دو تفاوت سیاست خارجی رئیسی با احمدی‌نژاد

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: سفر اخیر سید ابراهیم رئیسی به سه کشور آفریقایی کنیا، زیمبابوه و اوگاندا از جهات مختلفی مهم تلقی می‌شود؛ از جمله اینکه گسترش روابط ایران  با کشورهای مختلف محدود به یک سمت جهان نیست و ایران توانسته است که توسعه روابطش را در همه ابعاد و در همه نقاط دنیا پیگیری کند.

سید حسین نقوی حسینی، نماینده پیشین مجلس و تحلیلگر مسائل سیاست خارجی، درباره این موضوع به «مثلث‌آنلاین» گفت: «در عرصه اقتصادی چند حوزه مهم در عرصه بین‌المللی وجود دارد؛ از جمله جنوب آسیا، شرق آسیا، خاورمیانه، شبه‌قاره هند، آمریکای لاتین و البته آفریقا. در دولت سابق شاهد بودیم که نگاه یک‌سویه‌ای وجود داشت و دولتمردان تصور می‌کردند اگر صرفا با حوزه غرب ارتباط برقرار کنیم، همه مشکلات حل می‌شود اما امروز دولت سیزدهم می‌کوشد با همه حوزه‌ها ارتباط داشته باشد و در این بین کشورهای آفریقایی هم بسیار مهم‌اند».

او ادامه داد: «امروز مناسبات اقتصادی و روابط تجاری جمهوری اسلامی در سراسر دنیا از الگویی واحد پیروزی می‌کند. ما می‌خواهیم با همه کشورها ارتباط داشته باشیم البته بدون باج‌دادن. مصرف‌کنندگان در دنیای کنونی نیازهای مشابهی دارند و با وجود  رسانه‌ها و تبلیغات آن کسی که در زیمباوه زندگی می‌کند تقریبا همان نیازهایی را دارد که شهروند نیویورک، پاریس یا پکن دارد. پس باید با همه این کشورها ارتباط برقرار کرد».

این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی همچنین بیان کرد: «دولت آقای رئیسی خط بطلانی بر وابستگی به کانون غرب کشید و ثابت کرد که می‌شود به جز حوزه غرب با حوزه‌های دیگر هم ارتباط داشت تا در ارتباط با همه دنیا توسعه اقتصادی‌مان محقق شود. اکنون ما چیز زیادی برای عرضه به بازار غرب نداریم اما برای کشورهای هم‌سطح یا پایین‌تر از خودمان خیلی محصولات برای ارائه داریم؛ از جمله فناوری. حالا جالب است بدانید که همان کشورهای غربی‌ هم در بازارهای آسیایی و آفریقایی حضور گسترده دارند. شاید بپرسید که آنها چرا در این بازارها هستند؟ پاسخ روشن است؛ زیرا می‌خواهند محصولاتشان را عرضه کنند. در این شرایط چرا ما این کار را نکنیم؟ دولت آقای رئیسی درست تشخیص داده است که باید با همه حوزه ارتباط داشته باشیم از غرب تا شرق. ما می‌توانیم تکنولوژی غرب را بگیریم و به خیلی از کشورهای آمریکای لاتین یا آفریقا صادر کنیم و این یعنی دیپلماسی اقتصادی».

نقوی حسینی در پایان در پاسخ به این پرسش که تفاوت دیپلماسی دولت رئیسی با دولت احمدی‌نژاد در قبال کشورهایی مانند کنیا، زیمبابوه و اوگاندا یا ونزوئلا چیست، گفت: «دو تفاوت عمده وجود دارد؛ نخست آنکه دولت آقای احمدی‌نژاد در شرایطی مسئولیت کار را برعهده گرفت که جمهوری اسلامی و جهان غرب در خصومت شدیدی به سر می‌بردند و اگر با کشورهای آمریکای لاتین یا آفریقا ارتباط برقرار می‌شد به نوعی در واکنش به خصومت با غربی‌ها بود اما دولت آقای رئیسی خود را در خصومت با غرب تعریف نمی‌کند و اصلا این‌طور نیست که بگوید ما از ارتباط با حوزه غرب صرف نظر کرده‌ایم؛ بلکه دولت می‌خواهد با حوزه غرب هم ارتباط داشته باشد اما ارتباطی از سر احترام متقابل بدون دادن هیچ باجی. غرب برای دولت سیزدهم مانند حوزه شرق است؛ مانند پیمان شانگهای است و مانند آمریکای لاتین، آفریقا و خاورمیانه است. دومین تفاوت آن است که ارتباط کنونی با کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا کاملا راهبردی است؛ به این معنی که ما می‌خواهیم با تمام دنیا ارتباط داشته باشیم اما بدون استکبارپذیری و استمعارپذیری. حتی رابطه معقول تا جایی که نظام اجازه می‌دهد با آمریکا هم داریم. بنابراین آقای رئیسی ارتباط با حوزه‌های مختلف را نه برای نشان‌دادن تخاصم با دیگر حوزه‌ها بلکه برای اهدافی اقتصادی دنبال می‌کند».