی بازی دو سرباختی برای هر دوی آنهاست که حالا بعد از هشت سال نه روحانی از اصلاح‌طلبان راضی است، نه اصلاح‌طلبان از روحانی و نه مردم از هر دوی آنهاست. اصلاح‌طلبان به سهمی که در دولت نصیبشان شد راضی نیستند و بیش از اینها از روحانی می‌خواستند و روحانی و اطرافیانش هم باور دارند که اصلا عامل پیروزی‌شان در انتخابات سبد رأی اصلاح‌طلبان نبوده است. اما به نظر می‌رسد اختلافات آنها صرفا وجه سیاسی و البته قدرت‌محور دارد و نگاه مردم نسبت به مناسبت میان آنها طور دیگری است. مردم در تمام این‌سال‌ها دولت روحانی را یک دولت اصلاح‌طلب می‌دانستند و اصلاح‌طلبان را شریک خوب و بد دولت تصور می‌کردند؛ چنانکه همان‌زمان که برجام دستاوردی بزرگ نشان داده می‌شد و روحانی در اوج غرور انتقاد برجام بود و با همه منتقدان به زبان طعنه و توهین مواجه می‌شد، اصلاح‌طلبان هم می‌گفتند دولت برآمده از حمایت ما توانست مشکلات ایران در عرصه بین‌المللی را حل کند که البته نشد و حالا با حجم سنگین‌تری از تحریم‌ها مواجهیم. در آن شرایط چنین القا می‌شد که دولت روحانی، دولت اصلاحات است و همین موضوع باعث شد که وقتی دولت در تمام ابعاد چه در زمینه برجام، چه در حوزه اقتصادی و سیاسی شکست بخورد، مردم ناکارآمدی دولت را به پای اصلاح‌طلبان بنویسند.

حالا اما وضعیت فرق کرده است و گویا درگیری‌های اصلاح‌طلبان و روحانی آنقدر بالا گرفته که قرار است بعد از پایان کار دولت دوازدهم آنها مسیر خود را از یکدیگر جدا کنند؛ شاهد مثالش گزارش امروز روزنامه «شرق» است که در آن آمده است: «روحانی با وجود همه اختلافاتی که میان خود و اصلاح‌طلبان می‌بیند و البته در نظرگرفتن منافع سیاسی‌اش که دیگر با در کنار بودن اصلاح‌طلبان محقق نمی‌شود حتما تمایلی ندارد در آینده به عنوانی نیرویی اصلاح‌طلب شناخته شود؛ چه آنکه اصلاح‌طلبان هم چنین تصور می‌کنند برای بازآفرینی هویت سیاسی و اجتماعی خود نباید دیگر منتسب به نیرویی که مورد انتقاد جامعه است، باشند. به این دلیل حتما میل دو طرفه‌ای میان روحانی و اصلاح‌طلبان برای ادامه کار با یکدیگر نیست اما یک مانع بر سر میل این دو وجود دارد و آن تصور اجتماعی است. به هر روی اصلاح‌طلبان و روحانی هشت سال با یکدیگر بوده‌اند و افکار عمومی آن دو را جدای از یکدیگر فرض نمی‌کند؛ به بیان دیگر در این جا میل روحانی و اصلاح‌طلبان کافی نیست و حتما زمان می‌خواهد تا اذهان عمومی هم این دو را جدای از هم فرض کنند».

این گزارش به نوعی اعتراف یک رسانه کاملا اصلاح‌طلب به شکست سیاست‌های هشت ساله اصلاح‌طلبان است؛ رسانه‌ای که روزگاری محمدجواد ظریف را با مصدق مقایسه می‌کرد و در ستایش تیم مذاکره‌کننده می‌نوشت: «امضای کری تضمین است».

البته اقرار اصلاح‌طلبان به اشتباه‌شان قدری دیر به نظر می‌رسد زیرا آنها با دولت روحانی قدرتِ بی‌مسئولیت را تجربه کردند؛ به این معنا که اصلاح‌طلبان توانستند هم نیروهای زیادی از جبهه خود را روانه دولت کنند، در تصمیم‌گیری‌ها تعیین‌کننده باشد و در نهایت هم در صورت بروز هر مشکلی ادعا کنند که دولت روحانی، اصلاح‌طلب نیست؛ همان شرایطی که آنها با لاریجانی هم پیش‌بینی می‌کردند و یک‌سره تمایل داشتند در صورت تأیید صلاحیت علی لاریجانی در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 از او حمایت کنند تا دستِ‌کم چهار سال آینده قدرت‌داران بی‌مسئولیت باشند که البته چنین نشد.

به هر روی پایان کار اصلاح‌طلبان و روحانی اصلا دلچسب نبود و همگان معتقدند که همگرایی یا ائتلاف اصلاح‌طلبان با روحانی نتیجه‌ای جز واردشدن خسارت‌های بی‌شمار به ایران نبود.